Tek Yumruk

20.bölüm/ Hırsız

Hellloooo nasılsınııız?
Umarım iyisinizdir

Neyse vote vermeyi unutmayıııın

İyi okumalaaaar 💜

____________________________________________

Siz:
Evet
Kabul ettim

Burak:
NE?
ŞAKA MI BUU?
GERÇEKTEN Mİİ??

Mert:
NE?

Burak:
BARIIŞ
KABUL ETTİ
KABUL ETTİ LAAAAAN

Mert:
Sinan?
Barış?
Burak bunlara bişe oldu

Siz:
Yani bı deneyecez

Mert:
NERDESİNİZ LAAAAN!!!
Lan İdil bunlara bişe oldu
Buraaaaaaak
İdil Barış'ı arasana

Siz:
Peki

WhatsApp dan çıkıp kişilere girdim. Barış'ın adına tıkladım ve kulağıma koydum.

Bir süre çaldı. Çaldı. En sonunda açıldı.

İkimizden de ses çıkmıyordu. Bir süre öyle konuşmasını bekledim. Ama konuşmayınca sessizliği ben böldüm. “Barış. Orada mısın?”

Yine ses gelmedi.

Sabırlı ol çocuğa inme indi dedi iç sesim

Öyle pat diye söylersem olacağı budur tabi. Biraz daha bekledim. Sonra telefonu eline alıyormuş gibi ses geldi. “Barış? Beni duyuyor musun?”

“İ-idil” sonunda konuşmuştu. Sesi şaşırmış geliyordu. Ben susmuş ne diyeceğini merak ederken devam etti. “Gerçekten kabul ettin mi?

Sorduğu soru karşısında gülmeden edemedim. Ben gülünce o da güldü. Ama sanki şaşkınlığını üzerinden atamıyor gibiydi gülüşü.

“Yani. Evet” diye yanıt verdim. O biraz daha güldü. Onunla beraber bende güldüm. Kısa bir gülüşün ardından tekrar konuştu. Neden güldüğümüzü biz bile bilmiyorduk.

Ama gülüyorduk.

“İnsanlar yüzyüze konuşur. Ben beni kabul ettiğini telefonda öğreniyorum. Hem de hiç beklemediğim anda” diye devam ettiğinde söylediği ile güldüm.

Ben gülmeye devam ederken o konuşmaya devam etti. “İdil gerçekten kabul ettin değil mi?”

Sesi bir anda ciddileşti ve sanki her an birşey olacakmış gibi çıkıyordu.

Hiç düşünmeden “Evet” dedim. “Gerçekten kabul ediyorum. Sanırım denemekten zarar gelmez” diye de devam ettim.

Yine ses çıkmadı.

“Barış. Sana birşey sorabilir miyim?” diye yine sessizliği böldüm. Aslında merak ettiğim bir şeydi. Bir kenara atmıştım ama şu an merak ediyordum.