Sober | Bankzitters

9

het zweet druppelt van zijn voorhoofd, zijn benen zijn verzuurt en zijn kamer is gevuld met hijgen. de kleine jongen ligt op zijn rug en is oververmoeid. zijn lichaam is moe en heeft behoefte aan eten. Robbie daar in tegen heeft helemaal geen behoefte aan eten.

Zijn Alcohol verslaving heeft hij ingeruild voor een eetstoornis. In het geheim, als Mark hier achter zou komen is hij zwaar de lul en gaat hij zeker niet met thuis verlof mogen. Dat is iets wat hij zo graag zou willen, naar huis. Al is het maar voor één nachtje, gewoon even in zijn eigen bed slapen in zijn eigen kamer.

Na een jaar is hij nogsteeds niet gewend in zijn kamer en het voelt nogsteeds kill en koud.

In het geheim is Robbie altijd al onzeker geweest, hij is altijd klein geweest voor zijn leeftijd en is ook wat aan de mollige kant. Sinds hij alcohol is gaan drinken is het dan ook niet beter geworden, Rob is alleen maar dikker geworden.

Hij is 'beter' geworden en heeft de alcohol niet meer nodig. De kilo's die hij is aangekomen kunnen er dan ook wel vanaf toch? Alleen blijft het daar niet bij, hij is al ruim 10 kilo kwijt en zit gewoon op een gezond gewicht. Rob kan niet meer stoppen.

Er zijn wel tekens, blauwe plekken op de ruggengraat van de jongen en ribben die zichtbaar aan het worden zijn. Alleen zitten die tekens verstopt onder zijn truien, het is koud binnen de kliniek en iedereen draagt truien.

Er zit veel verstopt onder de truien binnen de kliniek, bij Matthyas is het een slachtveld aan littekens en wonden verspreid over zijn armen en buik. Bij Koen is het een litteken vanaf zijn pols verticaal tot zijn elleboog, die ene snee was zijn plan om zijn leven te beëindigen. En bij Robbie zijn het hints dat er meer aan de hand is, dat de jongen langzaam wegglipt.

*

Twee slaapkamer deuren veder is Milo zijn tas alvast aan het inpakken, morgenochtend 10 uur komt zijn moeder hem ophalen, een nachtje thuis slapen.

Eindelijk zijn zusje weer zien, weer kunnen tennissen een rondje lopen door de straten van Bergambacht, het kleine dorpje waar zijn ouders ongeveer een half jaar geleden naartoe zijn verhuisd. Dit huis heeft hij nog nooit gezien, maar zijn moeder heeft verteld dat zijn kamer er precies hetzelfde uitziet als in het vorige huis.

*

Terwijl hij zijn nagels in zijn buik drukt en deze maar beneden begint te bewegen begint zijn huid al langzaam te bloeden. Matthyas had een nieuwe manier gevonden om zichzelf te verwonden, zijn mesjes waren immers afgepakt. Hij ziet op tegen de EMDR die hij moet gaan beginnen, hij wil niet opnieuw geconfronteerd worden met zijn grootste trauma. Ookal weet hij zelf ook dat het beter is om het op deze manier te verwerken.

Matthyas weet dat deze manier van zelfverwonding minder effectief is als het snijden maar het doet zn werk, het geeft hem even die rust die hij zo ontzettend graag wilt hebben. En het laat veel subtielere wonden en littekens, zo lang hij niet zijn shirt uit hoeft zou niemand het zien.