hyungအတွက် လိုအပ်တာတချို့ကိုဝယ်ပြီး ပြန်လာတော့ အိမ်ရှေ့တွင် ကားတစ်စီးထွက်သွားတာကိုမြင်လိုက်သည် ၊ ဒယ်ဒီ့နာရေးကိုလာမေးတဲ့ဧည့်သည် ဒါမှမဟုတ် အရင်နေ့တွေကလို hyungကို သတင်းလာမေးတဲ့လူတွေဘဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ၊
အခုချိန်အထိ ထိခိုက်မိခဲ့သည့်ခြေထောက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး hyungဆီက ဘာမှမကြားရသလို မာမီမေးလျှင်လဲ တစ်ခွန်းမှဟမလာတာကြောင့် ဖိအားမပေးလိုသည့် သဘောဖြင့်လွှတ်ထားလိုက်တော့သည် ၊ hyung လဲအများကြီးစိတ်ထိခိုက်နေမှာ...
မာမီနဲ့ hyungရှိရာ ဧည့်ခန်းဆီသို့ ဆူဘင်းဝင်သွားလိုက်ပြီး ဝယ်လာသည်များကို တစ်ခုချင်းချပြလိုက်၏ ၊ ဒယ်ဒီလဲမရှိတော့သည့်အပြင် hyungကလဲ ကျန်းမာရေးမကောင်းသည်မလို့ အားလုံးရဲ့တာဝန်ဟာ ဆူဘင်းပေါ်မှာသာ ၊ ထို့အပြင်ဒယ်ဒီ့ကားမတော်တဆမှုကိုလဲ စုံစမ်းရပေဦးမည် ၊ တိုက်မိခဲ့တဲ့ တစ်ဖက်ကကားကို ခုထိရှာလို့မတွေ့သေးတာကြောင့်ပင် ...
" အာ...ကျွန်တော် တစ်ရှူးကျန်ခဲ့ပြီ "
" အိမ်မှာလဲရှိပါသေးတယ် နောက်ရက်ကြုံမှဝယ်ခဲ့တော့ "
ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ပစ္စည်းတွေကို နေရာချရန်ပြင်လိုက်သည် ၊ အရင်ကနဲ့မတူစွာ သူတို့အိမ်လေးက တိတ်ဆိတ်နေလျက်...ဆူဘင်းသာ အိပ်မက်ဆိုးတစ်ခုကိုမက်ခဲ့တာပါဆိုလျှင် သိပ်ကိုကောင်းမှာဘဲ ၊
" ဒါတွေကို ခဏထားပါဦး သားငယ်...မာမီပြောစရာရှိလို့ "
" မာမီ!!!! "
hyung ဆီမှ ဒေါသတကြီးအော်သံ ၊ ဘာကိစ္စမလို့ hyungက အရမ်းစိတ်ဆိုးနေတဲ့ပုံပေါက်နေရတာလဲ...မာမီကတော့ hyungကို လှည့်မကြည့်ဘဲ ဆူဘင်းလက်တို့ကိုသာ ဆုပ်ကိုင်လာ၏..
" သားငယ်ကို မာမီကသိပ်ချစ်တာသိတယ်မလား "
သူသိတာပေါ့...ဆူဘင်းသေချာသိတာပေါ့ ၊ မာမီနဲ့ဒယ်ဒီကြောင့်ဘဲ ဆူဘင်းကဒီအရွယ်အထိဘာအပူအပင်မှမရှိဘဲ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ကြီးပြင်းလာခဲ့တာ ၊ မာမီနဲ့ ဒယ်ဒီကလဲဆူဘင်းကိုသားအရင်းနဲ့တန်းတူချစ်ပေးခဲ့တာ
" ပြောစရာရှိနေတယ်မလား... ကျွန်တော့်ကိုပြောလို့ရပါတယ် "
" ခုနက အိမ်ကိုChoi groupရဲ့အတွင်းရေးမှူးလာသွားတယ် ၊ တရားစွဲထားတဲ့ကိစ္စကိုရုတ်သိမ်းပေးပါမယ်တဲ့..ဒါပေမဲ့... "
