Kıskanç Kocam✔ ~Yeonbin~

22

Yeonjun şirketten çıkar çıkmaz garaja gitmiş ve arabasına binmişti. Kafasını direksiyona koymuştu telefonu çalınca eline almış arayan kişiye bakmıştı. Soobin arıyordu telefonun sesini kapatmıştı.

Telefonunun rehberini karıştırıp psikoloğun numarasına tıklamıştı.

Telefon ilk çalışta açmıştı.

"ben psikolog Changbin size nasıl yardım edebilirim"

"Changbin ben Kim Yeonjun. eğer boşsan yanına gelebilirmiyim"

"Ama bay Kim sizinle bu gece saat 8 de görüşmemiz var"

"Lütfen şuan çok lazım senden fikir almak istiyorum"

"...tamam olur bidahaki hastama 2 saat var sizinle o saate kadar konuşabilirim

"Tamam teşekkürler"

Yeonjun telefonu hemen kapatmıştı. Arabasını çalıştırıp Changbin in yanına sürmüştü.

Sonunda geldiğinde hemen içeri girmişti.

Bir kadına doğru ilerlemişti.

"Merhaba şey ben doktor Changbin le konuşmak için gelmiştim"

"Evet hatırladım. Bir üst kat 2. Oda ismi yazar"

"Tamam teşekkürler"

Hemen kadının dediği odaya gelmişti. Kapıyı tıklayıp girmişti.

"Merhaba bay Kim"

"Merhaba doktor"

"Gelin oturum şöyle"

Yeonjun hemen kapıyı kapatmış ardından sandalyeye doğru ilerleyip oturmuştu.

"Nasılsınız bay Kim"

"İyiyim desem yalan olur"

"Nedenini paylaşmak istermisiniz"

"Benden nefret ettiğini söyledi"

"Eşinizmi"

"Evet"

"Neden peki"

"Şirkete bay Hwang gelecekti. Jiminde benim yanımda olması gerekiyordu. İçeri girdi sonra uzak bir yere oturdu sanki hiç tanışmıyormuşuz gibi bide yüzüme hiç bakmadı ona orda oturma uzaktasın dedim beni dinlemedi kolundan tutup kaldırdım ardından onu zorla bana yakın bir yere oturttum ve oda benden nefret ettiğini söyledi. Aslında benden nefret etme konusunda haklı ben ona o kadar kötü davranırken o bana o kadar iyi davranırken ben onun kalbini kırıdım. Çok aptal bir kocayım o beni hak etmiyor."

Gözleri dolmuştu. Sanki dokunsalar ağlayacaktı.

"Kim bey lütfen böyle düşünmeyin siz kötü bir insan değilsiniz"

"Hayır öyleyim ben onu kıskançlığım yüzünden eve hapsettim arkadaşlarıyla görüşmesine izin vermedim ben onun özgürlüğünü çaldım. Bide kendimi hep kandırdım geçicek bu kıskançlık diye ama geçmedi başkasına karşı en ufak bir temasından bile deliye dönüyorum."

Ağlamaya başlamıştı.

"Nasıl bukadar kötü bir adam olabilirim suçsuz bir kalbi bu kadar kırdım."

"Bay Kim lütfen sakin olun ağlamayın"

Changbin Yeonjun un susmasını beklemişti. Sonunda sakinleşince konuşmalarına devam etmişlerdi.

"Bu kıskançlık sevgiliyken varmıydı"

"Hayır çok yoktu yinede vardı her çiftin atasında olanlardandı. Bunun gibi her boka kıskanandan değil"

"Anlıyorum"

Changbin önünde olan deftere bir şeyler yazıyordu"

"Peki burada olduğunuzun haberi varmı"

"Hayır yok ona daha hiç söylemedim"

"Söylemedinizmi neden?"

"Bilmiyorum aramızda çok konuşma geçmedi ondan olabilir"

"Aynı evde yaşamıyormusunuz"

"Yaşıyorduk ama bu kıskançlığım yüzünden ailesinin yanına gitti."

"Anladım. Belki ona söylerseniz aşkınız için çaba sarf ettiğini anlar ve size geri döner"

"Emin değilim Soobin çok inatçı biri kabul etmeye bilir"

"Denemekten zarar gelmez bay Kim. Siz ona söyleyin eğer geri gelmezse birlikte başka fikirler buluruz."

"Tamam teşekkürler. Ben kalkayım artık. Yarın söylemek için enerjiye ihtiyacım var"

"Tamam bay Kim sonra tekrar görüşürüz"

"Görüşürüz"

Yeonjun kafasını eğerek odadan çıktı hemen aşağıya indi ve arabasına atladı eve bir an önce varmak istiyordu.