KARANLIĞA BULAŞAN DENİZLER

7.BÖLÜM

"Herkes gibi sende kırdın, kandırdın Argün beni. Ben sana kimseye güvenmesem de güvendim. Sense beni herkes gibi kandırdın."

Feyza Eferli

🌸

Günlerdir halsizdim. Üzerimdeki yorgunluk beni ayağa kaldıramayacak kadar etkiliyor ve bir türlü geçmiyordu. Kaç gündür Hüsnaları da görmüyordum. Hüsna vize haftası olduğu için yoğun tempoda ders çalışıyor, Mustafa amca ile Sibel teyze beraber lokantalarına gidiyordu.

Yatağımdan kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Mutfağa girdiğimde açık balkondan içeriye giren serin hava yüzüme çarpmış, soğuktan titrememe ve üşümeme sebep olmuştu. Bir bardağa su doldurup mutfaktan çıkarken kapısını kapattım. Salondan odama giderken dış kapının aralıklı olduğunu gördüm. Dalgınlığıma gelmiş olmalıydı. Kapıyı kapattıktan sonra odama ilerledim.

Odama girdim ve ilerlerken arkadamdaki kapıyı ayağımla kapattım. Bu esnada durmuşken kolumdan tutulup arkaya çevrilmem bir oldu. Kolumdaki el ani bir hızla geri çekilirken kaşlarım çatılmıştı.

Karşımdaki kişi tam olarak karşı komşum koca adamdı. Yanı sizin dilinizde Argün Demir'di.

"Argün." Dediğimde eline bakıyordu. Neden baktığını anlamış değildim. Bu kolumu tuttuğu anda geri çektiği eliydi.

"Yanıyorsun sen Feyza." Dediğinde ona odaklanmıştım. Hasta olduğumu biliyordum zaten ama tek başıma ancak bu kadar bakabiliyordum kendime. İlaç almaya üst kata bile çıkamamıştım.

Beni ani bir hareketle kucağına aldığında oldukça sersemlemiştim. Vücudum hem uyuşuktu, hem de sıcaktı. Üşüyordum. İnanılmaz derecede üşüyordum. Küçüklüğümden beri vücudum soğuğa hiç alışkın olmamıştı. Soğuğun çarptığı yer hemen kızarırdı.

"Bir şeyim yok benim." Dedim gözlerim kapanırken. Elim göğsüne gitti bir anlık. Sonra halsizlikten yere düştü. "Hem seni görürler." Dudağı kıvrılırken başıma vuran ağrı yüzümün buruşmasına sebep oldu.

"Geri geldim. Herkes her şeyi biliyor. Lütfen bu durumda beni değilde kendini düşün Feyza. Yanıyorsun. Ve belki de günlerdir böylesin." Dediği şeyleri tam olarak aklımda tutamasam da anlayabiliyordum. Madem herkese diyecektiler, ne diye gelip beni uyarmıştı? Bana yalan söylemişti resmen. Ben insanlar orada acı içinden kıvranırken bunu diyememiştim ve şimdi hepsi öğrenmişti.

Çektiğim onca dert bu yüzden miydi?

"Herkes gibi sende kırdın, kandırdın Argün beni. Ben sana kimseye güvenmesem de güvendim. Sense beni herkes gibi kandırdın." Dedim dudağın bükülürken. Kucağından inmek için bir hamle yaptığımda daha sıkı tuttu ve beni yatağıma götürdü. "Madem herkes öğrenecekti neden beni bu dertle baş başa bıraktın? Benim günlerdir içim içimi yiyor."