Vecd | Parçalı Kırık

5.KALBİN KANSERİ

Uyarı 🆙
Bu kısa bölüm iki ayrı karakterin bakış açısından yazılmıştır.Bundan sonraki bölümlerde anlatım bir süre iki farklı bakış açısı ile anlatılacaktır .

Leila Bravi'nin Dilinden

"Efendim , kırk gündür umutlu tek bir geri dönüt olmadı." Bir kadın sesiydi yine.Ama bu ses daha önce duyduğum kadın sesine oranla oldukça naifti.

Son uyanışımdan beri kırk gün geçmiş demek ki.Ben o kadar uzun zamandır kendimle araftayım.Araf dedikleri yer insanın bedeninin içi miydi?

Yine karşıdaki kişinin sesini duymadım.

Fakat o naif sesli kadın özellikle daha da kısık bir ses takınarak "Hayır .Yani siz benden bir yüzde istiyorsunuz .Ama bunu vermem imkansız.Çünkü tıbben kalbini suni bir destekle yaşattığımız insanların geri dönüşüne pek inanmayız.Doğrusu buraya ilk geldiğimde örneği sınırlı bir vaka ile karşı karışıya olduğumu sanıyordum.Ama kısa bir sürede bunun eşsiz bir vaka olduğunu düşünmeye başladım." Yabancı bir aksanı vardı zaman zaman kelimelerini başa alıp yeniden cümlelerini kuruyordu ."Çok değil iki gün önce de bir imkansızı beklediğimiz sonucuna vardım.Üzgünüm."

Yine bir karşılık duymadım.
İçerdeki o adamın farkındaydım.
Ama sesini bir kez duymamıştım.
Oysa sorular soruyor olmalıydı ki ona bu cevaplar veriliyordu.

Benim gibi dilsiz olduğunu düşünmeye başladım.Ve bunu düşünürken yani çektiğim ağrılara yoğunlaşmayınca sanki canım daha az acıyor gibi gelmeye başladı .

Kendi içime hapsolmuştum.

Öyle bir hapistiki bu, aldığım soluklarda bile acı vardı.Küflü hislerin kıskacında 20 sene yaşamıştım şimdi ise hislerimin kaplayan o pasaklı acılarla burun burunayım.Bir kıskaçta bile olsan kaçacak yerin vardır ama benim kendi iç sesimden fazla sahip olduğum bir şey kalmamıştı.

Kendimle baş başa olmak hep kötü gün seneryolarının en korkuncu olurdu .
Şimdi hergün kendime yeni baştan başlıyorum.Ve bunun yanında kaçabileceğim tek şey çektiğim ağrılar.

Odanın kapısı sertçe kapandı.Ve benim zihnim.Galiba , çektiğim acılar artık birer morfin.Beni dayanılmaz hissetiğim anlarda öldürmüyor ama uzun uzun uyutuyorlar.

☢️

Reha Giryan 'ın dilinden

Kalbim kanser olalı ,tek uyku görmedi gözlerim .

Adım Reha .
Bravi ailesinin Irak 'a on yedisinde terk ettikleri kızlarıydım.

Geran aşiretinin İran asıllı 4 senelik Karalı Gelini de derler bana .

Karalı ...

Tam 4 yıldır evliyim ve bana 3 yıl 9 aydır Karalı diyorlar .Sebebi benim acım .Sebebi benim yaram.Sebebi benim bahtım.Karam.

Kocam Geran aşiretinin en büyük oğlu
Devrim Ali Giryan'ın  ta kendisidir .Ona,   İran Şah'ı  Hassan Beka'nın isteği üzerine,bana beldenin en güzel kadını denildiği için gelin verilmiştim.

Hayatımda ilk kez güzel olduğuma sevinmiştim...Hatta İlk kez kendimi sevmiştim.

Çünkü devrim gibi bir adamdı o.
Yenilenmeye hatta değişmeye ihtiyacı olan çok şeyi deviriyordu.Ondan önce adını tanıdım.Sonra heybetini .Sonra ses getiren yürüyüşünü.Daha sonra övülen gözlerini, sözlerini.

Ona eş olacağımı söylediklerinde nutkum tutulmuştu.

Bizim topraklarımızda kadınların ağzı vardır,dili ise varken yok .Bana doğruyu konuştum diye vurmayan ilk adamdı .Hatta konuşayım diye soru soranda ilkti ...

Acımıyor mu?

Hı

Ayakların be kızım ,böyle başımda el pençe divan dikilmekten acımıyor mu?

Gözlerim onu ilk gördüğünde kalbimin üstünde dev bir şimşek çakmıştı.
Işığı aklımı, heybeti gözlerimi korkuttu; birgün pervanesi olacağımı daha o an anlamıştım.

Ama ona gerçekten aşık olduğuma imanım gibi emin olduğumda o yanımda yoktu .Ben yokluğunda yağmış yağmurlara uzanıp ondan geriye kalanlara bakarken meftun olduğumu kabullendim.

Birine aşık olmak dünyanın en zor işidir .Fakat öldüğü iddia edilen birine aşık olmak , öldüğü söylenirken ona daha da bağlanmak , silahsız intihardır .

Sahi kaç kere öldüm ben ?