Jude Bellingham - Real Madrid Orta Saha Oyuncusu
staring
Taksinin stadyuma yaklaştığını belli eden yola girmesiyle arka cebimdeki telefonu çıkardım. İnanılmaz bir trafik yüzünden geç kalıyordum.
Sevgilimin ismine basıp telefonu kulağıma götürürken önümdeki bitmez araba kuyruğunun ilerisine bakmaya çalışıyordum. Uzun çalan aramadan sonra sonunda sesini duyduğumda zamanı olmadığından hızlıca diyeceğimi deyip vedalaşmaya getirdim.
"Aşkım inanılmaz trafik var maç başlarken anca girerim, seni çok çok öpüyorum, başarılar."
Kısaca onay verip telefon kapandığında yanımdaki camı indirdim. İçerideki oksijen seviyesi düştükçe stres oluyordum. Lig için önemli bir derbi Santiago Bernabeu'da oynanıyordu. 4 gün önce Şampiyolar Liginde son şampiyon City'i penaltılarda eleyerek yarı finale yükselmiştik. Yani kadro yorgundu. Rakip de kendi sahalarında yenilmiş geliyorlardı yani psikolojik üstünlük tamamen bizdeydi.
Kalan 10 dakikalık yol 25 dakika da geçtiğinde maçın ilk 10 dakikası oynanmıştı bile. Ben stada girerken yeri inletecek kadar yüksek gelen gol sesiyle içten içe beraberliği bulduğumuza seviniyordum. Taksi daha stada ulaşamadan Andreas'ın golüyle 1-0 geriye düşmüştük. 1-1 beraberliği bulmamızın uzun sürmemesi güzeldi.
Çekişmeli giden maçta tempo bir rakibe bir bize geliyordu, ilk yarı öyle böyle bittiğinde hemen görevlilerle aşağıya indim. Koca stadyumda ben sahaya inene kadar soyunma odalarına inmişlerdi, içeriye girmedim geniş merdivenlerin bir kenarında beklerken telefonumla vakit geçirdim.
Kafamı ara ara kaldırıp etrafımı kontrol ediyordum. Sosyal medyadan çıkıp telefonu arka cebine attığımda kafamı koridorun diğer tarafına çevirdim. İki tane doğrudan bana bakan kafayla kaşlarım istemsiz çatıldı. Rakip takımın bilindik orta sahaları resmen birbirine eğilmiş bana bakarken fısıldaşıyorlardı. Onlara ters bakmamla yakalandığını fark etmelerine rağmen utanmaz bir şekilde bana bakarak konuşmaya hatta kıkırdamalarına devam ettiler. Onlara hala kaşlarım çatık bir şekilde bakarken beni görüp görmediklerini sorguladım, acaba gözleri mi bozuktu?
Birkaç dakika geçmesine rağmen hala aynı pozisyonda durmaları beni rahatsız etmişti. Jude'u beklemekten vazgeçip adımlarımı onlara çevirdim. O sıra birbirlerine baktıklarından bu eylemimi görmemişlerdi. Gözlerini kaldırdıklarını anda kafalarında benimle karşılaşmayı beklemiyorlardı ki afalladılar. Kısa bir an sustuklarında kibarca ben konuştum.
"Bir sorun mu vardı?"
Önce birbirlerine baktılar, doğruyu söyleyip söylememe arasındaydılar şuan. Sadece cevaplarını beklerken umursamaz modlarına geri geçtiler, biri bir adım bana yaklaşıp serseri bir tavırla konuşmaya başladı.
"Numaranı almak için planlar kuruyorduk ama sen ayağımıza geldin. Daha istekli çıktın."
Kaşlarımı daha ne kadar çatabilirsem o kadar çattım. Onun ve arkadaşının yüzündeki aptal gülümsemesi yüzünden sinirlerim gerilmişti.
"Pardon, numara derken?"
"Direkt ev falan mı teklif edecektin? Yani, öyle düşünmemiştik biz ama tamam ona da bakarız." Ahlaksızlığı da beni ayrı şok ediyordu. Aklıma ilk geleni yanlarından ayrılmadan önce acımadan söyledim
