Berat Ayberk Özdemir - Trabzonspor Orta Saha Oyuncusu
feel
(+18)
Uzun süren rallinin ardından beklenmedik blok sayımı alınca dizlerimin üstüne çöktüm. Antremandaydık ve kendi içimizde maç yapıyorduk. 30-40 saniye süren ralliyi sonlandırdığımda koç beni tebrik etti ve benche çağırdı.
Kırmızı ve mavi diye ayrılmıştık. Ben kırmızı takımdaydım ve setlerde 2-0 öndeydik. Fakat bizim tarafın yorgunluğu skora yansıdı ve durum 2-1 olmak üzereydi. İlk iki sette full süre oynadığım için koç beni daha almayacağını söyledi, altyapıdan gelen yenilere şans verdi. Hoş ciğerim çıkmıştı. Kenara gelip benche oturmak yerine reklam panolarına oturdum. Yüzüm sahaya dönük gözlerimle topu takip ederken bir yandan su içiyordum. Gözlerimi kapatıp şişenin geri kalanını kafamdan aşağı boşaltırken yanımda hareketlilik hissettim. Halbuki az önce arkamda kimse yoktu. Gözlerimdeki suyu silip yanıma baktığımda Berat dibimde oturuyordu. Gözleriyle beni süzerken ter ve sudan iyice üstüme yapışan formamı çekiştirdim. Anlamaz gözlerle bende ona baktım.
Bir aydır sevgili gibiydik. Daha doğrusu flört. Bir türlü saçma tartışmalarımız yüzünden ileriye taşıyamıyorduk. Aramızda inanılmaz bir çekim olduğunun farkındaydım, bende onunla olmayı istiyordum ama gerçekten saçma tripleri kafayı yedirttiriyordu.
Antremandan gelmiş olacakki üstünde eşofman takımı vardı. Arada kafasına estiğinde beni almaya gelirdi. Gözlerimle iyice ona baktım. Bugün bir sinir vardı üstünde. Bunu fark ettiğimde kaşlarımı kaldırarak sordum.
"Neyin var Berat? Bana mı sinirlendin yine?"
Sinirlendirecek bir şey yapmamıştım ama onun triplerinden belli olmazdı. Hoş, yanımda uçan sineğe bile laf atardı.
Konuşmayıp gözümün içine içine bakmaya devam ettiğinde bende inatla ona bakıyordum.
"Sadece biriyle kavga ettim."
"Acını çıkaramadın yani. O yüzden böylesin."
Kafasını olumlu anlamda salladığında gerçekten gergin olduğunu anladım. Dişleriyle dudaklarını kemirirken tekrar beni süzdü.
"Bugün de ayrı güzelsin. Neden?"
"Sağol ama bilmem?"
"Neden bilmezsin?"
Sinirini benden çıkartmaya yer aradığını fark ettiğimde sustum ve kafamı geri sahaya döndürdüm. Altyapıdaki kızları izlerken Berat'ın sadece bana fokuslanmış olduğunu hissediyordum. Sol bacağıma elini bırakmasıyla içim komple titredi. Tanrım, cidden bu adamın her hareketi benim aklımı uçuruyordu. Yavaş yavaş okşarken eli uyluklarıma kadar düştü. Huylanmaktan çok içim karıncalanıyordu. Derince nefes alıp verdikten sonra odağımı sahaya tutmaya çalıştım. Zordu. Elini itmek istemediğimden bacak bacak üstüne attım, o da eli sıkışmasın diye geri çekildi. Tekrar nefes alıp verirken kendimi gerçekten maça ve altyapı oyuncularına odakladım.
Set sonuna kadar orda kaldım ve durum 2-2'ye gelmişti. Antreman olduğu için 4te bitirmeye karar verildi. Ne zaman gittiğini anlamadığım Berat yüzünden karnıma ağrılar giriyordu. Dokunuşları tekrar aklıma gelince oturduğum yerde tek dökmeye başladım. Resmen deliriyordum şuan. 5. set oynanmaya başlandığında sonunda kalkıp sahadan çıktım. Boş tesiste Berat'ı aramaya koyuldum.
