After The Bitter End

ΆΡΝΗΣΗ

POV : ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Δεν το έκανα αυτό. Δεν γίνεται να το έκανα αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να έκανα κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φιλήσω μια άλλη κοπέλα. Έστω και στο μάγουλο. Μπορεί να φαίνεται ότι ήταν απλά ένα φιλάκι, μια φιλική κίνηση αλλά δεν ήταν έτσι. Δεν έχω ξανά φιλήσει έτσι κοπέλα ποτέ. Ειδικά μετά τον θάνατο της Μαριάνθης. Απέφευγα οποιαδήποτε τρυφερή στιγμή με κοπέλα. Με την Ειρήνη όμως ήταν αλλιώς.

Με την Ειρήνη ήταν διαφορετικά. Δεν κατάλαβα καν πότε έγινα φίλος μαζί της. Την έσωσα και μετά απλά μιλήσαμε. Μιλήσαμε και μετά αγκαλιαστήκαμε. Συνεχίσαμε να μιλάμε και να αγκαλιαζόμαστε. Αρχίσαμε να γινόμαστε πολύ καλοί φίλοι. Οι στιγμές που μιλούσαμε ήταν οι ωραιότερες της ημέρας. Όσο πήγαινε, ερχόμασταν όλο και πιο κοντά. Στην αρχή ήταν ένα φιλάκι στο μάγουλο, μετά θα είναι ένα φιλί στο στόμα.

Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται με αυτή τη κοπέλα. Από την αρχή την είδα ως μια καλή φίλη. Δεν μου είχα επιτρέψει να την δω ερωτικά. Ήμουν εντελώς κάθετος στο θέμα να την δω ερωτικά. Πάντα την φανταζόμουν σαν φίλη. Έτσι έπρεπε να την φαντάζομαι. Όμως μετά αυτό άλλαξε. Όσο πιο κοντά ερχόμασταν, τόσο λιγότερο την έβλεπα ως φίλη. Άρχισα να την βλέπω ως κάτι άλλο. Δεν το είχα καταλάβει. Ήξερα μόνο ότι με τον καιρό την συμπαθούσα ακόμα πιο πολύ και ότι τα συναισθήματα μου μεγάλωναν για αυτήν. Αλλά δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω για μένα. Δεν είχα φανταστεί ότι θα την έβλεπα ερωτικά.

Νομίζω ότι δεν θέλω μόνο την φιλία της. Νομίζω ότι θέλω πολλά παραπάνω. Τα συναισθήματα μου αρχίζουν να γίνονται τόσο δυνατά για αυτήν. Όταν την βλέπω ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου χωρίς να μπορώ να το ελέγξω. Τα μάτια μου λάμπουν όταν την αντικρίζω. Όλο το πρόσωπο μου φωτίζεται όταν αντικρίζω την όμορφη με τα ξανθά μεταξένια μαλλιά και τα ανοιχτόχρωμα πράσινα μάτια. Όταν είμαι μαζί της νιώθω μια έλξη. Μια μεγάλη έλξη προς αυτήν. Όταν μου μιλάει, κρέμομαι από τα χείλη της. Δεν θέλω να χάνω ούτε μια λέξη από αυτά που μου λέει. Μου αρέσει τόσο πολύ να την ακούω. Θα μπορούσα να την ακούω με τις ώρες. Μερικές φορές όμως όταν μου μιλάει, χάνομαι. Χάνομαι στα μάτια της. Νιώθω σαν να βυθίζομαι μέσα στα μάτια της. Είναι περίεργο το συναίσθημα. Όταν την ακούω να γελάει, γίνομαι χαρούμενος. Πόσο μάλλον όταν εγώ είμαι αυτός που την κάνει να γελάει. Όταν είναι μακριά μου, την σκέφτομαι συνέχεια. Θέλω τόσο πολύ να είμαι δίπλα της. Όταν δεν είμαι καλά, το μόνο που θέλω είναι να χωθώ στην αγκαλιά της. Να με αγκαλιάσει μέχρι να συνέλθω. Όταν βρίσκομαι χωμένος στην αγκαλιά της, αισθάνομαι λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μας χωρίζει.