Tek Yumruk

23.bölüm/ Küçük İdil

Helllooooooo! Nabeer??
Umarım iyisinizdir (ben iyiyim)

Neyse vote vermeyi unutmayıııın
(Bak yine kısa kestim) (tüh)

İyi okumalaar 💜

____________________________________________

Barış beni uzunca öperken bu ânı hâlâ ağlamaya devam eden Zeynep bozdu. “Yanağım çok ağrıyo”

Bı rahat yok be

Ben içimden sabır çekerken Barış, Zeynep'i umursamayıp beni öpmeye devam etti. Ben de yanağından öptüğüm de çekildi.

Niye çekiliyon lan!?

İç sese hak veriyorum.

Bana gülerek bakarken benim de dudaklarım yukarı doğru kıvrılmıştı. Yine bu ânı Zeynep bozdu. “Ya yanağım ağrıyo diyorum. Siz ne yapıyorsunuz ya”

Ona dönerek öldürücü bakış attım. O da susarak daha çok ağlamaya devam etti. Barış onun bu haline gülerken ben de artık gitmek için hazırlanmaya başladım.

Soyunma odasına gideceğim sırada Barış kolumu tutup yine bana “Beni bununla bırakma” diyerek Zeynep'i işaret etti. Ben de onu kolundan tutarak odanın önüne getirdim. Ben içeride üstümü değiştirirken, o yine beni kapıda bekledi.

Üstümü değiştirmeden önce deodorant sıktım ve üstümü değiştirdim.

Odadan çıktığımda Barış da yaslandığı duvardan ayrılarak yanıma geldi ve hiç beklemediğim anda bana sarıldı.

“N'oldu?” diye sorduğumda cevap vermedi. Ben de birşey demeden ona karşılık verdim. Hâlâ birbirimize sarılırken kulağıma;

“Seni çok seviyorum İdil” dedi.

Duyduklarım ile istemsizce tebessüm ettim. Ve belini dört defa sıvazladım. Ben birine sarılırken belini dört defa sıvazlıyorsam bu onu sevdiğimi ve ona sadık olduğumu gösterir.

Saçma. Ama küçükken aklıma böyle birşey gelmişti.

Ama bunu Barış bilmiyordu.

Sarılırken ona da arada bir yapıyordum. Bana neden bunu yaptığımı sorduğunda ise geçiştiryordum.

“Bak yine dört defa sıvazladın. Bu ne demek?”

Ona güldüğümde “Boşver” dedim. O da bunu sorgulamadan ben den ayrıldı. Ayrıldığı an içim bı soğudu.

Tam yürüyeceğim esnada beni durdurdu. Ben ne yapacağını beklerken elimi tuttu. Ben de elimi eline kenetledim.

Zeynep'in yanına gittiğimizde hâlâ ağlıyordu. Sen de ne abarttın be. Gözleri yavaş yavaş aşağı inip elimize kaydığında kaşları çatıldı.

Ben de ona kaşlarımı çatarak baktığımda hiç birşey demeden önüne döndü.

Önce çantamdan telefonumu çıkarıp cebime koydum. Annem ararsa duyamayabilirdim. Cebime kattıktan sonra çantalarımızı alarak kurstan çıktık. Yolda ilerlediğimiz de insanlar bize,pardon ağladığı için Zeynep'e tip tip bakıyordu.

E haklılar yani. Ama insan gelir bir sorar “neden ağlıyorsun” diye.

Aman yok bacım insanlık ölmüş.

İç sesim haklı.

Biraz daha ilerledikten sonra Zeynep'in evinin önüne gelmiştik. Ağlamayı az da olsa kesmişti.

Biz evine girsin diye onu bekliyorduk. Bu esnada da hâlâ ellerimiz birleşikdi. Zeynep tam içeri girecekken arkasını dönüp bize baktı. Nefretle.