ORDINARY HEARTS [✓]

Chapter 23: Sometimes We Need To Cry

 Sometimes We Need To Cry

          Kay sarap ng init ng umaga;  dumadampi sa pisngi naming dalawa ni Gray habang nakahiga pa rin kami sa kama. He’s still on sleep at eto ako pinagmamasdan ang kanyang mukha. His pointy nose down to his red lips at sa kabuuan niya. Gusto ko habang buhay na kaming ganito. We found each other arms and we promise to stay together until our last breath pero parang mukhang alabo na iyon. I  know kahit hindi siya magsalita nararamdaman ko na iniisip pa rin niya ang sinabi ni Jeboy noong isang nakaraang gabi.

            Bahagyang gumalaw si Gray at nagmulat. Una niyang nasilayan ang nakangiting mukha ni Klaus.

            “Morning.”

            “Morning.” Then they had the french kiss like they always do. “Nakaluto na si Mama. Baba na tayo?”

            “Yeah. Sure.”

            Nagtataka si Gray at binibigyan niya ng what’s wrong look ang katipanan habang nagda-drive ito dahil ihahatid siya sa restaurant.

            “Hindi ka ba pupunta sa publishing house mo?” Natanong niya dahil ibang-iba talaga ang ikinikilos nitong nakaraang araw.

            “Nope. I’m going with you. Nami-miss na kasi kita ng sobra.” Atsaka siya sandaling binalingan nito pero agad din namang ibinalik ang tingin sa daanan.

            Tumango-tango na lang siya at nanahimik.

            Is he jealous? Tanong na lang ni Gray sa sarili. Muli, bumalik na naman sa kanyang isipan ang pangyayayari noong nakaraang gabing aminin sa kanya ni Jeboy na mahal siya nito.

            He loves me too and we’re so blind to see we love each other. Bumaling siya ng tingin kay Klaus. But it’s too late. I’m in love with Klaus. Siya ang gusto ng Diyos para sa’kin. Pero may parte ng isip niya na nagsusumigaw na: Sinasabi lang ‘yan ng utak mo! Mahal ka rin ni Jeboy kaya siya na lang!

            Huminga siya ng malalim at pinalis ang mga isiping bumabagabag sa kanya. Klaus. Si Klaus na ang mahal ko at hindi na si Jeboy. Diin niya sa utak niya.

            Nakatitig lang si Lileth sa mag-asawa habang tine-therapy ni Red si Trinity sa living room  upang maglakad ng tama. Napupuno ng awa ang kanyang puso at bumibigat ang kanyang dibdib dahil sa awa.

            Parang kahapon lang napakasaya niyo pero ngayon... She closed her eyes to prevent them from crying.

            “Ma!” Tawag ni Red saka naman lumingon si Trinity.

            “Hi Mama!” Malapad na ngiti ng kanyang anak sa kanya.

            “Ang laki na ng improvement niya Red.” Ani ng matanda habang papalapit sa dalawa.

Nag-ayos ng tayo si Red at hinarap ang kanyang biyenan.

            “Oo nga po Mama.”

            “Opo. Opo.” Sabad naman ni Trinity na animo’y bata. “When I get all my memories back... gusto kong ikutin ang buong mundo. Hindi ba nag-promise ka Doc Red?”

Tumawa ng pagak si Red at yinakap ang asawa at dinampian ng halik sa may noo.

            “Yeah. I promise.”

            Bumaba ng bus si Chloe at Crowley. Kaunting lakad pa at makakarating na sila sa restaurant ni Gray. Trip lang nilang mag-bus ngayong araw na ito dahil gusto din naman nila ng kakaiba. Pareho nilang first time makasakay ng bus kaya naman tuwang-tuwa sila pagbaba.