pugile /minsung

28

"Siktir git evimden!"

Kaşlarını çatarak bakmıştı, karşısında ona açıklamaya yapmaya çalışan adama karşı.

"Ya Seungmin elindeki bardağı bırakıp biraz dinlemeye çalışsan beni?"

Evet Seungmin'in elinde bardak vardı, Chan kapısının önüne gelip zorla içeri girdiğinde ona fırlatmak için masadan almıştı o bardağı.

"Niye?! Arkadaşlarınla oturup birlikte hazırladığınız özür metnini ezberleyip onu okumaya geldiğin için mi, hızlı ol o halde unutursun falan şimdi!"

Elindeki bardağı savururken söylemişti bunu Seungmin.

"Görmeyeli baya vahşi olmuşsun sen"

Chan, karşısında ona bardak savuran gençten geri adımları ile kurtulmaya çalışırken söylemişti.

"Chan, evimden defol git diyorum sana!"

Sinirli olmasını anlıyordu büyük olan, yaptığının yanlış olduğununda farkındaydı. Onun için özür dileyip kendini affettirmeye gelmişti ama bunu gerçekleştiremeden bir bardak tarafından öldürülücek gibi gözüküyordu.

Seungmin hala ona elindeki bardağı savururken, büyük olan hızlı davranıp uzanmış ve bardağı sonunda almıştı.

"Bardağımı versene! Hatta sen neden hala burdasın, defolsana!"

Chan bardağı elinde tutuyorken Seungmin'e baktı, biraz fazla kızdırmıştı sanki..

"Özür dilerim! Özür dilerim tamam mı, lütfen sakin ol Seungmin"

Ani gelen özürle duraklamıştı Seungmin sonra hemen kendini toparladı, Chan ona bakıyorken çok beklemeden söyleyeceklerine devam etti.

"Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım, yaptıktan sonra özür dilememin saçma olduğun da farkındayım ama gerçekten kafam karışıktı Seungmin"

"Vay, sen düşünebiliyor musun ya? Çünkü burdan bakıldığında düşünemeyen bir aptal gibi gözüküyorsun da!"

Seungmin sinirle kaşlarını çatarak konuştuğunda büyük olan çok beklemeden devam etti.

"Bir şey olmamış gibi davranmıyordum, sadece o geceden sonra aklım fazla bulanıktı, aklımı sen bulanıklaştırıyordun."

"Ne? Ben mi?"

Çatık kaşları şimdi şaşkınca yukarıya kalkmıştı küçük olanın.

"Evet sen. Seni fazla düşünmeye başladım, sen ve ben hakkında fazla düşünmeye başladım daha doğrusu. Adım atıcaktım sonrasında, ama her adım atacağım esnada o gece öpüştükten sonra senin kalkıp gitmen geliyordu aklıma."

Seungmin sessizdi, karşısında kendisine açıklama yapan Chan'ı dinliyordu sadece.

"O yüzden kendimi hep durduruyordum. Yanına gelmek ve seninle konuşmak istediğim çok zaman oldu ama yapamadım, o kafa karışıklığı ile karşına çıkacak cesareti bulamadım sanırım bilmiyorum."

"Gelseydin ve hiçbir şey demeden bana baksan bile seni affedeceğimi biliyordun, aptal."

Chan, karşısında ayakta dikilen ve artık siniri geçmiş olan çocuğa bakıyordu, duyduğu şeylerle gülümsemişti hafifçe.

"Biliyorum, ama açıklama yapmak istedim. Kendimi biraz olsun sana açıp duygularımı ve sana olan ilgimi görmeni, bilmeni istedim."

Büyük olanın ağzından çıkan her lafla yumuşadığını ve tüm sinirinin geçtiğini hissediyordu Seungmin, istese de sinirli kalamazdı zaten.