Sober | Bankzitters

1

de vier jongens die al wat langer in de kliniek zitten, Robbie, Milo, Koen en Raoul zitten samen aan een tafel een bordspelletje te spelen, als je ze zo ziet zitten zijn ze vredig met elkaar en zou je niet zeggen dat 3 van de 4 aan het afkicken zijn van hun verslaving en de 4e zomaar een psychose kan krijgen waarbij die zomaar zonder pardon zichzelf of een ander kan omleggen zonder er zelf ergen in te hebben.

Rutger, de psycholoog van Koen en Raoul staat rustig toe te kijken naar de jongens. hij moet zo het nieuws komen brengen dat bij hen op de ''afdeling'' een nieuwe jongen zou komen. rut noemt het niet graag een afdeling ze zitten eerder op een soort groep met elkaar, ze zitten niet gesloten en ze kunnen gaan en staan waar ze willen binnen de kliniek. elke jongen heeft ook zijn eigen kamer waar ze zich kunnen terug trekken als het ze te veel wordt. Rutger weet nu al zeker dat de nieuwe 16 jarige daar gretig gebruik van gaat maken.

De nog maar 16 jarige Matthyas had een enorm dossier, een groot verleden dat hij zal moeten gaan verwerken. de jongen heeft veel onverwerkte traumas, een post traumatische stress stoornis door het seksuele misbruik toen hij 12 was. over zijn verleden praat hij niet graag, sowieso is mat een stille jongens die het in deze groep lastig gaat krijgen

rut weet als geen ander hier hoe moeilijk het afkicken van de verslavingen is, hij ziet het elke dag bij de jongens. roel die weer eens een woede aanval heeft omdat hij de drugs nodig heeft maar hij die hier niet krijgt. maar ook Robbie die eerst een uitbarsting heeft tegenover de begeleiders en daarna in tranen uitbarst als hij zich beseft wat hij daadwerkelijk heeft gedaan.

niemand weet hoe de beschadigde Matthyas gaat reageren in de groep. of hij zich überhaupt gaat openstellen is nog maar de vraag. hij wil wel de andere jongens voorbereiden op de komst van matthyas, om het voor mat zelf zo fijn mogelijk te laten verlopen

''jongens mag ik even jullie aandacht'' vraagt de man rustig aan de jongens die druk bezig zijn met monopoly. met zn 4e tegelijk kijken ze rutger aan. ''er komt eind van de middag een jongen erbij op de groep, ik wil dat jullie met respect met hem omgaan, hij heeft heel veel meegemaakt. het is niet aan mij om het aan jullie te vertellen wat precies, maar de jongen heeft een groot trauma, wees alsjeblieft een beetje lief voor hem. zijn naam is Matthyas en is enorm angstig, zijn autisme maakt het hem allemaal niet makkelijker.'' iedereen kijkt de man knikkend aan, raoul de oudste van de groep begint te praten ''tuurlijk gaan we hem met alle liefde ontvangen hier rut maak je je daar maar geen zorgen om''

Rutger krijgt er een warm gevoel van, dat ''zijn'' jongens matthyas als nieuweling willen accepteren.

in het kantoortje van zijn therapeut zit de blonde jongen angstig voor zich uit te staren. na 2 nachten op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis gelegen te hebben is hij met spoed hierheen geplaatst, zijn ouders zeggen dat hij blij moet zijn dat die niet gesloten zit, maar hoe kan matthyas nou eigenlijk blij zijn dat die hier is. hij is weg gehaald uit zijn veilige haven. weg bij de mensen die hij na zo lang weer vertrouwd.

de slanke vrouw komt binnen gelopen met een kopje thee voor matthyas, ''ik zal mezelf even voorstellen, mijn naam is Sonja en ik zal je hier de komende tijd gaan begeleiden. zou je wat over jezelf kunnen vertellen aan mij?'' de jongen kijkt even naar de vrouw voor hem ''uh, ik uh ik ben Matthyas, ik ben zes-uh-zestien jaar oud''. alleen al tijdens het zeggen van deze paar woorden stromen er een paar tranen over de wangen van Matthyas, sonja weet dat het een lang en zwaar traject gaat worden voor de jongen. ''en matthyas, je weet waarom je hier bent toch?'' de jongen knikt. ''zou je mij er wat meer over kunnen vertellen, ik zal niet boos op je worden dat beloof ik. ik wil je alleen leren kennen'' mat schud klein met zijn hoofd, nee dat kan hij niet. hij kan haar niet vertellen over de wonden die onder zijn kleding zitten, over zijn grootste trauma, waarom hij geen mensen kan vertrouwen. al die verkrachtingen die hij heeft mee moeten maken. hij kan het niet. ''rustig maar matthyas, alles op zn tijd jongen. ik zal je naar je kamer brengen dan kan je even rustig worden is dat goed?'' de blonden jongen knikt nu juist. ja hij wil naar zijn kamer. even alleen zijn.

de jongen zit al een tijdje in zijn kamer maar hij blijft een beetje onrustig en kan zichzelf duidelijk geen houding geven. Zijn hoofd draait naar de deur als hij de deur open hoort gaan en het gezicht van zijn therapeut/ begeleidsters Sonja ziet. "Hee Matthyas, de andere begeleiders Rutger en Mark en ik natuurlijk ook, willen je introduceren bij de andere jongens op de groep en dan kunnen we gelijk avondeten. Loop je mee?" De blonde jongen knikt en loopt achter de vrouw aan.

Met zijn hoofd gebogen en een capuchon over zijn hoofd komt de jongens de eetruimte binnen. "Ah Matthyas wat fijn dat je er bent ga lekker zitten. Dit zijn de andere jongens, de lange aan de kop van de tafel is Milo, hij is ook de jongste. Links van Milo met het bruine haar hebben we Robbie zitten jaartje jonger dan jij, naast Robbie met het rode haar zit Koen net zo oud als robbie en rechts naast milo en ook recht van jou zit Raoul, hij is de oudste van het clubje" matthyas kijkt de tafel rond en geeft iedereen een klein knikje. Een kleine zucht klinkt vanuit Sonja die weet dat die jongen nu van zijn lang zal zn leven niet iets ging zeggen tegen de andere jongens. "Ik denk dat we maar gaan eten, dan kunnen jullie later nog kennis maken met matthyas. Eetsmakelijk allemaal"