Tek Yumruk

27.bölüm/ Çözülen sorun

Helloooo

Nasılsınız. Biliyom sizi çok beklettim ama sınav haftası.

Neyse vote vermeyi unutmayıııın hadi iyi okumalaar 💜

____________________________________________

Karşımdaki kıza şaşkınlıkla bakıyordum.

Bu okula ilk geldiğimde bana şaşkınca bakan kızdı.

Ne yani bu ‘komik’ şakayı bu kız mı yapmıştı?. İnci. Ben kıza mal gibi şaşkınca bakarken kız bana gülümseyerek bakıyordu. O kadar rahat ki. Şaşkınlığımı bir tarafa atarak kıza doğru bir adım attım.

Ama adım atar atmaz kolumu biri tuttu. Tutan kişiyi umursamadan kıza doğru bir adım daha attım. Kız da ne yaptığımı bilmeden bir adım geri gitti. Yüzünde korku vardı. Beni hâla kim tutuyordu bilmiyorum ama beni kendine doğru çekince Barış olduğunu anladım. Beni kendisine çekip birkaç adım geriye giderken ona baktım. Sinan önümüze geçmişti. Kız, Barış'a bakıyordu, Barış ise bana.

Sinan rahat bir ses tonuyla “Nasılsın İnci?” dedi. “Seni görmeyeli uzun zaman olmuş” rahat tonlaması ile İnci de rahatlamıştı. Az önceki korku ifadesinden eser yoktu. O da gülümseyerek Sinan'a baktı sonra ellerini utanıyormuş gibi önde birleştirip parmakları ile oynamaya başladı.

Bu kız da az fena değil ha

Aynen öyle

Ben ve diğerleri ne yapacaklar diye beklerken Sinan hiç beklemediğim birşey yaparak; “Biraz dolaşmak ister misin?” diye sordu. “Konuşuruz?” Kız salağa mı yatıyor yoksa bilerek mi böyle davranıyor bilmiyorum ama kafasını hızlıca ve sevindiğini belli ederek salladı.

Ben hayretle onlara bakarken Barış rahatlamış olacak ki nefes verdi. Ona kaşlarım çatık bakarken yakalanmış ifadesi ile hiçbir şey olmamış gibi davranarak Burak ve Mert'e baktı. Onlara bakmayı kesip Sinan'a baktı sonra beni yavaşça bırakarak Sinan'a doğru ağır adımlarla yürüdü ve sol elini omuzuna kattı. “Tamam o zaman biz gidiyoruz” dedi ve arkasını dönmeden önce Sinan'ın onaylayarak kafa salladığını gördüm. Sonra Barış arkasını dönerek yanımıza geldi ve benim elimi tutarak Burak ile Mert'e de kafa işareti yaparak oradan uzaklaştırdı. 

Ben hipnoz olmuş gibi arkasından yürürken kafamı arkaya çevirdim ve Sinan ile İnci'nin arkalarını dönüp konuşarak uzaklaştığını gördüm. Nedendir bilmiyorum ama sinirlenmiştim. Aniden Barış'ın benim elimi tutan elini bırakarak durdum. Diğerleri de durduğunda Barış bana baktı.

“Neden bu kadar rahat davranıyorsunuz?” diye aniden sordum. Sorum ile beraber durduklarında bana baktılar ama Barış bu durumdan bıkmış olacak ki nefes verdi. Burak ve Mert bize bakarken Barış bana doğru bir adım attı ve önümde durarak iki elini omuzuma koydu ve çok hafif hizama gelmek için eğildi. Gözlerime çok yoğun bir ifade ile baktı ama ben o ifadeye ad koyamadım. Beklemediğim anda gülümseyince “Sinan onunla konuşacak,” dedi “Merak etme”

Ela gözlerinde kaybolduğumda sıkıntılı bir şekilde derin bir of çektim. Ne zaman ortalık karışsa veya istemediğim birşey olsa derin bir of çekerdim. Barış bunu anlamış olacak ki elini omuzumdan çekip kollarını belime sardı. Ben de ona karşılık verdiğimde eğilip kulağıma “Halledeceğiz, merak etme” dedi.

Ben de sıkıca sarıldıktan sonra ondan ayrıldım. O da benden ayrıldığında Burak'ın imâlı bakışlarını ve sırıtışını gördüm. Ona göz kırptığımda Barış'da Burak'a baktı ve güldü. Sonra tekrar elimi tutup beni önüne aldı yürümeye başladı.

Bir süre öyle yürüyünce yine parka geldik. Tam konuşacağım sırada benim yerime Burak önce boğazını temizledi; “Iıı,” diye önce bir geveledi sonra nihayet konuşmaya başladı. “Parka gidelim mi?” masumca sorusuna gülümsemeden edemedim. Burak da bana bakıp göz kırptığında Barış, Burak'ın sorusunu yanıtladı. “Bence bugün gitmeyelim”