Stalked by Styles (Greek Harry Styles Fanfic)

Chapter 11

Στην πικ είναι ο Παναγιώτης. Αν βλέπετε Game of Thrones μπορεί να τον ξέρετε, είναι ο Joffrey. Σπαστικος εε ; Το chapter είναι λίγο μεγαλύτερο από ότι περίμενα αλλά δεν πειράζει. Ελπίζω να σας αρέσει. Vote & Comment? ☺❤

Πρέπει να τον βρω και να του μιλήσω! Πρέπει να βρω τον Παναγιώτη...Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι την Δευτέρα. Πρέπει να τον ρωτήσω αλλιώς θα τρελαθώ.
Μόλις βγήκα από το ντουζ και έκατσα και σκέφτηκα ότι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να με βοηθήσει να επικοινωνήσω μαζί του είναι η Ισαβέλλα.
Κάθομαι στο κρεβάτι τυλιγμένη με την πετσέτα και πατάω τον αριθμό της. Δεν παίρνει πολύ πριν το σηκώσει.
" Ρωξάνη μου,τι κάνεις ;"
" Μια χαρά,εσύ ;"
" Μια χαρά, θα πάω αύριο με τους γονείς μου στο χωριό και δεν θα μπορέσω να δω εσένα ή τον Ιάσονα το σαββατοκύριακο. "
" Καλά να περάσεις! Θέλω όμως την βοήθεια σου σε κάτι. "
" Ότι θες φιλενάδα. "
" Μήπως έχεις τον αριθμό του Παναγιώτη ;"
" Του γνωστού Παναγιώτη ; Τι το θες τον αριθμό του;"
" Αμ.. να τον ρωτήσω κάτι για μια εργασία, αυτός θα ξέρει....τίποτα το σημαντικό. " Αυτό ήταν ο πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.
" Α οκ, αυτός μάλλον θα ξέρει. Θα σου τον στείλω σε μήνυμα. "
" Εντάξει. Ευχαριστώ και καλά να περάσεις "
" Επίσης, τα λέμε. "

Τέλεια! Αφήνω το κινητό και πάω να ντυθώ.
Μόλις βάζω τις πιτζάμες μου και ξανά παίρνω το κινητό στα χέρια βλέπω ότι η Ίσα έχει στείλει το τηλέφωνο του.
Δεν είναι αργά και δεν νομίζω να κοιμάται οπότε τον παίρνω τηλέφωνο.
" Παρακαλώ ;"
" Παναγιώτη ;"
" Ποιός είναι;"
" Η Ρωξάνη-"
" Δεν είπα τίποτα άλλο στο ορκίζομαι! "
" Το ξέρω, αλλά θέλω τη βοήθεια σου σε κάτι "
" Πώς μπορώ να βοηθήσω ;"
" Μπορούμε να συναντηθούμε αύριο;"
" Αμμ... Ναι...Νομίζω?"
" Ωραία, ξέρεις καμία καφετέρια που κανένας από το σχολείο δεν πάει;"
" Ναι,έχω μια στο μυαλό μου."
" Οκ , στείλε μου την διεύθυνση και θα σε βρω εκεί αύριο 11 π.μ"
" Ότι πεις..καληνύχτα. "
" Τα λέμε." Πάει και αυτό.

Τώρα θα κοιμηθώ ήσυχη.....

~~~~ Σάββατο πρωί ~~~~

Είναι 10κ30 π.μ και είμαι έτοιμη να πάω να συναντήσω τον Παναγιώτη. Μου έχει στείλει την διεύθυνση και θα πάω με τα πόδια διότι δεν είναι και πολύ μακριά.
Περπατάω για περίπου 20 λεπτά και επιτέλους βλέπω την καφετέρια...Νόμιζα ότι ήταν πιο κοντά... Τέσπα, μπαίνω μέσα και βλέπω τον Παναγιώτη να κάθετε στο τραπέζι δίπλα από ένα μεγάλο παράθυρο. Το μέρος είναι πολύ ωραίο και ήσυχο.
" Καλημέρα."
" Καλημέρα Ρωξάνη." Κάθομαι απέναντι του.
" Θέλω να μάθω κάτι και εσύ νομίζω ότι είσαι ο μόνος που μπορεί να με βοηθήσει."
" Αν μπορώ θα σε βοηθήσω αλλά θα σου κοστίσει κάτι." Ααα τον βλάκα..
" Τι θες?"
" Να βγεις ραντεβού μαζί μου." με το που το ακούω αυτό νομίζω ότι γίνομαι πράσινη.