Save Me | TaeGi

Kader ☯

Yine ve yine ben en aktif yazar ödülümü almak istiyorum... Gençler kurgu umarım hoşunuza gidiodur. Destekler için MiniMoni26 ve mercan_rabia ya teşekkür ederim.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Aramızdaki sessizlik uzadıkça geriliyordum. Sessizliği yine ben bölmüştüm.

"Konuşmayacak mısın?" Sesim beklediğimden daha güçsüzdü. Daha yorgundu.

"Ne duymak istiyorsun daha fazla?" İlk defa sesi hissizdi. Onu ilk defa bu denli ciddi görüyordum.

"Ne duymam gerekiyorsa..." Diye mırıldandım... Soğuk bakışları gözlerimi buldu.

"Avcı olmak istemeyen biri... Nasıl oldu da böylesine acımasız bir katile döndü?" Yutkunup başımı yukarı kaldırdım.

"On yaşımda ailemin ölüsünü gördüm ben. Küçücük bir çocukken. Hiçkimse kimsesiz kalmayı hak etmiyor Gölge... Siz olun biz olalım. Kimsesizlik lanet bir şey.

İntikam hırsı bürüdü gözlerimi. Ani bir kararla babamın izinden gidip intikam almak istedim şimdi sorsan yapar mısın yine böyle bir şeyi? Yapmazdım...

Kendi hayatımı kendi ellerimle mahvettim. Şimdi ki aklım olsa dünyanın en sakin ülkesine gider orda hayatımı devam ettirir beladan uzak kalırdım. Ama bunu ben istemesem bile mecbur bırakıldım ve böyle oldum."

Karşısında ikinci kez dürüst oluyordum. Tuhaftı. Normalde öldürmem gereken adama mühürlüydüm ve ben artık ona dürüst davranıyordum.

"Ne zaman duracaksın peki? Bu nefretin ne zaman sönecek Yoongi?" Omzumu silktim.

"Bitene kadar... Ya da ben bitene kadar. Benim ruhumda duygularım da ailem öldüğünde öldü. Yoluma çıkarsan seni de öldürürüm.

Sana mühürlüyüm diye sana aşık olacağımı sanma sakın. Ben bu yola intikamımı almak üzere çıktım ve alacağım da."

Sırıtarak kollarımı tuttu.

"Avcı... Sakın büyük konuşma. Senin daha bilmediğin o kadar çok şey var ki. Öğrendiğinde pişman olursun." Yine haddinden fazla yakındık. Ve bu yakınlık bana iyi hissettirmiyordu...

"Çekil üstümden Gölge."

"Neden etkileniyor musun?" Yutkunarak yanlarımda duran kollarımı kaldırıp ellerimi kollarımı tutan kollarına sardım.

"Seni hemen şimdi mi öldürmemi istersin?" Neyin çabasıydı bu basbaya bana her yaklaştığında ondan etkileniyordum. Bedenim tuhaf bir kasılmayla kasılıyordu onu her gördüğümde.

Başını olumsuz anlamda sallayıp üstümden çekildi.

"Git uyu ve şimdilik bunları sindir avcı yarın öğrenmek isteyeceklerin senin için daha zor olacak."

Kaşlarımı çatıp tam soru soracakken ortadan kaybolmuştu. Resmen oyun oynuyordu. Kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyordu.

Arabaya geçip eve döndüm. Lix'le Min-Gyu salonda oturuyorlardı.

"Selam..." Diye mırıldanıp mutfağa gittim.

"İyi misin Yoon?"

"Sonra konuşuruz Felix her şeyi tamamen öğrenince anlatmam daha doğru olur... İyi geceler."

"Peki iyi uykular." Gülümseyerek odama geçtim üstümü değişip yatağa uzandım karanlık tavanı izleyerek gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.