Stalked by Styles (Greek Harry Styles Fanfic)

Chapter 17

" Ρωξάνη, κατέβα κάτω, έφτασαν! " με φωνάζει η μαμά. Παίρνω το κινητό μου και κατεβαίνω στην τραπεζαρία. Όλοι έχουν καθίσει. Ο μπαμπάς κάθεται στο κέντρο ,ως συνήθως, από δεξιά του η μαμά και από αριστερά ο κος.Θανάσης,δίπλα από αυτόν κάθεται η γυναίκα του και δίπλα από αυτή ο Φίλιππος. Το πουκάμισο του πάει υπερβολικά πολύ και με κοιτά με αυτά τα γαλάζια μάτια. Αχχχ. Δίπλα από τη μαμά μου κάθεται ο Αλέξανδρος και εγώ με τη σειρά μου πάω και κάθομαι δίπλα στον Φίλιππο.
" Γεια σας. " λέω
" Χαίρομαι πολύ που επιτέλους σε γνωρίζω." Μου χαμογελά η μαμά του Φίλιππου, δεν την έχω ξαναδεί.
" Επίσης " της χαμογελώ και εγώ.
" Είχα ακούσει ότι είσαι όμορφη αλλά δεν περίμενα να είσαι τόσο όμορφη. " συνεχίζει. Από ποιον άραγε να άκουσε για μένα... ο Φίλιππος εντωμεταξύ μόνο δεν πνίγηκε όταν άκουσε αυτά που είπε η μητέρα του.
Εγώ δεν χρειάστηκε να απαντήσω διότι ήδη η μεγάλη άρχισαν κουβέντα και εγώ με τον Φίλιππο.

~~~~~~~~~~~~
Περιμένουμε το επιδόρπιο και ο Φίλιππος αρχίζει και μου λέει τι έχει σκεφτεί για αύριο. Δεν θέλω να του το χαλάσω άλλα πρέπει..
" Αμ.. κοίτα, εγώ αύριο τελικά δεν μπορώ να βγω..." η φωνή μου σιγανή και ενοχη.
" Γιατί, τι έγινε ;"
" Εε... είχα κανονίσει ήδη αλλά το ξέχασα." Άλλη μια φορά που λέω ψέματα εξαιτίας του Harry.
" Δεν πειράζει, άλλη φορά.." Το πρόσωπο του δεν μαρτυρά πολλά και δεν μιλάμε για λίγο.. Παίρνω το κινητό ατά χέρια μου και βλέπω μήνυμα από τον κρυφό θαυμαστή μου.
* Τι κάνεις; Πως περνάς;* λέει το μήνυμα.
* Καλά είμαι και περνάω τέλεια* του απαντάω.
Δεν περνάω τέλεια... βαριέμαι λίγο. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερα αν δεν ήταν εδώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μας.
* Που είσαι;*
* Σπίτι μου.*
* Και είσαι μόνη σπίτι ;* Τι σκατά ;
* Όχι, έχουμε κόσμο και δεν θέλεις να ξέρεις παραπάνω.*
* Γιατί; είναι το αγοράκι σου μαζί σου;*
* Ναι, είναι.* στέλνω και αφήνω το κινητό πάνω στο τραπέζι πάλι.
" Με ποιον μιλούσες ;"
" Με μια φίλη.." προσπαθώ να το πω όσο πιο πείστηκα μπορώ αλλά δεν φαίνεται να με πολύ πιστεύει ο Φίλιππος.

~~~~~~~~~~~~~~
Η σημερινή μέρα δεν πήγε όπως περίμενα... Με τον Φίλιππο δεν μπορούσαμε να πούμε " πάμε λίγο μέσα " ή γενικά να μείνουμε μόνοι διότι ο μπαμπάς μου απλά θα τον σκότωνε. Κανονίσαμε να βρεθούμε άλλη φορά αλλά νομίζω πως χαλαστηκε που το ακύρωσα. Δεν φταίω εγω, αν του πω ότι θα είμαι στο σπίτι ενός αγοριού δεν νομίζω ότι θα του αρέσει. Άσε που μπορεί να το πάρει με την κακή την έννοια...
Βοήθησα την μαμά να κάνει τα πιάτα και τώρα βγάζω αυτό το φόρεμα από πάνω μου. Δεν διάβασα τίποτα για το σχολείο αύριο και γράφω φυσική. Μισώ τη φυσική....και γενικά το σχολείο.
Παίρνω το βιβλίο και κάθομαι στο γραφείο.

Σελίδα 14 τσεκ
Σελίδα 15 τσεκ
Σελίδα 16 τσεκ
Σελίδα 17 ,Δεν πάει στο διάολο, νυστάζω. Θα διαβάσω στο διάλλειμα. (Πείτε μου ότι δεν είμαι η μόνη που το κάνω αυτό...)
Ξαπλώνω στο κρεβάτι και βάζω το ξυπνητήρι στο κινητό μου. Δεν έχω μήνυμα από τον άλλον.. πάλι καλά. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ τώρα με τέτοια θέματα. Δεν ξέρω γιατί ακόμα συνεχίζει, εγώ θα τα παρατουσα αν ήμουν στην θέση του...

~~~ Τετάρτη ~~~
Πάλι καλά που το παιδί που έκατσε μπροστά μου είναι φυτό και ο καθηγητής ήταν στον κόσμο του και έτσι μπόρεσα να αντιγράψω.
Είναι το τελευταίο διάλλειμα τώρα και απολαμβάνω τα twix μου με την Ίσα δίπλα μου.
" Μάντεψε." Μου λέει,
" Τι;"
" Θα έρθει στο σχολείο μας μια παλιά μου φίλη. Την λένε Νικολέτα , είμαι σίγουρη ότι θα την συμπαθήσεις πολύ."
" Ωραία, άντε να γίνουμε 3" Η παρέα μας θα αρχίσει να μεγαλώνει, καλό αυτό.
" Θα φτάσει σήμερα εδώ και αύριο λογικά θα έρθει σχολείο."
" Ανυπομονώ να την γνωρίσω. " Τρώω μια μπουκιά από την αγαπημένη μου σοκολάτα και νιώθω τον αγκώνα της Ισαβέλλας στα πλευρά μου.
" Τι σκατ-"
" Έρχεσαι λίγο να σου πω...;" Μπροστά μου βρίσκεται ο Harry με τα χέριατου στις τσέπες του και με ένα σκουφάκι που δείχνει τόσο υπέροχο επάνω του.
" Αμ ναι..." δίνω το "είναι όλα οκ" βλέμμα στη Ίσα πριν ακολουθήσω τον Harry έξω,στην αυλή του σχολείου.
" Πες μου. "
" Καταρχάς,ευχαριστώ που μπόρεσες να ακυρώσεις τα σχέδια σου για σήμερα. Και επίσης θα έρθω να σε πάρω από το σπίτι σου." Απο το σπίτι μου;;;
" Όχι από το σπίτι μου!" Λέω, με λίγο πανικό.
" Γιατί όχι;" Ενώνει τα φρύδια του.
" Γιατί αν σε δει ο μπαμπάς μου με την μηχανή μπροστά από το σπίτι μας, δεν θα αντιδράσει καθόλου καλά..."
" Εντάξει τότε, από που να σε πάρω ;"
" Λίγο πιο πριν από το σπίτι μου υπάρχει ένα περίπτερο, θα είμαι εκεί στης 7."
" Ωραία, τα λέμε " μόνο χαμόγελα και φεύγει. Δεν περίμενα από τον Harry να ζητήσει συγγνώμη για τίποτα. Στο μήνυμα χθες με ανάγκαζε να ακυρώσω τα σχέδια μου και τώρα είναι πιο ήρεμος... Αυτό το παιδί πρέπει να έχει προβλήματα συμπεριφοράς.
Περπατάω πίσω στην Ίσα και μέσα σε αυτά τα 10 δευτερόλεπτα δρόμου πρέπει να σκεφτώ τι θα της πω.
Δεν προλαβαίνει να με ρωτήσει και χτυπάει το κουδούνι. ΝΑΙΙΙΙ, φωνάζω από μέσα μου και τρέχω στη τάξη μου για μια τελευταία ώρα κόλασης.

Vote & comment for next ❤