KARANLIĞA BULAŞAN DENİZLER

8.BÖLÜM

"Gözler sözler gibidir. Sussan da bir bakışınla anlatırsın yaşadıklarını."

-Argün Demir

🇹🇷🌸

Günler, haftalar ve aylar geçmişti ben Diyarbakır'a geleli. Çok iyi insanlar tanımıştım burada. Aslında ben burada birilerini tanımış, o birleri ile konuşmuştum.

Annem, akrabalarım dışında kızardı başka birileri ile konuşmama. Üniversitede sessiz ve arkadaşsız bir kız olmuştum hep. Aslında bütün eğitim hayatım böyleydi. Çağırıldığım hiçbir partiye gitmedikten sonra 'O zaten gelmez, onu davet etmeyelim' denilen bir kızdım.

Ama şimdi buradaki insanların yaptıkları her etkinlikte beni çağırmaları ve artık özgür olduğum için rahatlıkla gidebilmem çok güzeldi. Eski günlerin acısını çıkarmak zevkliydi. Ama hala yaralı olmak yoruyordu. Geçmeyeceğini bildiğin yaraların iyileşmesini beklemenin zorluğunu başka hiçbir şeyde tatmamıştım bu hayatta.

Yatağımın üzerinde uyanmama rağmen hala oturmuş düşünüyordum. Düşündüğüm şey ise ben bunları hakedecek ne yaptığımdı? Annem, zaten kendisi söylemişti bana.

"Ben seni hiç istemedim Feyza!" Dedi annemin sesi kafamın içindeki unutulmayan bağrışlarıyla. "Baban zorladı beni."

Ellerim kulaklarımın üzerine siper olmuş, dizlerim artık küçük bedenimi ayakta tutamadığı için yere düşmüştüm. Annemin elinde duran silah kalbimin ritmini değiştirirken kimsenin zarar görmemesi için dua ediyordum.

Annem beni sevmese de onun için de dua ediyordum.

Annem, elindeki silahı daha sıkı kavradığında gözlerimi kaçırdım. Burada biri ölecekse de o ana şahit olmak istemiyordum. 13 yaşındaydım. Küçük bir kız çocuğundan ne istiyordu bu lanet kadın?

Sevemez miydi?

Hiç sevemez miydi kızını? Kendi öz kızına güzel bakmak bile günah mıydı ona? Babam bakıyordu, babam beni kendinden çok seviyordu ama annem... O tam tersiydi. O babama ait olan, babam olan her şeye hep tersti.

Babamla zorla evlendirilmiş bir kadındı ama babamda annem ile zorla evlendirilmişti. Emindim ki babamda annemle evlenmek hiç istememişti.

Kapıya doğru yaklaşan adımlar beni kurtarmak için geliyordu sanki. Bu benim kurtuluşumdu. Gelen kişinin kim olduğunu adımlarından anlamamak mümkün değildi?