ORDINARY HEARTS [✓]

Chapter 11: A Tail of Agony

ORDINARY HEARTS

Chapter 11: A Tail of Agony              

(EXTERNAL LINK: Immortal Diary "Fantasy/Romance)

                NAPAKADILIM ng bar na iyon. At ang tanging liwanag ay ang mga naglilikutang ilaw mula sa lazer at iilang disco lights na nakakahilo ang kulay. Pumasok na si Trinity sa pinakagitna nito at nagpalinga-linga. She looks so sexy and seductive on her red dress na may malambot na tela at off ang isang shoulder nito. Mat tamang cut ito sa baba kaya namang kitang-kita ang makikinis niyang legs na alagang-alaga niya kahit nasa 40’s na ang edad. You really can’t tell na ganoon na siya katanda dahil siya pa rin ang Trinity na maganda, sopistikada ang aura at kabigha-bighani.

                She started her walk patungo sa bar counter and ordered one Bloody Mary. Agad namang tumalima ang waiter at ginawa ang kanyang order. Muli siyang nagpalinga-linga at tila may hinahanap.

                Sabi nila dito siya madalas magpunta. Kaya humanda ka Emma dahil gagawa ako ng paraan para malaman ni Red ang totoo!

                She smiled widely when she saw the guy she was looking for. My night. Saka siya ngumiti. Pagkatapos iabot ng waiter ang kanyang order na Bloody Mary ay tumayo siya. Linapitan niya ang lalaking kanina pa niya hinahanap.

                It was a demure manner when she placed her glass on the table close to the guy. Argus paid attention to the beautiful woman beside him. She was wearing a red dress and first expression niya: sexy, classy, mysterious but familiar.

                “Hi...” ngumiti si Argus nang i-approach niya si Trinity. “You look very familiar to me. But I can’t remember when and where I saw you.”

                Trinity smiled again. Nang-aakit ang mga ngiting ‘yon habang nag-ayos ng upo sa katabing silya. “Yeah. We already met sa opening ng Paradise of Sunsets na pag-aari ni Gray—“

                “Correct me if I’m wrong. Ikaw si Trinity ‘di ba? Co-owner ni Red sa hospital—“

                “Yeah. Right. Nice meeting you Argus...”

Bumakas ang pagkagulat sa mukha nang lalaki ng sabihin ni Trinity ang kanyang pangalan.

                “How come you can still remember my name, e, minsan lang tayo nagkita?” then he gave her a grin smile.

                “Sino ba namang hindi makakakilala sa pinakasikat na tao sa pagmimina ng ginto?” Muli siyang lumagok sa kanyang baso at ngumiti pagkatapos, and Argus felt uncomfortable suddenly because of Trinity’s presence. Ewan niya kung bakit pero parang nagugustuhan niya na hindi.

                “So what do you want?” diretchongtanong nito sa kanya na tila may naaamoy na.

                “Will you give me what I want?” sagot naman niya saka ngumiti.

                “All long as I can,” bumukas pa ang mga bisig niya.

                Uminom muli si Trinity saka mas lalong naging malapad ang kanyang mga ngiti. Let the flame burst, huh!

                IT WAS a busy and a hectic day for Chloe dahil mamaya na fashion show. For the whole week ay ni-rush nila ang kanilang mga damit. Supposed to be ay sa dulo pa lang ng fourth semester gagawin ang show pero bahagi ito ng kanilang pag-aaral ng Fine Arts. The lesson is: when its rush, the clothes must remain classy. It means, hindi naman porque sinabing matagal pa ay gagawin mo lang last minute, kungbaga it was a challenge kung kaya nga ba nilang maging tunay na designer in the real wolrd.