Stalked by Styles (Greek Harry Styles Fanfic)

Chapter 10

Επιτέλους σπίτι, νιώθω ότι καθόμουν στο αμάξι για 2 ώρες. Ο μπαμπάς άρχισε να μου λέει για το πόσο κακά είναι τα αγόρια σήμερα, πόσο ανώριμα είναι και ότι δεν ξέρουν πως να φερθούν σε καλά κορίτσια όπως εμένα κλπ. Δεν τον κατηγορώ, πατέρας είναι αλλά νομίζω ότι ξέρω τι κάνω.
Ανοίγω τη πόρτα και μπαίνω στο σπίτι. Πηγαίνω γρήγορα γρήγορα στη κουζίνα γιατί εννοείται ότι πεινάω.
" Γεια σου μαμά." την χαιρετάω καθώς κάθομαι πάνω στον πάγκο
" Γεια σου κορίτσι μου και κατέβα από εκεί πάνω." κατεβαίνω και κάθομαι σε μια καρέκλα.
" Να σε ρωτήσω κάτιιιι?" ρωτάω χαμογελαστά σέρνοντας την τελευταία συλλαβή.
" Κοτόσουπα " μου απαντά, πως ήξερε τι θα ρωτήσω? Τεσπα , μάνα μου είναι ....τι κρίμα που δεν τρώω σούπες.

" Αα, ωραία....που είναι το σταθερό?" σηκώνομαι
" Στο σαλόνι όπως πάντα, γιατί?"
" Delivery" μόλις το λέω με κοιτά με το βλέμμα > -.- και εγώ ως συνήθως της χαμογελώ και περπατάω στο σαλόνι όπου βρίσκετε ο μπαμπάς και ο αδελφός μου. Νομίζω βλέπουν ποδόσφαιρο οπότε δεν θα καταλάβουν καν ότι υπάρχω. Παίρνω το σταθερό και τους κοιτάω... Πο πο , τι πώρωση είναι αυτή ?
" Θέλει κανείς να φάει απ'έξω ? " καμία απάντηση

" Η μαμά έκανε κοτόσουπααα!" συνεχίζω αλλά πάλι απάντηση δεν παίρνω. Τέλος πάντων, θα το μετανιώσουν όταν με δουν να τρώω το νόστιμο πεινιρλί.

Αφού κάνω την παραγγελία μου, αφήνω το τηλέφωνο στη θέση του και πάω στο δωμάτιο μου. Βγάζω και βάζω στη θέση τους τα παπούτσια μου και βγάζω το κινητό από τη τσέπη. Για να δούμε το μήνυμα .

* Έχεις όρεξη για κουβέντα?* δεν νομίζω ότι έχω να κάνω κάτι μέχρι να έρθει το φαγητό οπότε του απαντάω με ένα ναι. Σχεδόν αμέσως παίρνω απάντηση.
* Ωραία. Πως πέρασες την ημέρα σου ;*
* Μια χαρά,τίποτα το σημαντικό δεν έγινε. Εσύ;*
* Εγώ είχα μια πολύ ωραία μέρα. Σταμάτησαν να μιλάνε για εσένα και τον Harry εε ; Πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενη! *
* Ναι,είμαι. Δεν μου αρέσει να μιλάνε για εμένα πίσω από την πλάτη μου. Ειδικά όταν λένε ψέματα.*
* Ξέρω καλά πως είναι να σου βγάζουν φήμες..*
* Έχουν βγάλει και για εσένα;*
* Ναι* Χμμμ
* Τι φήμη έχουν βγάλει για εσένα ;*
* Έχουν βγάλει πολλές...Μια είναι ότι μπλεκω με συμμορίες.* Με ποιον μιλαω..?
* Μπλέκεις ;*
* Όχι*
" Ρωξάνη, το φαγητό σου έφτασε! " ακούω τη μαμά να με φωνάζει.
Περνώ λεφτά και πάω να ανοίξω την εξώπορτα. Πληρώνω και πάω στη τραπεζαρία όπου κάθονται όλοι.
Παίρνω τη θέση μου και ανοίγω το κουτί με το πολύτιμο φαγητό μου.
" Μαμά γιατί η Ρωξάνη τρώει απ'έξω και όχι κοτόσουπα ;" ρωτάει ο Αλέξανδρος με το παράπονο να φαίνεται καθαρά στα μάτια του.
" Την άκουσα να σας ρωτάει αν θέλετε να φάτε την ώρα που παράγγειλε ." Του απαντά η μαμά
" Εγώ ρώτησα, κανένας δεν μου απάντησε οπότε δεν σας πήρα." Λέω και ο Άλεξ δεν λέει τίποτα.
" Πώς πήγε η πρόβα Ρωξάνη ;" ρωτάει η μαμά
" Μια χαρά, δεν κάναμε πρόβα αλλά  η κα.Βούλα μας έβαλε να κάνουμε μια...εργασία. Χωριστηκαμε σε ομάδες και τώρα θα πρέπει να ετοιμάσουμε 2 τραγούδια."
" Αα...ωραία! Θα έχει πλάκα. " η μαμά δείχνει τον ενθουσιασμό που έδειχνε η κα.Βούλα όταν μας το ανακοίνωνε. Μόνο εγώ δεν χάρηκα τόσο...;
" Ρωξάνη θέλω να μου κάνεις μια χάρη μόλις τελειώσεις το φαγητό σου."
" Τι χάρη μαμά;"
" Θέλω να πας λίγο στο παντοπωλείο της γειτονιάς να μου πάρεις κάποια πράγματα πριν κλείσει."
"Ένταξη"

~~~~ Στο παντοπωλείο ~~~~
Η μαμά μου έδωσε μια λίστα με τα πράγματα που πρέπει να αγοράσω. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ. Η οικογένεια που το έχει μένει κοντά μας και έχουν έναν πολύ νόστιμο γιο στην ηλικία μου. Δυστυχώς δεν είναι στο σχολείο μου. Νομίζω ότι βοηθά τον πατέρα του στο μαγαζί μερικές φορές αλλά δεν τον βλέπω πουθενά.
Βλέπω το επόμενο και τελευταίο αντικείμενο που πρέπει να πάρω. Σερβιέτες.
Πάω στο τμήμα του μαγαζιού με τα είδη υγιεινής και ψάχνω σερβιέτες. Δεν τις βλέπω πουθενά, μα που στο καλό μπορεί να είναι ; Ψάχνω στα πάνω και τα καρώ ράφια αλλά δεν τις βλέπω πουθενά. Γαμωτο...
" Μπορώ να σε βοηθήσω ; Ψάχνεις κάτι ;" holy shit. Το παιδί του παντοπωλη.
" Αμ.. ναι, δεν μπορώ να βρω τις σερβιετες... θέλει η μαμά μου " Τι ρεζίλι!!! Δεν πιστεύω ότι το είπα αυτό, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
" Ορίστε " μου λέει και μου δείχνει το ράφι δίπλα μου.
Πόσο τυφλή είμαι; Ήταν ακριβώς δίπλα μου και δεν τις είδα!
" Οχ.. ευχαριστώ, τι χαζή που είμαι.." λέω ενώ γελάω αμήχανα

" Δεν πειράζει, Φίλιππος " μου λέει και απλώνει το χέρι του
" Ρωξάνη" κουνάμε χέρια και τον κοιτάω στα μάτια. Βρε εδώ έχει πολλά ωραία αγόρια...
" Χάρηκα"
" Επίσης"
" Εμ... να σε αφήσω να κάνεις τα ψώνια σου. Ελπίζω να σε ξαναδώ σύντομα."
" Γεια" του λέω καθώς φεύγει. Και όμορφος και καλό παιδί! Τι άλλο να ζητήσω?
Παίρνω τις καταραμένες σερβιέτες, πληρώνω και φεύγω. Καθώς περπατάω μου έρχεται μια ιδέα.. Μπορώ να ψάξω να βρω λίγα πράγματα για το "δέντρο" μου είπε οτι του έχουν βγάλει φήμες και ξέρω μια απο αυτές οπότε θα πάω σε αυτόν που ξέρει τα πάντα πάνω σε αυτά.
Θα πάω στον Παναγιώτη!

Έχω πικ του Φιλίππου πάνω ☺ ελπίζω να σας αρέσει, ξέρω ότι είναι μικρό αλλά αυτά τα θέματα ήθελα να καλύψω σε αυτό το chapter. Επίσης δεν ξέρετε πόσο πολύ χαίρομαι όταν ψηφίζετε και αφήνετε comment ❤❤ Αα και πέρασα, πάλι καλά. Ελπίζω να τα πήγατε όλοι καλά με τις εξετάσεις σας!