ဆရာနှင့်ကျွန်တော် ည7နာရီလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သည်။အိမ်ရောက်တော့ လူကတစ်ကိုယ်လုံးညောင်းနေပြီး ပင်ပန်းနေသည်။
"ဦးရှိန်း"
နွေဂန္ဓာဦး နှုတ်ခမ်းလေးစူကာခေါ်လိုက်သည်။
"ဗျာ"
" အခန်းထဲကို ချီပြီးလိုက်ပို့ပါလားဟင်..နွေ့ခြေထောက်တွေညောင်းနေလို့"
ရှိန်းဂုန်ရောင် ဘေးမှာလာကပ်ပြီးချွဲနေသော ကလေးကိုကြည့်ပြီးရယ်လိုက်မိသည်။
"ဟမ့်...တကယ့်ငချွဲလေး"
"ကဲလာ...ဦး ကလေးကိုချီပြီးလိုက်ပို့ပေးမယ်"
" ဟုတ် "
ရှိန်းဂုန်ရောင် ချာတိတ် ကိုကုန်းပိုးပြီး အခန်းထဲလိုက်ပို့ရသည်။
" ကဲ...ဆင်းလို့ရပါပြီဗျာ..အခန်းထဲကိုရောက်ပြီချာတိတ်လေး"
"ဟင့်...ဦးရှိန်း..နွေမဆင်းချင်သေးဘူး..ချမ်းတယ် "
"ဟောဗျာ....ဒါဆိုခနလောက်ကုတင်ပေါ်ဆင်းလိုက်အုံးနော်..ဦးရှိန်း ဖက်ထားပေးမယ်လေ"
ဦးရှိန်းက နွေ့ကို ကုတင်ပေါ်အသာလေးချပေးပြီး.. နွေ့ကိုဆွဲဖက်လိုက်သည်။
" ဟင့်...ဦးရှိန်း "
ရှိန်းဂုန်ရောင် နွေ့ရဲ့ ပါးပေါ်ကအကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေကိုကြည့်ပြီး နမ်းပစ်ချင်စ်ိတ်တွေပေါက်လာသည်။ အဲ့ဒီအကြောစိမ်းလေးတွေက ပါးပေါ်မှာတင်ရှိတာမဟုတ်...အောက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းကြည့်လိုက်တော့..ကျော့ရှင်းနေတဲ့လည်တိုင်လေးတွေမှာပါတွေ့လိုက်ရသည်။
" ကလေးရဲ့ လည်တိုင်လေးကို နမ်းချင်တယ်ကွာ"
ဦးရှိန်းက ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနှင့်ကြည့်ကာပြောနေသောကြောင့် နွေဂန္ဓာဦး နှလုံးခုန်သံတွေပင်မြန်လာရသည်။
" ဟင့်...ဦးရှိန်း ကလဲ"
" နော်..ကလေးလေး...ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုပေးပါ"
" အွန်းအွန်း နမ်းပဲနမ်းရမှာနော်"
နွေဂန္ဓာဦး ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ပြောနေတုန်း ဦးရှိန်းကသူကို အိပ်ယာပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေအုပ်မိုးကာ နွေ့ရဲ့ လည်တိုင်တွေကိုအငမ်းမရ နမ်းစုတ်တော့သည်။
YOU ARE READING
He's mine❤️✨ (Completed )
Aventuraဆရာ၀န်နဲ့ကျောင်းသားလေးတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါနော်🥰
