2.Bölüm

340 18 4
                                    

Yorumlarınızı ve oylarınız esirgemeyin iyi okumalarr...❣

======================================

Unutmak öyle kolay mı sandın?

Evet değildi hele sevdiğin bir adamın seni izliyerek şarkı söylemesi asla unutulmaz..!

Konserin devamında bir çok şey oldu.Çok eğlendim ve benim için uzun zaman sonra terapi gibi olmuştu.Hatta bir saniyelik felan Semicenk'i sahnede ufak ufak sallanırken gördüm ilk defa dans eder gibi olmuştu.Ve çokta yakışmıştı.Biraz onun etkisinde de kalmıştım.

Aslında konser her ne kadar güzel geçsede ben konserin bitmesini bekliyordum.O bakıştan sonra içim içime sığmıyordu gerçekten!

Resmen Türkiye'de ki çoğu kızın hoşlandığı Semicenk'in ilk defa böyle bir şey yaptığı olmuştu.Acaba Semicenk'in ilklerinin konserine mi denk gelmiştim...

Hatta ilklerin konseriydi benim içinde.Gittigim ilk garip konserdi.Bir ara biri boğulur gibi oldu bayıldı ne olduğunu anlamadım ben müdahale felan ettim.Bilgim vardır o konularda Allah'tan.Çocuk felan kaybolmuş yanıma geldi ağlayarak konuştum onunla çok tatlıydı onu yönlendirdim sahneye çıkması için Allah'tan bulunmuştu ailesi.Resmen herkese yardım etmiştim.Bir de sahneye kedi atlamıştı.Kimse fark etmedi ama kedileri kenime çektiğim için onu da kendime çekmiştim.Benim Isaac'im gibi griydi.Konser boyunca onu sevmiştim.

Her neyse neden konserin sonunu bekliyorum diye soracaksınız haklı olarak.Belki de tahmin ettiniz.Tek sebebi kulise gidip onunla konuşabilmekti.Konuşamasam bile en azından fotoğraf çekinirdim.

Ama emindim,o kuliste bir konuşmamız olacaktı.Tabi büyük konuşmak gibi olmasın ama insan hisseder ya hissetmiştim işte abi!Ayrıca hislerim kuvvetlidir.

Cenk'in - ne ara Cenk oldu bende bilmiyorum - "Bana zaman ayırdığınız için çok sağolun Allah'a emanet olun!" lafıyla konser fiilen bitmişti.Ya Cenkcim benim için zaten yarım saat önce konser bitmişti ne anlatıyorsun sen?!

Herkes yavaş yavaş dağılırken ben tanıdık birilerini bulup konuşmaya gidiyordum.Ama bir gidişim var görmelisiniz sanki "Altın Kelebek" kazanmışım.Gururlu gururlu yürümeye başladım.

Bir süre kalabalıkta dolandıktan sonra,muhtemelen görevli,önünde yaka kartı olan birisiyle karşılaştım.Koluna dokundum.

"Pardon,bakar mısınız?"

Arkasına,bana,döndü.

"Evet?"

"Şey...Semicenkle fotoğraf çekebiliyor muyuz?"

Kaşlarını çatıp bir süzdü beni.

"Sen şey değil misin?"

Aynı şekilde kaşlarımı çatmamla 'Nasıl?' dercesine kaldırmam bir olmuştu.

"Heh şey!Ateş isteyen kız."

İlk başta sesli gülmüştüm.

"Nee?!"

"Şey işte ateş istedin ya Cenk'ten."

Ben hala gülüyordum.

"Yoksa yanlış mı oldu?"

Elimi sağa ve sola olumsuz bir şekilde salladım.

"Yok doğru ama komiğime gitti.Kusuruma bakmayın."

Gülümsedi.

"Ben Düzgün bu arada memnun oldum ateş isteyen kız."

İstemsizce gözlerim büyüdü.

Masal Gibi ● SemicenkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin