JEON

İçimdeki Acıyı Öldürür

2003

Küçük çocuk,neredeyse boyundan büyük olan çantasını omuzlarında hoplatarak servisten indi.Tahta kapı anında görüş açısına girmişti.Minik ellerini çantasının kurpuna atarak hızlı adımlarla kapıya doğru yürüdü.Aralık kapıdan duyduğu bebek sesi artık alışıldık bir hal almıştı.Kapıyı yavaşça ittirdi ve salona doğru ilerledi.

Bebek ağlama sesinden başka evde bir hareketlilik yoktu.Annesine bakmak için yatak odasına doğru çevirdi adımlarını.

Hemen yanından geçtiği açık kapının ardından bebek sesi çok şiddetliydi.Tam kapının önünde durdu ve bebek yüzüne tezat yüzünde gereğinden fazla büyük duran gözlüklerini düzeltti.Kafasını çevirip baktığında çok da şaşırmamıştı.Taehyung beşiğinde ayağa kalkmış avazı çıkana kadar bağırarak ağlıyordu.Annesi her zamankinin aksine Taehyung'un yanında görünmüyordu.

Bu alışıldık görüntüye derin bir iç çekerek yatak odasına doğru ilerledi

Kadın yataktan sarkan sarı saçları ile aynı şekilde bir ayağı yatakta aşağı sarkmış ve kolları iki yana açılmış halde açık gözlerle tavana bakıyordu.

Hafif aralık kalan dudaklarından belliydi o bakışların arkasında bir bilinç olmadığı.

Annesi öylece boşluğa düşmüştü..

Şimdi

"Ölmüş müydü?"

Dövmeli sigarayı dudaklarından çekip kül tablasına doğru götürürken hatırlamaya çalışır gibi kaşlarını çattı.
"Aahh.."kaşları havaya kalktı.Çok geçmiş bir zamandan bahsettiği için hatırlamakta zorlanıyor olmalıydı.
"Sayılmaz.."
Memurlar göz göze gelirken dövmeli sonunda hatırlamayı başarmış olmalı ki bir kaç saniye düşündükten sonra konuşmaya hazırlanmak için yaladığı dudaklarını sonunda tekrar araladı.

2003

"Ne oldu? Nihayet yaptı mı? Kendini öldürdü mü?"
Sarışın kadını evin önünde sedyeyle kaldıran personellere doğru yürürken konuşmuştu adam

"Beyefendi çekilin hastahaneye götüreceğiz"

Adam,sedyede gözleri açık yatarken ağzına tüp takılan kadına bakarak gözlerini devirdi ve sakince cevapladı

"Numara yapıyor,daha önce de yapmıştı"

"Bay Jeon,lütfen sakin olu-"

"Bravo Jia!Harika bir oyuncusun!"

Personeli dünlemeden ambulansın içine doğru bağırdığında hemşireler ilk müdaheleye başlamak için malzemeleri hazırladı.

Ambulansın kapısı kapanırken personel gözlüklü adama doğru ilerledi ve tam önünde durdu.
"Eşiniz aşırı doz almış"

Adam elini bıkmış gibi iki yana bırakırken gözlerini ambulanstan çekti ve ondan her hangi bir cevap bekleyen personele doğru döndü.

"Ambulansı kim çağırdı"

Adam ellerini belinin iki yanına koyayarak cevapladı.
"Oğlunuz çağırmış"

Bu sırada tahta kapının önünde onları izleyen minik bedenden bir haberlerdi.

Babasının gözleri kendi gözlerini bulduğunda dudaklarının arasından bir "lanet olsun" fısıltısı çıktığını farketti minik.