KARANLIĞA BULAŞAN DENİZLER

11.BÖLÜM

💙🌸

Hayatta bazen istemediğin şeyler çıkabilirdi karşına, nefret ettiğin şeyler mesela. Ama en öteside adını bile duymaya tahammül edemediğin insanları başka bir gün karşında görmek. Onun aldığı nefes bile sana dokunurken gözlerinin önünde kanlı canlı durması ne kadar kötü bir histir.

Günler geçmişti. Ve ben Argün'ü göremiyordum. Sürekli göreve gitmesi gerekiyordu. Yani en azından bana öyle söylüyordu.

Gözlerim yorgun bir halde yavaş yavaş açtı kendini. Sadece uyandığım andan itibaren gözlerimin olduğu yere odaklandım. Acaba babamın katili annem, şuan nasıl bir hayat yaşıyordu?

Babamı öldürdükten sonra adamlarından birine emretmişti suçu üstlenmesi için. Fakat adam ne kadar suçu üstlense bile kamera kayıtlarını silmeyi unutan bir annem vardı. O günden sonra polisler olayı doğru anlatmadığı için de ek olarak yatacağını söylemişti. Yani 8 yıl.

Onun olmadığı 8 yıl cennet gibi geçmişti, fakat o 8 yılın ardından eve ilk adım atışında tekrar başlamıştı evdeki huzursuzluk.

Kapı şiddetle çaldığında odaklandığım yerden ayrıldı gözlerim. Vücudum sesle irkilirken bir yandan da zil çalıyordu. Bir süre donup kaldım. Bu sefer kimin geldiğini kestiremiyordum. Üzerimdeki yorganı kaldırıp yataktan aşağıya uzattım ayaklarımı. Daha sonrasında terliklerimi giyindim ve geceliğimi çıkartmak için dolaba yöneldim. Sıcaktı ve gecelik giymiştim. Fakat asla yorgansız yatamıyordum.

Üzerime beyaz bir tshirt, altıma ise siyah bir eşofman geçirdim. Saçlarım zaten salıktı ve güzeldi. Yani Argün gelmiş olabilirdi. Süslenmek lazımdı.

Kapı hala deli gibi çalıyordu ve zil seside araya karışıyordu. Umurumda değil gibi gözüküyor olabilir ama hızlanmam gerektiğinin farkındaydım ve elim ayağım birbirine girmiş durumdaydı. Odadan çıktım ve salonda biraz ilerleyip kapının önüne geçtim. Derin bir oh çektim ve kapıyı açtım.

Karşımda gördüğüm adamlar ağzımın şok etkisiyle açılmasına sebep oldu. Bunlar annem dediğim pislik kadının adamlarıydı. Benim yerimi bulmuşlardı ve götürmek için gelmişlerdi.

Adamlardan biri ileri çıkıp kolumdan sertçe tuttu. Kendisi geri çekilirken beni de kendi tarafına doğru çekti. "Bırakın beni!" Diye bağırdım kolumu geri çekmeye çalışarak. Kolumu tutan adam oldukça acıtacak bir biçimde tutuyordu.

"Zorluk çıkarmayın Feyza Hanım." Dedi ve adamlardan biri evin kapısını kapattı, diğerisi ise hala kolumu sertçe tutuyor beni merdivenlerden aşağıya çekiştiriyordu.

"Gelmiyorum ben hiçbir yere, beni rahat bırakın!"

Zorla indirdiği merdivenlerin ardından apartmandan çıktık ve apartmanın bahçe kısmını da bir hışımla geçtik. Kolumdan tutan adam beni ileriye atıp siyah bir arabaya doğru ilerletti. Arabanın sağ tarafında durduğumuzda kapı otomatik açıldı. Açıldığı gibi de adam beni içeriye ittirdi. Dizlerimi arabanın kenarlarına çarptığım için acısa da pek aldırmadım.

"Yardım edin! Argün, yardı-" Demeden kolumu tutan adam ağzımı kapattı. İkisi de arabaya bindiğinde kapı otomatik kapandı. Ağzımı kapatmaya çalışan adamın elini ısırıp elini geri çekmesine sebep oldum. "İmdat!" Tekrar bir hışımla bağırdım.

Daha sonrasında iki el ateş geldiğinde araba durdu. Karşımda oturan adam arkasına dönüp şoföre baktı.

"İlerlesene oğlum!"

Şoför gördüğüm kadarıyla dikiz aynasından bana baktı. Daha sonrasında sol tarafında duran yan aynadan arka tarafa baktı.

"Abi adam ateş etti."