İyi okumalar💜
Medya
Mavi-Deniyorum ama...
____________________________________________Pazar
Sabah annemin çabaları sonucu yatağımdan resmen fırlayarak uyanmıştım.Bugün o gündü.
Bugün günlerden 18 Ekim Pazar.
Babam'ın Şehit olduğu gün...
Kahvaltımızı yapmış,şimdi de hazırlanıyorduk.odama çıkıp,gardırobuma doğru ilerleyip elime geçen kıyafetleri alarak giyindim.en azından bu üzerimdekilerle rahat ederdim.
(Temsili)
Artık hazırdım.odadan tam çıkacaktım ki babam'ın ölmeden önce bana aldığı kar tanesi kolyeyi almayı unutduğumu fark ettim.
Hemen çalışma masamın üzerinde duran anı kutusu'nu açtım,içinden kolye kutusunu çıkardım ve kolyeyi taktım.
(Kolyemiz bu canlarım💜)
Kolye'nin benim için önemi fazlaydı.Çünkü babamdan kalmaydı.bana bu kolyeyi doğum günümde almış ve asla kaybetmememi söylemişti.
Bende ona doğum gününde hediye verecektim ama hayat benim en büyük hediyeyi elimden almıştı.
Çünkü babam doğum gününde Şehit olmuştu...
Aynadan kendime bakarken,ne zaman aktığını bilmediğim gözyaşlarımı sildim."hayır,hayır söz verdin ağlamayacaksın." gözyaşlarımı silerken kendi kendime verdiğim sözü hatırlatıyordum.aslında babama verdiğim sözü.
"İdil hazır mısın?,hadi çıkalım!"annem'in bağırmasıyla kendime geldim."Geldim" gözyaşlarımı iyice yok ettiğime emin olarak aşağı indim.annem arabanın önünde beni bekliyordu.
"Hazırım"
"Hadi bakalım,çok oyaland-" annemin sözleri yarıda kaldı ve gözleri kolyemde oyalandı.
Gözleri doldu ama bunu belli etmemeye çalışarak tebessüm etti."Takmışsın" 'evet' dercesine tebessüm ederek başımı salladım.
"E hadi o zaman" arabanın kapısını açarak binmemi bekledi.oyalanmadan binince o da şoför koltuğuna geçerek arabayı çalıştırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Yumruk
Novela JuvenilYeni okuluma başladım.İlk günüm.Önceki okulum'dan ayrılmam'ın nedeni ise bir kız ile kavga etmem ama ben haklıydım. "Pşt pşt şu kıza bak" "Yeni gelmiş" "Yalnız kız güzel ha" Ben İdil naz Çakır.İnsanların deyişiyle 'soğuk,ruhsuz'olan o kız. Bakalım b...