Mauro Icardi - Galatasaray'ın Forveti
🎶
ari abdul - babydoll
artemas - if u think i'm pretty
arctic monkeys - do i wanna know?
🎶
(+18)
not
Müzik sesinin kulağımı tırmaladığı yere geri gelmiştim. Yüksek sesli ortama girerken boğuk hava çoktan bedenimi. kaplamıştı. Bu büyük yerde kumar bile dönüyordu.
Adımlarım sayesinde yükselen eteğimi uçlarından çekiştirip önce içki alabileceğim yere geçtim. Buradaki insanları ortalama yüzlerinden ezberlemiştim. Son zamanlarda çok zaman geçiyordum.
Tezgahın yanındaki bar taburesine oturup bir şeyler istedikten sonra etrafın sıkıcı olduğu kanaatine varıp telefonumu çıkardım. Sessizde olduğundan fark etmediğim onlarca bildirim vardı.
Bunların arasındaki abimin çağrılarını kaydırıp sadece mesajlarını okudum.
Dusan
Neredesin sen yine?
Açsana şu telefonunu.
Maç başlayacak saatlerdir sana ulaşmaya çalışıyorum.
Carol nerdesin amına koyayım?
Mesajlarına göz devirip telefonu tezgaha bıraktım. O sırada içeceğim gelmişti. Yudumlarımı alırken boğazımı öylesine yakıyordu ki daha ilk andan başımı döndürmüştü.
Etrafı izlerken içeceğim bitmişti, sıkıldığım için ayağa kalkıp kendime eğlence aradım. Bugün gözüme de kimseyi kestirememiştim, herkes aynıydı.
Büyük alanı dolaşırken bilardo masalarının olduğu yere gelmiştim. Birkaç ay öncesine kadar çok oynardım. Bundan da sıkıldığım için bırakmıştım.
Masalardaki insanlara göz gezdirirken hafif hafif yürüyordum. İrislerime çarpan bedenle durduğumda dudaklarım sinsice havalanmıştı.
Abimin ezeli rakibi Mauro Icardi, şu an çaprazımda duran masada arkadaşlarıyla bilardo oynamakla meşguldü. Hepsinin elinde bira vardı, muhtemelen hiçbirinin kafası yerinde değildi.
Aklıma yatan fikir ile o masaya gittim, kalabalığın içerisinde zaten kim neredeydi belli olmuyordu. Masanın başında durup oyunu izlerken bir iki göz beni fark etmişti ama sarhoşluklarından sebep sorgulamıyorlardı.
"Ben de oynayabilir miyim?" Mauro'nun vuracağı sırada konuşmam ile dikkatini dağıtmış ve kötü vurmasını sağlamıştım. İçinden küfür ederek doğruldu, istakayı arkadaşına uzatırken gözleri beni bulmuştu.
"Çocuklar için değil bu oyun." Beni küçümseyip kestirip atmıştı. Hemen arkasındaki koltuğa kendini attığında kollarımı kavuşturup onun olduğu yere yürüdüm. Kendimden çok emindim.
"Birincisi çocuk değilim, ikinicisi var mısın iddiaya?" Gözleri beni bulduğunda cevap vermeden önce bedenimi süzdü.
"Daha önce hiç oynamamışsındır bile. Çok istekli isen geç benim sırama, kaybediyorum zaten."
Masaya dönüp baktığımda sıra gelmek üzereydi.
"Hay hay." Telefonumu koötuğa bıraktım. Ona arkamı dönüp oyunu incelerken diğerlerini izliyordum. Aralarından bazıları futbolcuydu ve kafaları o kadar bozuktu ki hiçbir durumu sorgulamadan elimi uzatınca istakayı bana verdiler.
Tebeşir ile ucunu düzeltip masaya doğru eğildim. Etrafımdakiler beni izlerken Mauro arkamda kalıyordu. Bedenim tam ona dönük bir şekilde eğilmiştim.
Elimin üstünde ortalayıp vurduğumda çok da fena olmadığının kanaatine vardım. Pozisyon zordu, bunu kurtarabildiğimi fark eden biri başını sallayarak şaşkınlığını belirtmişti.
