Vecd | Parçalı Kırık

19-Bağışla

Leila Bravi'den

" Şu odaya geçelim."

"Neden ?"

"Korkma ,yalnızca orası kamerasız. Söyleyeceklerim gizli demedin mi?"

Odanın kapısı bir kez daha açıldı .
Baş ucumda duran Mahru irkilmiş olsa gerek küçük bir çığlık attı  ,acemi lisanıyla beraber.

"Avanak dingo mu burası? Dalıyorsun ?!"

"Sus limon !" Samir'di gelen .
"İçeri gel ,çekinme hadi ."

"Hım... Elektrik direği kim bu kız ?"

"B-benim acelem var —" dedi titrek bir kadın sesi .Ürkmüş çıkıyordu sesi.

"Tamam sakin ol . Biri mi arkanda neden böyle tedirginsin? Yüzüne ne oldu böyle ?"

"B-b-eni bırakın K-Kahir bey onu görmem gerek ."

"Sakinleş tamam ! Dokunmayacağım sana!
Neden arıyorsun Kahir'i?"

"R-reha deyin lütfen ! Reha için gelmiş deyin ..."

Reha için mi?

Gözlerimi açamadığım her an için kendimden nefret ediyorum!

"Tamam , şifacı olan kız  için mi buradasın?"

"Evet ! Evet o ! Şifacı ! Ben Kahir bey —"

"Bayılacaksın cancağızım" Dedi Mahru telaşlı telaşlı." Bir nefeslen, bir otur ."

"Olmaz olmaz! Kahir Bey ile görüşmem gerek ! Geç kalıcağız ! Geç !"

"Bak bağırıp durma ,  üzgünüm ama sen değil ben bile şuan Kahir ile görüşemem ."

"Lütfen anlamaya çalışın, " dedi o ağlak kızın sesi ."  O Reha'nın son şansı."

"Bak Kahir kendinde değil ." Dedi , sesinin her halinden karşısındaki kıza acıdığı belli olan Samir ." Yani şuan bilinci açık değil ."

Kahir ... Zehir onu uyatmaya mı başladı?Ya organları parçalanmaya başlamışsa?

Defkar ...
Sen ne acizsin böyle .
Ne yoksun ,ne fani...

Sürmesi gözlerimin mil misali acıyla kapandı .Dünya ! Dünya ! Senden o kadar nefret etmişim ki kalbim taş kesmiş ,bak dirilmiyor ölü gibi yatan kanlı bedenim .

Dünya ! Dünya !
Bana yaşattıklarını bağışlıyorum .
Seni azad ediyorum !
Duyuyor musun seni azad ediyorum!
Şimdiye dek yaptıklarımı affet !
Sende azad et beni !

Azad et beni !

Onu da benim yüzümden öldürme .

"B- b-ilinci açık değil mi?" Titrek sesli kızın sesine bir kağıdın açılırken yıırtılan sesi karıştı." Kahretsin! Kahretsin yırtıldı! Bu - bu adresi verenle görüşmemi izin verin bari ! Lütfen lütfen !"

"Ne yazıyor orada ?" Diye sordu Mahru.

"Yırtılmış ,ama Peracart diyor .Bizim mekan , bu adresi kim verdi sana ?"

"Bana değil , Reha'ya... Reha'ya vermiş bu evden biri ."

"Kim  vermiş kızım kim ? Siz ne ayaksınız lan ? "

"B-ben bilmiyorum?"

"Militan mısın yoksa sen ? Devlet'i öldürmek için mi yolladılar seni ?!"Samir tam anlamıyla çıldırtmıştı.

"Hayır! Ne öldürmesi? B-ben A- afrin Giryan ."

"Bende Samir ! " Diye bağırdı Samir .
"Yemezler  artık o titrek kız ayaklarını!Söyle ! Bu adresi nasıl buldun ?!"

Kız o kadar korkmuştu ki səsi bir hıçkırık gibi çıkmaya başlamıştı.
"R..reha'ya vermişler! Yardım istersen buraya git demişler ! Demhat Reha'yı ambara kilitledi,ben bu adrese gittim ama kimseyi bulamadım."

"Samir kızın kolunu bırak , korkuyor! Neler oluyor böyle  ? " Diye sordu Mahru .

Kızı yargılama Samir ! Ona inan ! Reha'ya yardım et ! En azından sen yardım et ! Sen !

"Sen bu odadan çıkma Mahru ! Çıkma !"

Bir kez daha kapı sesiyle beraber karanlığı düştüm .Zihnimdeki harfler bağırırken sustu .

Bu kez can acısından değil .
Kalp sancısından bilincimi yitirdim.

Reha , senin çaldığın her kapıya karalı bahtın asılı .

Niye elini uzattığın her kapıda parmakların bir daha bir daha kırılıyor?

Vecd ediyorum ; eğer gözlerim açılmayacaksa ,Reha bugün bir zalime benim acizliğim yüzünden gelin olacaksa ,Kahir  dur diyemediğim için ölecekse ,umarım kalbim bugün olur !

Ya bugün açılsın kahrolası gözlerim ya da sonsuza dek kapansın !

Zalimliğimi bağışlıyorum!

Kendimi bağışlıyorum!

Beni bağışla.

Beni duyduğunu biliyorum ,sen her şeyi duyarsın ; içimizdeki fısıltıları bile .

Şah damarım senden daha uzak bana .

Yalvarırım ya tamamen uyandır beni ya da öldür .

...