17.Bölüm

237 14 22
                                    

Oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin.İyi okumalarr<3

Bölüm şarkısı:Müslüm Gürses-Seni Yazdım

=====================================

Bir fırtınadayım,bir gemide.Yelkeni olan ama işe yaradığı yokki kurtarsın beni bu fırtınadan.Olsun artık boğulmaktan korkmuyorum ben.Asıl öldüğüm zaman huzura ereceğimi biliyorum çünkü.Bu gemiye bu sefer ben büyük bir delik açıyorum.Bilerek ve isteyerek.

Cenk'in ölümüm olabileceğini bile bile benim olsun istiyordum.Demiştim ya size "Ölümüm bu kollarda olsun." diye.İşte ben o ölümün kollarındayım ve ölüyorum arkadaşlar.Belki ölürken biraz acı çekerim bilmiyorum.Ama bildiğim bir şey var ki,ben ölüme aşık oldum...

Ölümün ise bir kolu belimle bir kolu saçımla meşguldü...

SemiCenk'in meşguliyetiydiniz ne güzel öyle değil mi?Yavaşça ayrıldı benden.Elini yanağıma koyup göz yaşlarımı sildi nazikçe.

"Artık bu hitap şekli bana ait.Babandan çaldım..."

Önümdeki saçlarımı eliyle kulağımın arkasına koyup gülümsedi ve yüzümü elleri arasına aldı.Ardından devam etti.

"Ve asla geri vermeyeceğim..."

Ve asla geri vermeyeceğim...Kulaklarımda çınlamaya başladı söylediği söz...

Ve asla geri vermeyeceğim...
Ve asla geri vermeyeceğim...
Ve asla geri vermeyeceğim...

Bu benim için bir yemindi.Gülümsedim kafamı sallayıp.Cenk'in galaksisiden ayrılıp dünyaya geri döndüğümde suçlu bı çocuk gibi kimseyle göz teması kurmadan yere bakarak diğerlerine dönüm.Hepsinin güldüğüne emindim.

"Tesekkür ederim..."

Herkes bi ağızdan rica ettikten sonra kendi hallerine döndüler.Bi tek Cenkle biz ayakta kalmıştık.Oda bana göz kırpıp Emre abinin yanına oturdu.Bende içimdeki buruklukla bir köşeye oturup onları dinlemeye başlamıştım.

Hepsi komikti gerçekten.Eğlenceli ve iyi insanlardı.Saat 11'e gelirken hepsi bir bir gitmeye başladılar.Cenk ve ben kalmıştık geriye.Normalde Düzgün'de Cenkle beraber kalıyor ama o da Eva'da kalacağını söyledi işi varmış.Galiba bizi yalnız bırakmak için aralarında sözleşmişlerdi.Hiç kimse de gel senide götürelim demedi çünkü bana...

Düzgün'ü de kapıda yolcu-YOLUNDA GEREKİYOR BU YOLCUU SANA VARDI BİR VEDA BORCUUUM BENDE ALACAĞIN KALMAAAZZZ!-ettik ve Cenk'in kapıyı kapatmasının ardından göz göze geldik.

"Bende içeriyi toplamana yardım edip gidiyim..."

İçeri masaya yönelirken benimle birlikte hareket etmeye başladı.

"Kalsana..."

Elimdeki tabakları sıkıca kavradım düşmemeleri için.Cenk'e dönüp kaşımı çattım.Gülümsedim ardından.

"Niye,sende mi yalnız kalmak istemiyorsun?"

Beraber mutfağa gidip bulaşıkları tezgaha koyduk.

"Hayır ama bir şeyler yaparız işte."

Mesela ne gibi şeyler Cenkcim...

"Peki."

"Aa itiraz etmedin hiç."

"Sende itiraz etmemiştin."

Gülümsedi.

"İtiraz etmediğim için mi itiraz etmedin?"

"Cenk şansını zorlama."

Masayı toplamayı bitirdiğimizde mutfağa gidip teker teker bulaşıkları makineye yerleştirmeye başladık.Tezgahtan bir tabağı hızla çekmemle diğer tabağın düşmesi bir olmuştu.

Masal Gibi ● SemicenkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin