POV : ΕΙΡΉΝΗ
«Δεν μου απάντησες. Πως κι από εδώ;», ρώτησα τον Άλεξ ενώ προχωρούσαμε στον δρόμο. Είχα βγει για λίγο έξω για να πάρω καθαρό αέρα και τον πέτυχα τυχαία κοντά στο σπίτι μου. Δεν έχω ιδέα πως βρέθηκε ξανά εδώ. Να ήρθε για βόλτα μου φαίνεται περίεργο. Το σπίτι του απέχει τουλάχιστον μισή ώρα από το δικό μου.
«Είχα μια δουλειά εδώ τριγύρω», μου λέει τελικά. Μου είναι δύσκολο να τον πιστέψω. Εκτός από το σχολείο και μια καφετέρια δεν έχει πουθενά αλλού να πας στην γειτονιά μου. Δεν το έχει με τα ψέματα. Δεν θέλω όμως και να τον ζορίσω με ερωτήσεις. Ίσως έχει κάποιο λόγο που ψεύδεται.
«Γιατί δεν έφερες και το σκυλί μαζί;», τον ρώτησα ώστε να αλλάξω λίγο την συζήτηση. Όσες φορές τον έχω πετύχει εδώ τριγύρω έχει και τον Archie μαζί του. Μου φαίνεται επίσης περίεργο που τον βγάζει βόλτα εδώ πέρα αλλά δεν το σχολιάζω.
«Τον πήγε η μητέρα μου στον κτηνίατρο για κάτι εμβόλια». Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι η μητέρα του προσέχει περισσότερο τον Archie. Νομίζω πως ο Άλεξ δεν το πολύ θέλει το σκυλί. Μπορεί να τον βγάζει βόλτα αλλά είναι το μόνο που κάνει για αυτό. Δεν τον έχω δει ποτέ να του φέρεται φιλικά. Δεν νομίζω να τον έχει χαϊδέψει ποτέ. Δεν του φέρεται και άσχημα αλλά δεν του δίνει σημασία. Είναι σαν να μην υπάρχει.
«Κρίμα. Ήθελα να τον δω. Το έχω λατρέψει το σκυλί σου». Είμαι σίγουρη ότι εγώ έχω αγαπήσει περισσότερο αυτό το σκυλί παρότι ο Άλεξ. Μακάρι να είχα κι εγώ σκυλί. Έστω γάτα. Δεν έχω θέμα. Απλά θέλω ένα κατοικίδιο.
«Μόνο το σκυλί μου; Εμένα όχι;», με ρωτάει με παράπονο. Εγώ απλά γελάω. Νόμιζα ότι του έχω δείξει πόσο πολύ τον συμπαθώ.
«Κι εσένα, χαζέ», του είπα και τον έπιασα αγκαζέ. Παλιά όταν τον είχα πιάσει έτσι δεν ήταν καθόλου περίεργο. Τώρα όμως νομίζω ότι είναι. Μπορεί να έχουμε συμφωνήσει στο να μείνουμε φίλοι αλλά κάτι τέτοιες στιγμές είναι που το κάνουν δύσκολο να τον βλέπω μόνο ως φίλο. Πλέον φοβάμαι να τον αγκαλιάσω ή να του μιλάω γλυκά για να μην τα παρεξηγήσει. Όμως δεν μπορώ και να μην το κάνω. Όταν είμαι μαζί του μου βγαίνει αυθόρμητα η ανάγκη να τον αγκαλιάσω. Μου αρέσει να τον αγκαλιάζω.
«Μου αρέσει που ακόμα φοράς την ζακέτα που σου είχα δώσει», είπε κοιτάζοντας χαμογελαστός τη ζακέτα. Κι εμένα μου αρέσει να την φοράω. Δεν είμαι σίγουρη για τον λόγο. Μου αρέσει η ιδέα του να φοράω κάτι δικό του. Αλλά αυτό δεν μπορώ να το παραδεχτώ.
VOCÊ ESTÁ LENDO
After The Bitter End
Ficção AdolescenteΗ ζωή του Αλέξανδρου Ελευθερίου έχει αλλάξει ριζικά μετά τα τελευταία γεγονότα. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, τον θάνατο της φίλης του και της κοπέλας του, πρέπει να ξανά σταθεί στα πόδια του. Το σχολείο αρχίζει σε λίγες ημέρες και ο Αλέξανδρος π...
