Stalked by Styles (Greek Harry Styles Fanfic)

Chapter 14

Προσπάθησα να πείσω τη μαμά ότι είχε πολύ κόσμο στα καταστήματα και ότι ο δρόμος ήταν γεμάτος οπότε μου πήρε ώρα να γυρίσω άλλα με ρώτησε γιατί δεν έχω καμία σακούλα στα χέρια μου. Φρικαρα λιγάκι και μετά είπα ότι αγόρασα κάτι μικροπράγματα και ότι τα είχα στη τσάντα μου. Πάλι καλά που δεν μου ζήτησε να της τα δείξω.... Δεν προλαβαίνω να φάω ότι έβαλε η μαμά στην άκρη για εμένα, πάω γρήγορα και γεμίζω τη μπανιέρα με νερό και ρίχνω το αγαπημένο μου αφρόλουτρο με άρωμα τριαντάφυλλο. Βάζω μουσική από το κινητό,βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω μέσα.
Πφφ, έχω λιγότερο από 3 ώρες για να ετοιμαστώ. Θα κάτσω στη μπανιέρα κάνα τέταρτο μπας και χαλαρώσω λίγο και μετά βλέπουμε.

~~~~~~~~~~~~~~~~
Το ενα τέταρτο πέρασε τόσο γρήγορα που αν δεν κοιτούσα την ώρα θα έμενα χαλαρά κάνα τρίωρο. Τώρα έχω στεγνώσει τα μαλλιά μου που μου αρέσουν στο φυσικό τους,οπότε δεν θα χάσω χρόνο φτιάχνοντας τα.
Τώρα πρέπει να βρω τι θα βάλω για να το συνδυάσω με το κατάλληλο μακιγιάζ. Φόρεμα; Τζιν και μπλούζα ; Κλασικό ή λίγο πανκ λουκ ;
Αν κρίνω από το ντύσιμό του Φιλίππου είναι ένας κλασικός τύπος οπότε και εγώ πρέπει να βάλω κάτι ανάλογο. Ανοίγω τη ντουλάπα και ψάχνω κάτι κλασικό.... Σκατά, δεν έχω τίποτα κλασικό. Σκισμένα τζιν, μαύρα κολλητά παντελόνια , κάτι κοντές φούστες και λίγα καλά φορέματα για γάμους και τέτοια. Όσο για τις μπλούζες... tank top, crop tops, εξωπλατα και τα υπόλοιπα είναι πολύ καζουαλ. Πρέπει επείγοντος να πάω για ψώνια!! Να φωνάξω τη μαμά να με βοηθήσει να διαλέξω?
Οχι οχι, δεν είμαι πια 10, θα νομίζει οτι πάω για καμιά σοβαρή σχέση....

Βάζω ένα σκούρο μπλέ φόρεμα που βρήκα πίσω στη ντουλάπα, απλό, τίποτα το εντυπωσιακό.
Το μακιγιάζ μου είναι απλό winged eyeliner , mascara και ενα nude κραγιόν. Δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω μπαλαρίνες ή γόβες... θα βάλω τα πολυαγαπημένα μου vans. Και φόρεμα και γόβες δεν γίνετε σε μια μέρα.
Πάω μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη και αποφασίζω πως δείχνω αρκετά καλά...
Παίρνω τη τσάντα μου και βάζω μέσα το κινητό , το κραγιόν ,το πορτοφόλι, κλειδιά και το σπρέι πιπεριού που μου έχει αγοράσει ο μπαμπάς και δεν με αφήνει να βγαίνω με χωρίς αυτό.
Βλέπω το ρολόι και είναι σχεδόν 8. Καλά, πόση ώρα μου πήρε να ετοιμαστώ?!
Κατεβαίνω στο σαλόνι και κάθομαι δίπλα στον Αλέξανδρο. Η μαμά και ο μπαμπάς κάθονται στον μεγάλο καναπέ και με κοιτάζουν. Η μαμά μου χαμογελά ενώ ο μπαμπάς τσεκάρει τα ρούχα που διάλεξα να βάλω .
" Να προσέχεις!" μου λέει τρυφερά
" Ναι μπαμπά, εδώ κοντά θα είμαι, δεν πάω Αθήνα."
" Ο Φίλιππος είναι καλό παιδί αλλά να έχεις πάντα τα μάτια σου δεκατέσσερα. Το σπρέι το έχεις?"
" Πάντα το έχω μαζί μου." Λέω προσπαθώντας να μη γελάσω, δεν θα με βιάσει το παιδί.
"Ωραία." χτυπάει το κουδούνι και πάω να σηκωθώ αλλά σηκώνετε ο μπαμπάς και μου κάνει σήμα με τα χέρια να κάτσω πάλι κάτω. Ωχ..
Τον ακούω να ανοίγει τη πόρτα και μετα..μιλάνε ;
Σηκώνομαι και πάω πίσω από τον μπαμπά.
" Γεια σου Ρωξάνη. " μου λέει ο Φίλιππος και έχω πάθει την πλάκα μου... είναι κούκλος,έχει ντυθεί απλά Και κλασικά αλλά τα μάτια και το χαμόγελο του κλέβουν την παράσταση.
"Hey" λέω και η φωνή μου βγήκε πολύ πιο λεπτή από ότι είναι και αυτό τράβηξε τη προσοχή του μπαμπά μου.
"Μπαμπά, εμείς να πηγαίνουμε." Λέω και δεν τον αφήνω να απαντήσει καθώς περπατάω και πάω δίπλα από τον Φίλιππο.
" Να προσέχεις το κορίτσι μου και πες στο μπαμπά σου ότι την Τρίτη θα φάμε. "
" Εντάξει κυριε Δημήτρη και φυσικά θα την προσέχω. "
" Τα λέμε μπαμπά." Τον χαιρετάω και μπαίνουμε στο αμάξι του Φίλιππου.