Selam... Gene ben geldim. Bugün üç bölüm atasım var çünkü canım sıkılıyor. Başlık İspanyolca anlamını araştırmanızı tavsiye etmem sürpriz olsun istiyorum. Şimdi keyifli okumalar dilerim.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Henüz oturacak kadar kendime gelmediğim için ben yatıyordum Tae ise yanıma oturmuş elimle oynuyordu. Onun ki kadar olmasada belirgin olan damar yollarını parmağıyla takip ediyordu.
"Oynayacak oyuncak bulmuş gibisin?" Dedim gülerek çünkü huylanıyordum. Bunu anladığı için de bilerek yapıyordu.
"Huylanman hoşuma gidiyor çünkü çok tatlı gülüyorsun." Göz devirerek ona bakmaya devam ettim.
"Çok açık sözlüsün teşekkür ederim."
"Rica ederim." Dedi gururlu bir ifadeyle. Gülerek elini tuttum. Yüzünü yüzüme yaklaştırmıyordu çünkü az önce bunu yaptığında kalp atışlarımı gösteren monitörden anlık bir uzun bip sesi gelmişti.
Kalbim durmuş gibi derken yalan söylemediğim ispatlanınca Tae yaklaşmama kararı alıp sadece oturup elimle oynamaya başlamıştı.
"Tae ben sıkıldım burda... Çıkmak istiyorum." Diye mırıldandım huysuz bir sesle. Hastaneleri ve iğneleri sevmiyordum.
"Ben de seni burda görmeyi sevmiyorum ama mecburuz. İyileşene kadar burda kalcaksın." Sessizce iç çektim.
"Düzenlene kadar abime yük olcam. Benim yüzümden işine gidemeyecek..." Diğer elini saçlarıma atıp oynamaya başladı.
"İyi tarafından bak... Abinle uzun zaman sonra vakit geçireceksin." İç çektim. Bir noktada haklıydı. Uzun zamandır abimle vakit geçirmiyordum.
"Seni görmek istersem?"
"Yazman ya da araman yeter." Dedi tereddüt etmeden. Omzumu silktim.
"Kalamaz mısın?"
"Bitirmemiz gereken bir iş var." Gene haklıydı. Ama bu hâldeyken onun Se-Hun'un yanında olmasını istemiyordum. Çünkü koruyamazdım.
"Bana bir şey yapmayacak güzelim şu konuyu unut nolur." Şaş şaş ona döndüm. Zihnimi okumasına bir türlü alışamayacaktım çünkü hazırlıksız anımdan yakalanıyordum.
"Unutamıyorum ama." Gülümseyerek başını yana yatırdı.
"Şimdi bunları düşünmede iyileşmeye çalış. Yanına da yaklaşamıyorum kalbin duruyor." Bir kere daha göz devirdim.
"İnsani yanlarımı yüzüme vurma." Hafifçe kıkırdadı.
"Daha söylemediğim bir sürü yanın var güzelim." Kaşlarım çatılarak ona baktım.
"Mesela?"
"Utandığında yanakların ve burnunun ucu kızarıyor. Üzüldüğünde belli etmek istemesen bile göz bebeklerin büyüyor ve gece rengi gözlerin de parıltılar oluşuyor. Ne zaman belinle oynasam uykuda bile olsan bir şeyler mırıldanıyorsun."
Şaş şaş ona bakmaya başladığım dudaklarım hafif aralanmıştı. Tamam beni benden iyi tanıdığına ikna olmuştum ama bu kadarını beklemediğim açıktı.
"Ve güldüğünde gözlerin sevimli bir açıyla kısılıyor o sert havan yerle bir oluyor. Şuan ki şaşkınlığında buna dahil." Gözlerimi kırpıp açarak ona bakmaya devam ettim.
"Bunları her seferinde yüzüme vurcaksın değil mi?" Başını salladı.
"Evet. Çünkü hoşuma gidiyor." Gülerek başımı iki yana salladım. Sonra aklıma gelen şeyle durdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save Me | TaeGi
VampiroGölgeler ışığın çocuğudur. Ancak benim tanıdığım bir gölge varki ışığın çocuğu olduğunu unutanlardan varlığını ne olduğunu umursamayan tehlike ile bütünleşmiş bir beden. Geceleri gölgeler yapay ışıklarla oluşurken o gecenin gölgesi. Karanlıkta orta...
