ORDINARY HEARTS [✓]

EPILOGUE: The Current State of Things

ORDINARY HEARTS

EPILOGUE: The Current State of Things

Pleasee play the song from this part onwards.

            Sa pagdaan ng maraming taon maraming pagbabago ang maaaring mangyari. Life is not perfect. It’s just a piece of destiny sa pamumuhay natin sa araw-araw. Makakakilala tayo ng mga bagong tao at meron namang aalis. Ganoon lang ang buhay. Ganoon kasimple. Nasasa-iyo na iyon kung gagawin mong komplikado ang mundong ginagalawan mo. But that doesn’t makes life perfect. Darating at darating ka sa puntong mararamdaman mong may kulang.

Gray: Ilan taon na nga ba ang lumipas? Isa? Dalawa? Tatlo? Oo nga pala’t pitong na ang lumipas. Parang kailan lang na gulong-gulo ang isip ko. Sa pag-iwan ko para kay Jeboy kay Klaus. It was painful too. Pero ang iwan mo ang taong nagmamahal sa’yo para lang sa isang taong walang kasiguraduhan ang pag-ibig mo. I was devastated that moment—nang ihatid namin ni Crowley sina Chloe sa airport. I saw him how he made his effort para lang patawarin siya ng dalaga. At doon ko napagtanto na mas masarap pala talaga na piliin ‘yung taong nagmamahal sa’yo keysa ikaw ang nagmamahal. But it’s too late for me and Klaus.

Chloe: Masaya na ang buhay ko kasama si Popoy, ang anak namin ni Castiel. It’s been seven years. Kay bilis nga ng panahon. Akalain mo bang tatagal ako ng ganoong katagal dito sa America. New York is my life now. Isa na ‘kong sikat na Producer at Model sa buong New York. After that I’ve been through sa Pilipinas ay nakabangon na talaga ako ng lubusan. And moved on.

Crowley: Hindi mo nga naman masasabi ang gulong ng buhay. Minsan nasa ilalim ka at minsan nasa ibaba ka. Maraming nagbago sa buhay ko. Isa na akong Pari ngayon pagkalipas ng pitong taon. Dahil sa mga nangyari sa buhay ko... marami itong ibinigay na inspirasyon sa’kin para ito ang piliin kong landas or at least ay ito ang gustong mangyari ng tadhana sa’kin. Dahil sa sobrang pagsisisi ko ay ito na lamang siguro ang natatanging paraan para mapatawad ako ni Chloe sa lahat-lahat ng mga kasalanan ko pati ng Kuya Xavier ko sa kanya. Kuya Xavier is gone. He committed suicide dahil sa labi na depression. I know it’s a sin kaya isa na rin iyon sa naging dahil para ipagpatuloy ko ang pagpa-Pari. Masaya na ang na paglingkuran Siya. Masaya na rin ako sa buhay na nahanap ko.

Trinity: Pagakatapos ng mahabang panahon ay naging maayos na din ako at tuluyan ng nakabawi. Bumalik na ako sa normal na sistema ko. Nagampanan ko na rin ng maayos ang pagiging asawa ko kay Red. Hindi rin naging madali ang bago naming buhay dito sa America noong una. Nahirapan din kaming mag-adjust sa environment lalo na sa usaping pamilya. Alam ko walang kakayahan si Red but we still tried to our best. We tried everything na alam naming solusyon para magkaron kami ng anak but we still failed. Hanggang sa tanggapin na lamang namin ang katotohanan na kami na lang talagang dalawa ang magsasama sa haba ng panahon.

Jeboy: Dito sa New Jersey ay tuluyan na akong nakapagbago. Though some part of me ay binubuhay pa rin ng makamundong mga bagay. Oo, bakla pa rin ako pero kailangan ko pa ring magtago sa dilim gaya ng ipinagako ko noon sa sarili ko. Pero masaya naman ako sa piling ng mag-ina ko. Sila na ang buhay ko and I really need to forget everything about Gray. Magkaibigan pa rin naman kami pero hindi na kami ganoon ka-close sa isa’t-isa. Nagkikita-kita pa rin naman kami sa tuwing pupunta siya dito sa America para pumasyal. Nakakaramdam pa rin ako ng kirot sa puso ko pero kagaya dati ay kailangan ko na ng matinding control. And I’m good at it.

Renee: Si Klaus ang tanging naging kayamanan ko. Siya lang ang nag-iisang anak ko kaya siya lang ang buhay ko. Four years. He spend his last four years fighting. And in the end I just chose to admit that he’s gone... for good. At least he rest in peace.

Nina: Madaling mahalin ang isang taong alam mong darating ang araw ay mamahalin ka rin niya pabalik. I love Jeboy so much now. Though I know kung ano nga ba talaga siya. Hindi ba mas importante na masaya ka sa piling ng taong ama ng anak mo? I’m happy with the current state of my life now.

Gray: Muli akong napaluha nang basahin ko sa ikalawang pagkakataon angs ulat na iniabot niya sa’kin pagkatapos ng libing ni Klaus. Klaus died because of tumor cancer. He fight his illness for four years but in the end ay namatay rin siya. I was there in his side when God took his last breathe. Ang sakit. Sobrang sakit ang naramdaman kong iyon. When I chose to love him again ay saka naman siya kinuha sa’kin ng Panginoon. The Publishing House at lahat pa ng pag-aari ni Klaus ay ibinigay  niya sa’kin and the most special gift that he had given to me ay itong libro na hawak ko ngayon. It was our love story that has written on this book. At sa dulo ng pahina nito ay nakasulat ang mga salitang no words can define the right term for compared to the word Gray of my life.

            Sometimes giving an ending to a book is harder than paddling a boat on a sea. Sometimes it’s easy to put all the fantasy words on your mind than to write it on a couple of bond papers. Pero ano pa nga bang mas hihigit  sa isang normal na dulo ng kwento na alam mong normal lang din nangyayari sa totoong buhay? This is their ending. Believe it or not, this is how they chose to end their story. Separated but still, happy. Happiness will sometime found when you are alone and joy when you are accompanied by your loved ones.

Castiel: I can never get Chloe back in my arms again. All I can do is to be a good father to my only son. Single ako ngayon while she’s not. She’s married to a man na alam kong pangangalagaan siya at ang anak ko. I’m happy sa pagiging single at open naman ako sa kung ano mang darating sa buhay ko.

            An ending of story is not about giving a finale to a book that you loved most but opening a new book for your readers. Opening a new journey for them to ride to. This is a finale. This is ORDINARY HEARTS’ all about. Being simple.

                                    The end.

. . .

Lubos po akong nagpapasalamat sa lahat ng sumuporta. God bless you all.