Birbirlerinin zaafını keşfeden iki genç, babalarının ölümünün intikamını almaya çalışırlar. Ancak, bu intikam hedefiyle giderek daha derin bir çıkmaza sürüklenirler. Karanlık sırlar ve duygusal bağlar arasında sıkışıp kalan gençler, aşk ve intikam a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman, Bana 'yaşa' der gibi gülen senin yüzündü.
-Sabahattin Ali-
★★★
Acılı feryatlarım etrafa yayılıyordu. 'Ölmeyi hak ediyorsun' demiştim ona. Ben söylemiştim. İçimden gelmeyen o bedduayı dile getirmiştim. Pişmanlıkla başımı eğdim. Bağırmaktan mecalim kalmamıştı artık, nefesim daralmış, boğazımı yakıyordu. Tırnaklarımı yanan boynuma götürdüm. Derimi soymak ister gibi çizdim. Kanıyor olmalıydı çünkü sızlamaya başlamıştı. "Çıksana arabadan ne duruyorsun?" dedim. Sesim kırılmış, yüreğimdeki sızıyı dışa vururken bile kendime hakim olamıyordum. "Canın acıyacak, araba mahvolmuş Karan!" diye ekledim ama sözlerim boğuk, titreyen bir sesle dökülüyordu dudaklarımdan.
Onun çıkmasını beklerken her saniye bir ömür gibi geçiyordu. İçimde bir volkan patlaması yaşanıyordu. Öfke, korku, endişe ve acı hepsi birbirine karışmıştı. Gözlerim bulanıklaşmıştı, artık net bir şekilde göremiyordum. Sadece o anı sonlandıracak bir kurtuluş umudu arıyordum. Onun yanına koşup onu kollarım arasına almak, korumak istiyordum ama sanki ellerim bağlıydı, hareket edemiyordum.
O an içimde bir boşluk oluştu, sanki dünya durmuştu, sadece biz vardık. O mahvolmuş araba ve yanan yüreğim..
Oturduğum yerden kalktım. Etraf karanlıktı, aydınlatacak herhangi bir ışık kaynağıda yoktu, sadece sessizlik ve görünmezlikle çevriliydim. Yanaklarımda kuruyan gözyaşlarım yüzümü uyuşturmuştu. "Seni dinlemedim. Pişmanım. Söz dinleyeceğim seni, çık hadi." dedim ama cevap yoktu.
Cesaretimi topladım ve adımlarımı arabaya doğru yönlendirdim. Her adımımda, kafamı dağıtmak için cesaretim kaybolmasın diye aklıma ilk gelen şarkıyı sözsüz mırıldanmaya başladım.
Bir adım attım.
Bir adım daha.
Ve son bir adım attım, artık arabanın yanındaydım.
Keskin bir koku aldım, onun kokusuydu..
Göğsümde bir sıkışma hissettim, kalbim hızla atmaya başladı. Ben arkamı dönemeden, sıcak bir el önce bileğimden tuttu, ardından beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Arkamdan bana sarılan iri bedenin sıcak kolları arasında kaybolmuştum.
Ellerimi, beni saran ellerin üstüne koydum. "Karan?" diye fısıldadım. Sesimdeki titreme, içimdeki duyguların yansımasıydı.
