𝗣𝗿𝗮𝗴𝗻𝗶𝗲𝗻𝗶𝗲 𝘀𝗲𝗿𝗰𝗮| Wojna i miłość |

𝓣𝓮𝓼𝓽𝓪𝓶𝓮𝓷𝓽

  Po powrocie, Elaine rozkazała zwołać radę, na której oprócz doradców i urzędników,  ma stawić się król Leonard oraz namiestnik Evandu. Rada odbyła się w południe. Wszyscy zebrali się w sali tronowej, aby raz na zawsze rozstrzygnąć spór o koronę. Z początku, księżniczka przyglądała się bacznie poczynaniom jej urzędników, podczas gdy król Metelionu nie odrywał od niej wzroku, śledząc każdy jej ruch. W końcu, postanowiła przerwać rozmowę i pokazać pergamin z podpisami władców jako dowód, potwierdzający jej prawo do tronu. Zgromadzeni byli w zdumieni widząc owy dokument. Mimo to, Leonard i namiestnik nie dali za wygraną. 

-Pragnę zauważyć panowie, że brak na nim jednego podpisu, co oznacza, że księżniczka Elaine nie wykonała zadania -zauważył król, wskazując na puste miejsce na pergaminie

Urzędnicy obu stron skinęli znacząco głowami. Elaine nie wiedziała co zrobić, spojrzała z przerażeniem na Fryderyka, mając nadzieję na to, że znajdzie rozwiązanie. Książę podszedł do swojej żony, a następnie zwrócił się w stronę innych, mówiąc:

-Poświadczam, że Jej Wysokość wykonała swoje zadanie -Sam jej towarzyszyłem w podróży. Król Orion zabiłby nas, jeżeli śmielibyśmy się mu sprzeciwić -Poza tym ma podpisy pozostałych władców -dodał

-To nic nie znaczy -zaprotestował -Ja Leonard, mam nawet większe prawo do tej korony niż ty! -krzyknął rozwścieczony król Metelionu

-Wasza Wysokość, proszę się uspokoić -powiedział jeden z doradców

-Jeżeli chcesz wiedzieć, to nasze zaręczyny zostały zerwane dawno temu -Zostałam małżonką Fryderyka, a nasze królestwa połączyło właśnie małżeństwo- To ty nie masz prawa do tego tronu -oznajmiła ze złością Elaine

-Właśnie. Byliśmy zaręczeni...jeszcze przed tym gdy poznałaś swojego męża. Oznacza to, że ta korona została przeznaczona mnie -odparł Leonard

-Wasze Wysokości, rada nie może zmienić decyzji. Gdyby istniał...na przykład testament króla, w którym przekazałby on władzę swojej córce, to wtedy możliwe, że zmienilibyśmy decyzję -rzekł doradca 

-A co ze mną? -zapytał namiestnik Evandu

-Nic nie możemy poradzić. Prawo mówi jasno, że musielibyście poślubić księżniczkę, aby zasiąść na tronie -A jak widać, posiada ona już małżonka -oznajmił królewski doradca

-Małżeństwo zawsze można zerwać -podkreślił namiestnik

-To prawda, jednak na razie nie uzasadniliście dlaczego macie większe prawo do tronu niż książę Fryderyk -odpowiedział doradca, przyglądając się bacznie mężczyznom

-Rada zakończona. Dziękuję wam za przybycie -rzekła stanowczo Elaine, przerywając rozmowę

Król Metelionu razem z namiestnikiem Evandu, opuścili salę tronową i wrócili do swoich królestw. Księżniczka została jeszcze przez chwilę, aby przemyśleć to co się stało. Towarzyszył jej Fryderyk, który starał się pocieszyć swoją ukochaną w jak najlepszy sposób. Wieczorem, Elaine udała się do swojej komnaty. Niespodziewanie odwiedziła ją jej siostra. 

-Mam nadzieję, że nie przeszkadzam -powiedziała, niepewnie wchodząc do pomieszczenia

-Nie, usiądź -odparła jej starsza siostra

Alice usiadła na brzegu jej łóżka i zaczęła przyglądać się Elaine. Księżniczka spojrzała pytającym wzrokiem na królewnę.

-Musimy zdobyć ten testament. To nasza ostatnia szansa -oznajmiła Alice

-Nawet nie wiemy, czy on istnieje -odparła Elaine, spoglądając w sufit

-Istnieje. Podsłuchałam rozmowę naszego ojca z królem Neldoru. Wiem, że dał testament komuś zaufanemu, aby go ukrył -odpowiedziała Alice