Sober | Bankzitters

3

Slapen betekent voor raoul dat hij eindelijk bij Matthyas mag gaan kijken, niet wetende wat en hoe hij de jongen zal aantreffen. Misschien sliep hij, of was hij in paniek, of juist heel rustig.

Vanuit de kamer die voor de nieuwe jongen nogsteeds kill aanvoelt hoort hij iemand kloppen op de deur. "Matthyas mag ik binnenkomen?" Mat herkent de stem van de jongen niet, wil geen antwoord geven. "Matthyas ik ben het raoul" nogsteeds wil de jongen niks zeggen maar is wel benieuwd wat raoul te vertellen heeft. Maar ergens is hij bang. Bang dat raoul hetzelfde bij hem gaat doen wat er al zo vaak bij hem gedaan is.

Bij het horen van het goedkeurende geluidje afkomstig van Matthyas opent raoul de deur. Raoul ziet matthyas een beetje zenuwachtig aan zijn trui trekken, handen verstopt in zijn mouwen. angstige blik op zijn gezicht. ''mag ik op je bed komen zitten?'' vraagt Raoul op een lieve toon aan de blonden jongen. even denkt matthyas na, maar schud toch zachtjes zijn hoofd. ''helemaal oke, ik wilde gewoon graag nog even kijken hoe het met je was. ik wil dat je je welkom voelt hier, de andere jongens zijn echt heel aardig met ook ieder een eigen verhaal. ze zullen je niet belachelijk maken of iets, je kan ze vertrouwen'' raoul zijn stem klinkt zachtaardig voor de blonden jongen.

vertrouwen, dat was nou net het geen waar matthyas zo mee struggelde. zijn oom was ook te vertrouwen zei iedereen tegen hem, maar toch is matthyas keer op keer het tegendeel bewezen ''kan ik niet'' fluistert matthyas bijna, ''wat kan je niet?'' raoul snapt niet helemaal waar het gedrag van matthyas vandaan kwam. ''vertrouwen'' en er loopt een traan over zijn wang. raoul laat een kleine zucht vrij, ''wil je er wat over kwijt?" zijn stem klinkt nog altijd zachtaardig om het vertrouwen van matthyas te winnen, ookal zegt de jongen zelf dat hij dat niet kan. ''nee'' de snikken van matthyas worden harder en de jongen lijkt steeds meer in paniek te raken. ''wil je dat ik Sonja voor je haal?'' ''nee, ga weg.'' raoul aarzelt even, is het slim om de jongen in deze staat hier achter te laten. ''ga weg, ga weg, ga weg'' de jongen op het bed schreeuwd nu bijna, ''laat me los, laat me alsjeblieft los, ik wil dit niet''. de ogen van raoul vergroten, terwijl matthyas de denkbeeldige handen van zich af probeerd te slaan. nog altijd kan hij de handen van zijn oom op zijn lichaam voelen.

ondanks dat de jongen de situatie van matthyas absoluut niet vertrouwd besluit hij toch naar zijn eigen kamer te gaan. morgen verteld hij het voorval wel aan Sonja, ze moet hier van weten aangezien zij meer weet over het verleden van matthyas. tot zijn verbazing komt hij de vrouw nog tegen onderweg naar zijn kamer. ''sonja, ik moet je wat vertellen over matthyas, ik was natuurlijk nog even bij hem gaan kijken maar na een minuutje raakte hij volledig in paniek. begon te schreeuwen dat ik weg moest gaan en dat ik hem los moest laten, maar ik had hem helemaal niet vast. ik vertrouw het niet helemaal en misschien moet je even bij hem gaan kijken'' de kleine vrouw voor hem knikt, ''dankjewel raoul, ik ga bij hem kijken, je bent een goeie jongen'' en ze wrijft nog een keer over zijn bovenarm als bedankje dat hij haar heeft ingelicht over de situatie van matthyas.

zijn spullen waren nog niet doorzocht, al zijn 'verboden' voorwerpen had hij nog. nogsteeds in totale paniek graait hij door zijn tas opzoek naar zijn mesjes. voordat de jongen hier kwam kon hij thuis zijn tas en spullen inpakken, zijn moeder vertrouwde hem niet en had zijn tas nog nagekeken of hij niks mee had, maar hij was haar te slim af, had het mesje in zijn laptop hoes gestopt, die hij mee had genomen om nog online school te kunnen volgen. de laptop die hij pas had ingepakt nadat zijn moeder in zijn tas had gekeken.

hij wilde wel stoppen, maar hij kon het niet, het was te verslavend. zijn nieuwe verse sneeën zijn diep, misschien wel te diep. terwijl zijn tranen nog over zijn wangen stromen wordt er op zijn deur geklopt, snel doet hij zijn mouw naar beneden en stopt hij het mesje terug in zijn tas.

''wat is er?'' zijn stem klinkt gebroken en de deur gaat langzaam open. ''ik kwam nog even kijken hoe het met je ging, raoul zei dat je in paniek was geraakt, wat is er gebeurd?'' tranen vormen opnieuw in matthyas zijn ogen ''ik was gewoon bang denk ik'' fluistert hij zacht met een aarzeling in zijn stem. ''maar waarom was je bang, bang voor raoul? dat je hem wat moest vertellen of dat hij wat bij je zou doen?'' ''ik, uh ik weet het niet oke? ik wil er niet over praten'' de jongen klinkt nu eerder een beetje boos. ''dat is goed matthyas, morgen ochtend om half elf hebben we een sessie dan bespreken we alles''

de ogen van Sonja vallen op de mouwen van matthyas, wetend wat eronder verscholen zit. er ontstaat een bloedvlek op de grijzen trui van de jongen. ''matthy ik ga even je mouw omhoog stropen om te checken oke?'' de jongen reageert niet en lijkt weer helemaal in zijn eigen wereld. zijn arm staat vol met littekens en wonden, de hechtingen van de laatste keer zaten er zelfs nog in. die zouden later deze week verwijderd moeten worden. maar uit de nieuwe wonden van de jongen stroom ook veel te veel bloed. ''mat, dit moet gehecht worden jongen''

en zo zitten ze nog geen tien minuten later in het ziekenhuis kamertje binnen de kliniek waar een van de verpleegkundige de wonden aan het hechten is, matthyas huilt in stilte maar tranen stromen over zijn wangen. hij heeft het gevoel dat hij heeft gefaald. dat sonja nu boos is op hem. omdat hij op zijn eerste avond al in de problemen zit.