POV ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
«Σου έφερα λουλούδια, Μαριάνθη μου», λέω ενώ αφήνω ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα επάνω στο μνήμα της. Κάθε Σάββατο της φέρνω λουλούδια αλλά ένας ακόμα λόγος που της φέρνω σήμερα είναι λόγω των τύψεων μου. Μπορεί να μην ξανά είδα κάποιον εφιάλτη αλλά συνεχίζω να θυμάμαι την Μαριάνθη να με κατηγορεί σε εκείνον τον εφιάλτη. Πλέον ξέρω ότι κάποια στιγμή θα βρω μια κοπέλα την οποία θα αγαπήσω. Όχι περισσότερο από ότι αγάπησα την Μαριάνθη αλλά θα την αγαπήσω πολύ κι αυτή. Ξέρω ότι θα ξανά ερωτευτώ. Ήδη το έχω κάνει. Ήδη είμαι ερωτευμένος με την Ειρήνη. Κι ενώ τα έχω καταλάβει όλα αυτά, δεν μπορώ να πάψω να έχω τύψεις για την Μαριάνθη. Δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι ότι την προδίδω.
«Τι σκατα θέλεις εσύ εδώ;», ακούω κάποιον να φωνάζει και γυρίζω τρομαγμένος. Φυσικά και είναι ο πατέρας της. Διάολε, τι κάνει σαββατιάτικα αυτός εδώ; Ο λόγος που έρχομαι το Σάββατο το πρωί είναι επειδή αυτός έρχεται την Κυριακή. Γαμωτο, δεν έχω καθόλου όρεξη να μαλώσω μαζί του.
«Μην ανησυχείτε θα φύγω», του λέω και ενώ περνάω από δίπλα του με τραβάει από το χέρι και με σέρνει μπροστά του. Το βλέμμα του πέφτει μια σε μένα και μια στο μνήμα της Μαριάνθης. Κάτι σκέφτεται αλλά δεν ξέρω τι.
«Εσύ είσαι αυτός που της φέρνει αυτά τα κόκκινα τριαντάφυλλα;», με ρωτάει αλλά δεν του απαντάω. «Σε ρωτάω διάολε», μου φωνάζει ενώ με πιάνει από την μπλούζα. «Εσύ της αφήνεις αυτά τα λουλούδια;», με ρωτάει ξανά ενώ με ταρακουνάει από την μπλούζα.
«Ναι εγώ της τα φέρνω», του απαντάω και παίρνει αμέσως τα χέρια του από πάνω μου. «Ήταν η κοπέλα μου. Είναι φυσιολογικό να της αφήνω λουλούδια», του λέω και ήδη μπορώ να διακρίνω στο βλέμμα του τον θυμό του.
«Εκτός από κοπέλα σου όμως ήταν και θύμα σου. Εξαιτίας σου πέθανε η κόρη μου!», μου φωνάζει σαν τρελός. Δεν έχω καμία όρεξη να μαλώσω μαζί του. Παλιά τον καταλάβαινα αλλά τώρα μου την δίνει αυτή η συμπεριφορά του. Έχω βαρεθεί να με κατηγορεί. Για αυτό το λόγο αποφασίζω να φύγω.
«Που πας;», μου φωνάζει ενώ απομακρύνομαι. «Γύρνα πίσω. Δεν τελειώσαμε», συνεχίζει να μου φωνάζει. Αυτός ο άνθρωπος τρώγεται με τα ρούχα του. Καταλαβαίνω ότι έχασε την κόρη του. Καταλαβαίνω τον πόνο του. Αλλά και αυτός πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι μόνο αυτός που θρηνεί. Κι εγώ θρηνώ. Όλοι θρηνούμε για τον χαμό της. Όλο το νησί θρηνεί για την Μαριάνθη.
VOUS LISEZ
After The Bitter End
Roman pour AdolescentsΗ ζωή του Αλέξανδρου Ελευθερίου έχει αλλάξει ριζικά μετά τα τελευταία γεγονότα. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, τον θάνατο της φίλης του και της κοπέλας του, πρέπει να ξανά σταθεί στα πόδια του. Το σχολείο αρχίζει σε λίγες ημέρες και ο Αλέξανδρος π...
