Save Me | TaeGi

Geçmişin Yaraları ☯

Yeniden selam millet. Keyifli okumalar dilerim...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Omzuma konulan battaniye ile kendime gelmiştim. Başımı kaldırıp arkama baktım. Uzun süredir yağmurun altında durmuş olmalıydı. Çünkü düzgün saçları alnına yapışmıştı.

"Teşekkür ederim." Dedim bir kez daha gülümsedi.

"Teşekkür mü edersin?" Diye fısıldadı. Başımı salladım.

"Evet... Teşekkür ederim." Dedim gülümsemesi biraz daha büyüdü.

"Önemli değil." Dedi. Belli belirsiz bir gülümsemeyle başımı salladım. Sonra battaniyeye sıkıca sarılıp içeri geçtim. Şömine yanıyordu. Kurulanmak için şöminenin önündeki büyük mindere oturdum.

O da tam yanıma oturup benim gibi ateşi izlemeye başladı. Aramızda garip bir sessizlik vardı. Bu sessizliği bozmak yine bana kalmıştı.

"En tehlikeli kelime nedir Gölge?" Diye mırıldandım bakışlarımı ateşten çekmeden.

Gözlerini ateşten çekmedi. Tereddütsüz bir şekilde düşünme gereği görmeden cevap verdi.

"Amadır."

"Neden?"

"Önceden söylenen her cümleyi öldürür! Mesela, 'seni seviyorum ama...' gibi."

Verdiği örnekle yutkunup bakışlarımı ona çevirdim. Bu örneği neden verdiğini anlamamıştım ama belli de etmedim.

O ise sadece kirlenmiş gibi doğruca karşıya bakıyordu. Heykel gibi durmuş öyleyece karşıya bakıyordu.

"Anladım." Demekle yetinip battaniyeye biraz daha sıkı sarıldım. Sıcak alanında verdiği mayışıklığın etkisiyle üstünde oturduğum minderin üstüne kıvrıldım.

Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım. Zaten yapacak hiçbir şey yoktu. O yanımdayken garip hissediyordum. Vücudum garip tepkiler veriyordu. Bunlardan kaçmanın tek yolu da uyumaktı.

Fakat daha tam dalmadan saçlarım arasında dolaşmaya başlayan soğuk ellerle kulağıma yakın bir yerde soğuk nefesini hissetmiştim. Hemen ardından da derin sesi kulağımda yankı yaptı.

"Aşk kör olsaydı eğer
En çok gece yaraşırdı ona.
Gel soylu gece
Ey ağırbaşlı karalar giymiş ana
Gelde öğret nasıl kaybedilir
Bir çift lekesiz bekârete oynanan oyun?"

Zihnim öylesine bulanık öylesine yorgundu ki hiçbir kelimeyi ne demek istediğini anlamamıştım. Minderin üstündeki bedenim havalandığında bilincim tamamen beni onun kucağında güzel bir uykuya itmişti.

☯

Uyandığımda minderde değildim L şeklindeki koltuktaydım. Battaniye hâlâ üstümdeydi ama kıyafetlerim değişmişti. Yutkunarak üstümdeki kıyafetlere baktım bir süre.

Sonrada şömineden yayılarak odayı turuncuya boyayan ışıklara baktım. Canım sıkıldığı içinde evi gezmeye karar vermiştim. Battaniyeyi üstümden atıp ayağa kalktım bulunduğum odadan aşağı merdiven uzuyordu.

Önce alt katı inceleyecektim. Çünkü bu katta salon ve yemek odası vardı. Yavaş ve dikkatli adımlarla merdiveni inmeye başladım çünkü hava çoktan karardığından evin içi de karanlığa hapsolmuştu.

Alt katta ise bir mutfak ve mutfakla iç içe başka bir oturma odası şeklinde döşenmiş spor bir oda vardı. Aynı zamanda burdan verandaya bir geçiş vardı. Yani bahçe iki katlıydı. Burda ise yüzme havuzu vardı.