Alexander

Rozdział 24. Cloe

~ Cloe ~

„Skończymy umowę. Zgadzam się na to, ale tylko pod pewnymi warunkami". „Wszystko ci wyjaśnię". „Zaufaj mi, nie masz się czego obawiać".

Co to ma znaczyć?

Cały lot samolotem nie myślałam o niczym innym, tylko o słowach Alexandra. Najpierw siedząc na swoim miejscu w samolocie, udawałam, że próbuję czytać książkę, którą zabrałem ze sobą dla zabicia czasu. Później kiedy Alex powiedział mi, że w samolocie jest sypialnia i że jeśli chcę odpocząć to mogę się tam udać, muszę przyznać, że chętnie skorzystałam z jego propozycji. Może nie dlatego, że byłam zmęczona, ale chciałam pobyć sama. Nie powinnam mu wyznawać co do niego czuję. Złamałam postanowienia umowy. Wiedziałam, że nie mogę się w nim zakochać. Od początku wiedziałam, że jestem tylko dziewczyną na niby, a wszystko inne, w tym seks to tylko „bonus". Idiotka ze mnie! Jak mogłam chociaż przez chwilę pomyśleć, że mogłoby być między nami coś więcej?! A taką właśnie miałam przez ułamek sekundy nadzieję mówiąc „kocham cię". Alex jest z jednej z najbogatszych rodzin chyba w całym kraju. Dodatkowo wiem, że plotki o mafijnych sprawach są prawdziwe. Ja jestem nikim. Wcześniej byłam chociaż biedną dziewczyną, pracującą jako kelnerka, a teraz jestem zwykłą dziwką. Sprzedałam za pieniądze swoje ciało, a serce i duszę oddałam człowiekowi, który nigdy mnie nie pokocha tak jak ja jego. Ktoś taki jak ja nie może być z kimś takim jak Alexander Davies. Jesteśmy jak ogień i woda, jak dzień i noc. Mam nadzieję, że konsekwencje o których mówił Alex, nie będą dla mnie zbyt tragiczne w skutkach. I tak wystarczy, że ciężko będzie mi posklejać moje rozdarte serce.

Na lotnisku pod samolot podjechały czarne SUV-y, które zawiozły nas do hotelu. Oczywiście Alex wynajął całe piętro. Dla nas apartament, a z pozostałych pokoi miała korzystać ochrona. Na początku ich obecność strasznie mnie drażniła i krępowała. Z czasem jednak przyzwyczaiłam się do ich obecności. Ze mną zazwyczaj wszędzie chodzi Thomas. Chociaż wiem, że w pobliżu jest ich więcej, to jednak na moje szczęście nie rzucają się w oczy. Pewnie już niedługo i tak wszyscy znikną. Po zakończeniu umowy, nie będę już z Alexem, więc nie będzie mi już potrzebna ochrona.

Weszliśmy do naszego apartamentu. Oczywiście był piękny. Powinnam się cieszyć, bo pewnie zostały ostatnie noce, które spędzę w takim luksusie. Będę znów musiała poszukać jakiejś kawalerki do wynajęcia. Może Alex da mi na to chociaż kilka dni i nie wyrzuci mnie z dnia na dzień na ulicę.

Chwilę po nas ochrona wniosła nasze walizki.

- Cloe, będę musiał wyjść na trochę. Możesz odpocząć po podróży, odświeżyć się i przyszykować. Zarezerwowałem dla nas stolik na kolację w jednej z najlepszych restauracji w mieście. Jak tylko spróbujesz ich jedzenia, to gwarantuję, zakochasz się w nim.

- Ale...

Alex nie dał mi dokończyć. Podszedł do mnie i złożył na moim czole pocałunek.

- Powinienem być najpóźniej za dwie godziny.

Po tych słowach odwrócił się i po prostu wyszedł. Z moich oczu poleciały łzy. Mimo, że starałam się je powstrzymać, to nie potrafiłam.

Nie mam najmniejszej ochoty nigdzie wychodzić. Chyba wolałabym, żeby zakończył wszystko od razu i powiedział o jakie konsekwencje zerwania umowy mu chodzi. Przynajmniej mogłabym wtedy być sama ze sobą, a tak... Pewnie jestem mu jeszcze do czegoś potrzebna i dlatego mnie tu ze sobą zabrał. Nie wiem tylko czy dam radę nadal udawać jego dziewczynę, skoro to wszystko tak boli. Jak mam się niby uśmiechać, jak moje serce krwawi.