Sober | Bankzitters

8

In de twee weken dat hij hier ondertussen zit heeft Matthyas veel vooruitgang gemaakt, hij begint los te komen in de groep en ook tijdens zijn gespekken met Sonja is de jongen steeds meer open over zijn verleden. Sonja is van plan om EMDR te starten met Matthyas als hij zich veilig genoeg voelt bij de jongens, omdat dit een zwaar traject voor hem wordt en hij de steun van de andere daar goed mee kan gebruiken.

Maar ondanks zijn verbeteringen mist hij thuis, zijn broertjes en zijn ouders. Ze waren close met zijn zessen, daarom waren ze ook zo verbaasd dat Matthyas zo tussen hun vingers door was geglipt en dat het allemaal nog veel slechter met hem ging dan dat ze hadden verwacht. Dat hij ruim twee jaar lang het misbruik achter heeft weten te houden en dat ook op zekere hoogte zijn zelfbeschadiging onopgemerkt ging. Dat als hij niet hier was opgenomen hij misschien wel een zelfmoordpoging zou hebben gedaan is zijn ouders wel duidelijk.

Want van iedereen die hij mist nu hij hier zit mist hij zijn oudste broer Jesse het meest, 19 jaar is hij geworden toen hij ineens stierf in zijn slaap. Hartstilstand en waarschijnlijk een pijnloze dood, het is alweer bijna een half jaar geleden. Omdat heel de familie het Lam het er enorm moeilijk mee had hadden ze misschien niet zo goed door dat Matthyas met de seconden achteruit ging, maar hoe dan ook waren ze al voor een psycholoog aan het zoeken voor de jongen.

Vandaag had hij weer therapie, met Sonja praten hij veel over zijn angsten en wanneer hij de drang voelde om zichzelf te verwonden. Vandaag daarin tegen heeft hij behoefte om ergens anders over te praten, over Jesse. Sonja wist niet veel over de broer van Matthyas, alleen dat hij op jonge leeftijd was overleden. Ze had er dan ook geen problemen mee om over hem te praten, daar waren immers de therapie sessies voor bedoeld praten over dingen waar je behoefte aan hebt.

"Kan je mij vertellen wat voor jongen je broer was?" Matthyas knikt, neemt nog een slok van zijn water voordat hij begint. "Jesse was echt de allerbeste broer die ik me kan inbeelden, hij was de oudste en zorgde altijd goed voor ons als papa en mama aan het werk waren. Hij zorgde er altijd voor dat ik mij op mn gemak voelde, en voor Ezra zorgde hij altijd dat hij iets van joki en jet mee had zodat hij ermee kon spelen." Terwijl Matthyas de lovende woorden over zijn broer uitspreekt kijkt Sonja trots naar hem omdat hij opfleurt. "En hoe zorgde hij ervoor dat je je op je gemak voelde." "Vaak, zeker toen ik nog wat kleiner was sloeg hij een arm om mij heen of pakte hij mijn hand vast om te laten merken dat het oke was. Zelfs toen ik in de brugklas zat ging ik in de pauzes wel eens bij hem zitten, hij zat in de vijfde en ik weet vrij zeker dat zijn vrienden mij maar raar vonden maar ik had moeite met de verandering."

"Is je broer gaan studeren?" Matthyas knikt, "ja, communicatie wetenschappen aan de universiteit van utrecht. Alleen nooit afgemaakt"  "zoals besproken begin je in september weer met school, hopelijk fysiek maar online is anders de manier, heb je al nagedacht over welk vakkenpakket? En als je het al weet, wat wil ja gaan studeren? Weet je het niet, ook geen ramp je hebt nog alle tijd." "Ja, ik heb voor NG/NT gekozen met filosofie als extra vak. Ik wil denk ik psychobiologie of geneeskunde studeren."

Het zijn mooie doelen die de jongen voor zichzelf heeft opgesteld, het geeft Sonja hoop. Dat wat ze hier doen echt invloed heeft op de jongen en dat hij, net zoals alle andere hier ook bovenop hun trauma's komen.

"Ik ben trots op je, Matthyas"