Sober | Bankzitters

11

Samen zitten ze in de auto onderweg naar Bergambacht, Milo en zijn moeder. Hij had haar enorm gemist en de verhalen van wat er thuis allemaal is gebeurd geeft hem een warm gevoel.

Ze hebben een puppy van 7 maanden oud, ze heet fientje en is een labradoodle. Ook heeft zijn moeder hem talloze foto's laten zien van het huis en de omgeving waar ze zijn gaan wonen.

Het is een vrijstaand huis met een ruime tuin. De omgeving ziet er rustig uit. Midden in de polder.

"Jiska heeft je zo erg gemist jongen" jiska. Zijn tweelingzusje, het deed milo dan misschien ook wel het meeste pijn om haar achter te laten. Dat de twee voor het eerst gescheiden zijn. "Ik mis haar ook"

Aangekomen thuis is Jiska dan ook de eerste die hij in de armen vliegt. Thuis wordt hij nauwlettend in de gaten gehouden, dat was de afspraak. Een streng eetschema en geen snacks tussendoor.

Hij mag twee nachtjes thuis slapen maar ook zijn suikers moeten nauwlettend in de gaten gehouden worden. Gaan deze de verkeerde kant op? Dan moet Milo ook weer terug.

*

Robbie...

Zijn eet problematiek begint door te dringen tot Mark. Zijn gewichtsverlies begint bij hem op te vallen.

Ja Robbie was te dik en ja Robbie moest gewicht verliezen maar nu gaat het ineens wel heel erg snel.

De eerste die het was opgevallen was Koen, zijn beste maatje. Hij vond Rob zijn gezicht steeds dunner worden en vond ook dat hij weinig at. Dit kaarte hij aan bij Mark, die na aanleiding daarvan beter ging kijken in de documenten van Robbie en hij inderdaad rap gewichtsverlies constateerde.

Misschien wel te snel om gezond te zijn. Daarom moest Robbie op gesprek komen, normaal is hij op dinsdag en donderdag maar vandaag op zaterdag is hij ook aan de beurt.

Robbie voelt de bui al deels hangen. Ja hij heeft wat moeite met eten, maar een eetstoornis zoals dat koen zei toen hij zijn vermoedens uitsprak? Nee dat kan niet. Eetstoornissen zijn voor tienermeisjes en de laatste keer dat Robbie checkte was hij nog een jongen.

"Ga zitten Robbie". De jongen zucht. "Ik wilde even met je praten, ik maak me zorgen om je. Koen trouwens ook, je verliest veel gewicht jongen wat positief is. Maar" Mark pauzeert even en Robbie weet al wat er gaat komen.

"Je verliest te snel te veel gewicht. Eet je wel voldoende?" Rob knikt, wat een leugen is. "Hmm, want het valt ons allemaal op dat je te weinig eet vriend. Dus alsjeblieft wees eerlijk tegenover ons. Eet je voldoende?" Robbie weet dat liegen geen zin meer heeft dus geeft hij toe.

"Ik-ik eet niet te weinig, het is alleen meer dat het gewoon wat lastiger gaat. Gewoon wat minder honger. Het is niet wat je denkt dat het is." Mark schud met zijn hoofd. "Rob ik denk wel dat het is wat ik denk dat het is. Vind je het oke om twee keer per week te wegen? Om het te monitoren?" Hij knikt wetende dat hij niet echt een andere keuze heeft.

In alleen zijn onderbroek staat jij op de weegschaal. 74 kg een normaal gewicht voor zijn leeftijd en lengte. "Dit noteer ik jongen, mocht je weer veel afvallen komen er strengere maatregelen. Voor nu is wegen genoeg" "bedankt, mag ik nu weer naar mijn kamer? Ik ben moe" Mark knikt.

Hij is het dossier van Robbie nog aan het bijwerken. De blauwe plekken midden op zijn ruggengraat waren hem opgevallen en gaven zijn voorgevoel van een eetstoornis alleen maar meer bevestiging.