Öncelikle söylediklerimi ciddiye aldığınız için teşekkür ederim.Demekki sevmişsiniz hikayemi.🤭❣Bana da bunu karşılığını vermek düşer!Teşekkür ederim.Oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin,iyi okumalar!❣
==================================
Hani insan böyle avazı çıkana,bayılana kadar ağlamak ister de ağlayamaz ya,ben o durumdayım işte.Saatlerce kesintisiz ağlamak istiyorum.Halbuki rahat rahat 1 dakika bile ağlasam rahatlayacağım biliyorum ama ağlayamıyorum işte.En azından ortalık içinde.
Sessiz bir yer bulsam sessiz olmaktan çıkarıcam ama nerdee?!
Kolumun çekilmesiyle Akgün ile göz göze geldik.Baktı gözlerime dikkatlice ağlıyor muyum diye.Sarıldım abiden.En azından sarılıp rahatlardım.Güvenebileceğim biriydi.
"Ne oldu az önce Cansu?"
Kafamı gögsünden kaldırıp geri baktım yüzüne.
"Bilmiyorum ama önemli değildi emin ol."
Sessizce kafasını salladı.Düşünceli duruyordu.
"Sarılabilir miyim?"
Gülerek cevap verdi.
"Az önce sormadın zaten.-gülerek-Önemli değil."
Gülümseyip tekrar sarıldım.Çenemi Akgün'ün omzuna yaslayıp gözümü kapattım.Ayrıldığımda gözüm arkadaki silüete kaydı.Orda duruyordu hemen kapının önünde.Benim baktığımı gördüğünde kaçar gibi kafasını çevirip yürümeye başladı karşıya doğru.
Ben bu adamı gözümde çok büyütmüştük belliki.Boşuna sevmişim,ilgi göstermişim.Karakterini bilmediğim,tanımadığım biriyle ne çabuk kaynaşmaya çalışmıştım.Saçmaymış...
Ama onunla annemin dediklerini bir bir onlara yutturacaktım.Söz vermistim.Hem de kendime.Tutmazsam olmaz!
"Cansu?"
Omzumu silkip Akgün'e döndüm.
"Gidelim mi?"
Kafamı salladım sessizce.
Arabası varmış.Evime götürmesini istedim.Yolda muhabbet ettik.Bi dostum o ve kedim Isaac artık.Ne annem kaldı hayatımda ne de abim.Tek tabancayım bundan sonra.
Eve gittiğimde Isaac hemen yanıma gelip sürtündü bacağıma.Kucağıma alıp öptüm hemen.Kokladım.
Gözüm doldu işte o an.Bir günda olanı kapının dibine çöküp içimden gelenleri döktüm.Isaac miyavladı ben hıçkıra hıçkıra ağladım.Öylece uyuya kalmışım.
Bir hafta bu şekilde sürdü.Abimin cenazesi hariç..
Onun dışında ne annem gelip özür diledi ne de ben yanına gittim.Ara da Akgün geldi konuştuk.Yine dışarı çıkmam için bunaltıyordu beni.
"Bak masan hazır kimseyi oturtturmam sen gelene kadar."
"Yine mi ya?"
"Ya Cansu nereye kadar evden çıkmayacaksın?"
"Zaten evcimendim Akgün."
Birazda yalan.Hiç gidesim yok.
"Hadi ordan ya lise de bile sınıftan kaçıp dışarda gezerdin sen saçmalama Cansu."
"Akgün bir şeyi de hatırlama."
"Cansu boş yapma da hadi canım en azından biraz hava al lütfen.Bak yemin ederim hakkım varsa helal etmem."
"Ooff abart Akgün yaa.Istemiyorum işte."
"Ben çok netim Cansu.Şimdi tek bir şey söyle geliyor musun yoksa gelmeyip benimle küsmeyi göze mi alıyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Masal Gibi ● Semicenk
General Fiction(Masal gibi kördüğüm bu halim, Çözülmez bin defa da yaksan. Şöyle bi baksan,canımı yaksan.) Bu sözleriz biz onunla. Masal gibiyiz işte kısaca. Bir kördüğümüz çözülmeyiz artık bin defa da yaksak. Bir bakışla yandı kıvılcım. Canımızı yakan bi ateş olu...
