SIX TABOO: Forbidden Tales

Taboo Story 3 - Chapter 4

Hindi akalain ni Marie na tatablan s'ya ng takot. Hindi s'ya madaling matakot. At wala rin s'yang takot sa mga lalaki. Pero natakot s'ya kay Migoy. Lalo na sa ikatlong pagkakataong inangkin s'ya nito sa brutal at agresibong pamamaraan. He's a wild beast hiding behind a six feet four human being—Marie is only five feet three. Halos magkalamog-lamong siya sa walang habas nitong paglamutak sa kan'yang buong pagkatao. Animong manyikang basahang ibinalibag s'ya nito sa iba't ibang bahagi ng kama. Halos mawasak din ang kama; tanggal na rin ang kobre kama.

Pagkatapos ng ikatlo, halos panawan na rin s'ya ng ulirat. Hindi pa sumakit ng gano'ng katindi ang kan'yang pagkababae; ngayon pa rin lamang s'ya nakaranas ng matinding sakit ng katawan na halos hindi na s'ya makapagsalita.

"Ayoko na." Naginginig n'yang pagdaing nang akmang uumpisahan na naman s'ya ni Migoy sa kan'yang ibabaw. Hindi s'ya gaanong makagalaw. "Parang awa mo na ayoko na." Pumipiyok na rin ang boses n'ya.

"Ayaw mo na?!" Mahigpit na hinawakan ng isang kamay ni Migoy ang magkabilang pisngi ni Marie. "Eh nag-uumpisa pa lang tayo ah. Putang ina! Intro pa lang 'to ah! Ah hindi!" Muli n'yang pinaghiwalay ang nanlulupaypay na mga hita ni Marie. "Iuuwi pa kita!" Nagsimula na itong umulos ng matitindi, "para maranasan mo ang mga sinabi ko sa 'yo! Tandaan mo 'to puta! Pagsisihan mong naging malibog ka!"

***

Daig pa ni Marie ang isang lantang gulay kaya naman walang kahirap-hirap s'yang naisakay ni Migoy sa sasakyan nito patungo sa isang modernong bungalow sa pinakadulong bahagi ng isang subdivision.

Maayos ang loob ng bahay. Hindi mo nga aakalain na lalaki ang nakatira doon. Bawat sulok ay malinis. Maamoy rin sa paligid ang amoy ng scented disinfectants na para bang napakahalaga talaga kay Migoy ang mapatay ang kaliit-liitang mikrobyo.

Parang sako ng bigas na binuhat ni Migoy si Marie sa balikat nito. Dinala ng s'ya nito sa isang madilim na pasilyo patungo sa nakakandadong pintuan patungong basement.

"Saan mo ako dadalhin?" umiiyak, ngunit nanghihinang daing ni Marie. Nakasampay siyang padapa sa balikat ni Migoy kaya'y nakabaliktad din ang kan'yang paningin. "Gusto ko nang umuwi. Pauwiin mo na ako. Ayoko na, Migoy. Maawa ka sa 'kin. Ayoko na."

Nabuksan na ni Migoy ang kandado. Sinipa nito ang pinto para bumukas. Kinalabit nito ang switch ng ilaw sa loob pero hindi naman ito gumana. "Punyeta!" Anito, "Sira na naman?!"

"Migoy... pakiusap."

"Manahimik ka! Hindi pa tayo tapos!"

Halos walang makita si Marie habang bumababa na sila ni Migoy papuntang basement. Napakadilim kasi doon hanggang sa binuhay na rin sa Wakas ni Migoy ang switch ng ilaw sa bandang ibaba ng hagdanan. Halos kasabay ito ng pagsalampak sa kan'ya nito sa isang lumang couch.

Inilibot ni Marie ang kan'yang paningin. Kung anong linis sa itaas ng bahay ay s'ya namang gulo ng basement. Sari-saring bagay ang mga nororo'n, na para bang, basta na lamang itinambak ang mga ito ro'n. Napakasangsang ng amoy ng paligid. Animo'y mayro'n ditong patay na hayup na nabubulok. Walang mga bintana dito, kaya naman ang kabahuang 'yon ay kulob na kulob.

Kapos man sa lakas, ay unti-unting napahagulhol si Marie, lalo na nang nadampian na ng kan'yang paningin, ang isang animo'y kalansay ng tao. Nakap'westo ito nang paupo sa sa isang sulok. Nakasandal ito sa isang tambak ng mga sirang maleta; mayro'n ding nakasaping diyaryo  sa kinauupuan nitong sulok ng sahig.

Napatingala si Marie kay Migoy. Nakangisi ito sa kaniya. Mukhang alam na nito na nakita na n'ya ang nakaririmarim na bagay na posible niyang makita.

"Huwag kang mag-alala. Hindi mo sasapitin 'yan kung magiging masunurin ka." Sabi nito sa kaniya.

"S-sino 'yan?"

"Dati kong s'yota, bakit?"

"Bakit s'ya nandito? Pinatay mo s'ya?"

"Excuse me?"

"Pinatay mo s'ya!" Nanlalata ma'y naghisterya na si Marie.

"Tsss." Lumakad si Migoy palapit sa bandang paanan ng kalansay. "Hindi ko s'ya pinatay ha! S'ya ang pumatay sa sarili n'ya! Kundangan ba naman makati sa lahat ng ipagpapalit sa 'kin, sa tatay ko pa. Hahanap na rin ng kakamot sa putang inang puke n'ya! Sa matandang hukluban pa!"

"Pinatay mo s'ya!"

"Hindi ko sabi s'ya pinatay! S'ya ang pumatay sa sarili n'ya. Simple lang naman ang iniuutos ko para makalaya s'ya pero hindi n'ya ginawa! Kaya hayan! Nabulok s'ya rito, hanggang sa mamatay at maagnas!"

"Bakit? Ano ba ang inutos mo sa kan'ya?"

Ngumisi s'ya, "Simple lang. Makakalaya ka rin kung gagawin mo. Kung hindi, heto ka!" Itinuro n'ya ang kalansay, "Magkasama na kayo rito."

Nagsimula na ang panginginig sa takot ni Marie. Gustuhin man n'yang umiyak, hindi n'ya magawa. Patang-pata ito; ni wala na s'yang lakas para tumayo sa kan'yang sariling mga paa

"A-anong ipinagawa mo sa kan'ya?" Kinakabahan ma'y alam n'yang kailangan pa rin n'ya itong malaman.

"Madali lang naman eh. Kung magagawa mo, eh di ok. You're free to go."

"A-ano nga?"

"Sandali..." Umakyat si Migoy patungo sa itaas ng bahay. Ilang saglit lang ay narinig na rin ni Marie ang mga yabag nito pabalik pero may kasama nang iba pang mga yabag na animo'y mga yabag ng aso.

Tama sa kaniyang hinala ay may kasama na nga itong napalalaking asong itim. Sa sobrang laki nito ay halos kasingtaas na siguro ito ni Marie kapag nakatayo.

"B-bakit mo dinala 'yan dito?" Napapaatras sa kinauupuan siya si Marie. Nakakatakot kasi ang laki ng aso bagaman mukha namang maamo ito.

"Hindi ba itinatanong mo kung ano ang ipinagawa ko sa haliparot na s'yota ko?"

Naiiyak na si Marie, "Bakit? Anong kinalaman ng asong 'yan sa itinatanong ko?"

"Ito na ang sagot sa tanong mo. Si Balser! My Bullmastiff."

Napapailing si Marie. Hindi n'ya maintindihan.

"Sa sobrang kakatihan mo pumurol na rin 'yang utak mo?!"

"Diretsahin mo na kasi ako. Ano bang gusto mong gawin ko para makaalis na ako rito?"

"Simple nga lang!" Nakangising sagot ni Migoy.

"Ano nga?!" Lalong tumindi ang panginginig ni Marie.

"Makipagkantutan ka ng tatlong beses sa aso ko."

[ITUTULOY]