ගෙදර යන්න එළියට බැස්ස රශ්මිකගෙ ඇස් ඉස්සරහටම හමු උනේ සෙව්වන්දි..බලාපොරොත්තු නොව්න විදිහට ඇස් ඉස්සරහම හිටගෙන ඉන්න සෙව්වන්දි දිහා රශ්මික බලන් හිටියෙ කදුලු පිරුන ඇස්වලින්..
" රශ්මික ඔහොම ඉන්න.."
" ඇයි සෙව් ඔයාට මොනාද තවත් කියන්න තියෙන්නේ.."
" රශ්මික අයියා මං කියන දේ අහන්නකෝ.."
" මට මුකුත්ම අහන්න ඕනි නෑ සෙව්.."
" ඔයාට මම නිකන්ම හමුවීමක් වෙන්න ඇති ඒත් ඔයා හම්බුන මුල්ම දවසේ ඉදන් අද වෙනකන් මගෙ හැම බලාපොරොත්තුවකම හිටියෙ ඔයා විතරයි..ඒත් ඒ හැම බලාපොරොත්තුවක්ම අද මගෙ ඇස් ඉස්සරහම නැත්තටම නැති වෙලා ගියා..පරිස්සමින් ඉන්න.."
" රශ්මික ඔහොම හිටපන්..ඕයී.."
තවත් ඒ ඇස් දිහා ඒ රූපෙ දිහා බලන් ඉන්න තරම් ඒ හටහඩ අහන්න තරම් හයියක් නැති රශ්මික කේසර කතා කරත් කාර් එකට නැගල යන්න ගියේ ආ පස්සට එක බැල්මක්වත් නොදී..
ජීවිතේ සමහර තැන් ගොඩක් අසාධාරණයි..රශ්මික සෙව්වන්දිට මුලු හදවතින්ම ආදරේ කරලත් එයාව අයිති නැති උනා වගේම අවුරුදු ගානක් බලාපොරොත්තු තියන් එයාව හොයල අන්තිමට ආයෙම මුනගැහෙද්දි වෙන කෙනෙක්ගෙ වෙලා ඉතින් රශ්මිකගෙ ජීවිතේ ඒ තැන අසාධාරණ නැද්ද..
" කේසර අයියෙ එ_එයා.."
" ගෙදර යන්න සෙව් දැන්..මං එයා ගැන බලා ගන්නම්.."
" මට එයාට ඇත්ත කියන්න ඕනි උනා අයියෙ ඒත්.."
" ඇත්ත අහන්න පුලුවන් තත්වෙක ඌ දැන් නෑ සෙව්..වීදුරු බිදෙන සද්දෙ ඇහුනට හිත් බිදෙන සද්දෙ ඇහෙන් නෑ නේ.."
සෙව්වන්දි ආ පිට උත්තර බදින්න ගියෙ නෑ..රශ්මික වගේම එයත් ඇස්වල කදුලු පුරවන් යන්න ගියා..
" රශ්මික අයිය ඇයි ගියේ අනේ.."
" ඌ ආයෙ එයි බං..පස්සෙ කෝල් එකක් දාමූ..කෝ ඔයාගෙ දෙව්.."
" අහ් මගෙ දෙව් නෙවේ..අනේ..එයා ගියා නේ සරුංගලේ කඩන් ගියා.."
සරුංගලේ කඩන් ගිය නිසා මූණ එලන් ගෙදර ආව විනොද්ව කේසර ගොඩක් ආදරෙන් බදා ගත්තා..
YOU ARE READING
පිහාටුවක් සේ 🤍 ( yizhan )
Romance" ඉවසන් ඉන්නකො මගෙ මැණික මං කොහොම හරි ඔයාව මගේ කර ගන්නවා.." එයා හැමදාම කිව්වෙ ඕක..ඒ හිත මට ආදරේ කරත් වෙන කෙනෙක්ට අයිති උන හිතකට ආදරේ කරන මං කරන්නෙ වැරැද්දක්ද..
