My dream is you

ROZDZIAŁ 2

To jest mój pierwszy dzień w nowej szkole. Strasznie się dziś stresuje. Całkiem rano miałam ochotę zostać w domu.

Weszłam właśnie do szkoły, miałam się skierować do sekretariatu od razu. Nie wiedziałam dokładnie gdzie on jest więc wyciągnęłam telefon i poszukałam pod jakim numerem jest, pomieszczenie.

Mój pierwszy dzień a już zrobiłam siarę. Odbiłam się od kogoś torsu. Mój telefon wypadł mi z ręki, ale nie zwróciłam na niego uwagi. Spojrzałam na chłopaka, od którego się odbiłam.

-Przepra.... - zaczęłam. Chciałam być miła choć rzadko to mi wychodzi.

-Matka cię nie nauczyła jak chodzić? - zakpił a jego przyjaciele zaczęli sie śmiać.

-A twoja nie nauczyła cię kultury? - zapytałam a jego twarz nabrała innego wyrazu. Tak jakby chwilę się zastanawiał. Spojrzałam na jego kolegów, jeden to był tak czerwony jak pomidor przez powstrzymywanie śmiechu.

-Spokojnie królewno. - odezwał się jeden z chłopaków z lekkim uśmiechem.

-Jak ty mnie nazwałeś? - Zapytałam

-Króle.. - zaczął ale ja podniosłam rękę by się zamknął. Kucnęłam i wzięłam do reki telefon.

Wstałam i chciałam to ominąć ale ten sam, co nazwał mnie królewna znów się odezwał.

-A może księżniczka chce podać numer co? - zapytał.

-Wiesz co? - zapytałam, spojrzałam na bruneta, od którego ta rozmowa się zaczęła a on przewrócił oczami, wróciłam wzrokiem na blondyna a on posyłał mi uśmiech jak by była jakaś nadzieja. - Nie dziękuję.

Jeden zero frajerzy

Zapukałam do drzwi i lekko nacisnełam na klamkę i weszłam do środka. Starsza kobieta od razu przywitała mnie z białym uśmiechem. Miała czarna sukienkę w stylu ołówka, czarne krótkie włosy do ramion i czerwone okulary nosie.

-Dzień dobry, doszły mnie słuchy, że jesteś tu nowa. - podała mi rękę którą ja lekko uscisnełam.

-Madison Evans. - przedstawiłam się i posłałam jej uśmiech.

-Miło mi cię poznać zaraz przyjdzie dziewczyna i cię oprowadzi po szkole. - od razu po skończeniu jej wypowiedzi ktoś wszedł do pomieszczenia.

-Przepraszam spóźniłam się? - zapytała patrząc na panią. Jej wzrok nie mal od razu powędrował na mnie posłała mi uśmiech i wyciągnęła rękę.

-Arianna Smith. - uscisnełam jej lekko rękę. - Witaj w naszej szkole, odprowadzę cię i pokaże ci każdy zakątek.

-Madison Evans. - również się przedstawiłam.

Szłam za dziewczyną na szkolnym korytarzu, Arianna musi być chyba tu popularna bo się witała co z trzecią osobą na nim.

-Ludzie zazwyczaj są tu mili i fajni. - odezwała się a ja na nią spojrzałam. - Tylko musisz uważać na niektóre osoby.

Ciekawe jakie? Czyżby książkę? Możliwe.

Wchodziłam do klasy, pierwsza była matma. Usiadłam w ostatniej ławce, i wyciągnęłam potrzebne rzeczy.

Przez prawie cały czas patrzałam, się za okno. Oderwałam się jednak od niego kiedy usłyszałam głos za mną.

-Mogę? - zapytała mnie Arianna wskazując na wolne miejsce obok mnie. Pokiwalam głową na ,,tak" i posłałam się uśmiech.

Dziewczyna od razu usiadła i wyciągnęłam swój biały zeszyt i książkę od matmy. Między nami była cisza. Nie odzywaliśmy się do siebie.

-Skąd się przeniosłaś? - wypadła z zapytaniem.

-Z Chicago. - powiedziałam czysto bez żadnego innego słowa.

-Boże marzę tam pojechać. - powiedziała a jej usta się rozszerzyły od uśmiechu. - Zazdroszczę, że tam mieszkałaś. To jest moje marzenie by tam nogę postawić.

-No tak pięknie tam nie jest. - zaśmiałam się. Przerwaliśmy swoją krótką rozmowę gdy nauczyciel zaczął lekcje.

~**~

Siedziałam sobie na stołówce, siedziałam w sumie sama bo nie miałam nikogo. Dziś trochę rozmawiałam z Arianą.

-Mogę się dosiąść? - zapytała mnie jakaś bląndynka której nie znałam, ani nie kojarzyłam. W sumie jak mam kojarzyć jak jestem pierwszy dzień. Kiwnęłam głowa na,,tak".- Jesteś nowa prawda?

-Zgadza się. - powiedziałam.

-Jestem Rosanna Hyde. - przedstawiła się i wystawiła do mnie swoją dłoń, na której były jasno pudrowe paznokcie, były dość długie.

-Madison Evans. - Również się przedstawiłam i uscisnełam jej dłoń.

Dziewczyna miała bardzo długie włosy, w kolorze blond, tak na oko można powiedzieć, że były do pupy. Ma lekki makijaż, ale trochę dużo różu.

Rose chyba lubiała różowy kolor, gdyż miała jasno różowo-białe buty. Kocham te buty. Miała ubrane pink campus 00's. Była ubrana w szare szerokie jeansy i bluzkę z długim rękawem przylegającą do ciała.

-Co cię tu sprowadza? - zapytała. - do słonecznej Californii?

-Mama ma tu pracę. - Powiedziałam. - W Chicago miała pracę, ale tutaj mamy babcie i chciała tu pracować by być bliżej.

-Naprawdę jesteś, z Chicago? - otworzyła oczy szeroko. O co ludzią chodzi? Przecież to zwykły stan.

-No, czemu tak ludzie reagują? - zadałam pytanie.

-Mieszkałaś tam a nie wiesz, że mieszka tam słynna projektantka, choć ostatnio w internecie się nie pojawiała. - powiedziała a ja już wiedziałam o kogo chodzi.

Ophelia Evans, moja mama. Tak moja mama, jest słynną projektantką w Stanach. Ludzie nie wiedzą, że to moja mama ponieważ podawała zawsze inne nazwisko.

Gdy stała się popularna, nie chciała by jej dziecko było dręczone z tym wszystkim. Wiedzą jak trudno żyć gdy ktoś pyta cię o zdjęcie lub autograf.

Posłałam jej tylko uśmiech i nabiłam sałatkę na widelec. Chwilę później dosiadła się do nas Ariana.

-Boże ale ty masz mile serce, aż sama bym takie chciała. - powiedziała.

-Nie poznałaś mnie jeszcze, to tylko moja maska jestem inna. - wypowiedziałam a dziewczyna od razu zmieniła wzrok na pytający.

-To musimy się poznać, może spotkamy się? - zapytała, na co ja się uśmiechnęłam. - To napisze do ciebie, możemy się u ciebie spotkać i nauczyć się do sprawdzianu.

No i teraz sprawy się skoplikowały. Ariana się dowie, że moja mama to słynna projektantka, a jeśli nie polubi mnie za to.

A jeśli rozgada to i ludzi będą chcieli się ze mną przyjaźnić dla sławy?

___________________

JAK WAM SIĘ PODOBA.

JAK WAM SIĘ PODOBA.

ZACHĘCAM DO KLIKNIĘCIA GWIAZDKI ☆ ---> ★

Buziaczki😘😘😘😘

Tik TOK: ksiazki.lov_v2
( wstawiam tam spoilery, obecnego rozdziału i, który może być wstawiony później)

Ps: sorka za błędy ale dalej pisze na tel.