"တသက်လုံးဒီတိုင်းဘဲနေတော့မလို့လား"
ဆိုဖာပေါ်တွင်တစ်ပတ်လုံးလုံးခွေပြီးအိပ်နေသူအား နမ်ဂျွန်းမသက်မသာမေးလိုက်သည်။
"မင်းအသည်းမကွဲဖူးလို့လား ဆော့ဂျင်ရယ်
အခုကိုယ့်ပုံကိုကြည့်ပါဦး
ဒီပုံကိုဦးလေးတို့မြင်သွားရင်စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်"
အစာလဲကျွေးမရ ဆေးလိပ်သောက်လိုက် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်လိုက် အိပ်လိုက် ငိုပြီးနိုးလာလိုက်ဖြင့် ၇ရက်လုံးနေလာသူတော့ဘယ်လိုနေလဲမသိပေမဲ့ နမ်ဂျွန်းတော့မကြည့်ရက်တော့။ ဆေးလိပ်ထ,ထသောက်နေသေးလို့သာ အသက်ရှင်နေမှန်းသိရတာ ဟူး။
"အကြိမ်တစ်ရာအသည်းကွဲဖူးရင်တောင် ဒီတစ်ခါကအနာကျင်ရဆုံးဘဲ
ငါချစ်ရတဲ့လူက
အိမ်မက်..အိမ်မက်ထဲမှာတောင်
ငါ့ကိုမလိုချင်ဘူးတဲ့
သိလားနမ်ဂျွန်း ငါလေအများကြီးကြိုးစားခဲ့တာ ငါငါ့အကို,ကိုတောင်ပြိုင်ဘက်လို့တွေးပြီး တစ်ယောက်ထဲယှဉ်ပြိုင်နေခဲ့တာ
သူ့မျက်လုံးထဲမှာငါ့ကိုမြင်ဖို့
သူ့အနားလေးမှာနေခွင့်ရဖို့
သူ့ဆီကအမုန်းစကားတွေကိုလက်ခံရရင်တောင် သူနဲ့အသားလေးထိထားခွင့်ရတာဘဲ သူ့အငွေ့အသက်လေးတွေကြားအသက်ရှင်နေရတာဘဲဆိုပြီး အဲ့ရပိုင်ခွင့်လေးတစ်ခုနဲ့ မာနတွေအားလုံးကိုအဲ့လူလက်ထဲစိတ်ကြိုက်နင်းချင်းခွင့်ကိုပေးခဲ့တာ "
"ဘာကိုမှမမျှော်လင့်ခဲ့ပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာငါ့နာမည်လေးနဲ့နေရာတစ်ခုရချင်ခဲ့ရုံလေးဘဲ အဲ့ထက်မပိုခဲ့ဘူး ဒါပေမဲ့အဲ့သေးသေးလေးတောင်ငါကရဖို့မထိုက်တန်ခဲ့ဖူးတဲ့"
"ဆော့ဂျင်ရယ်"
မျက်ရည်မကျဘဲရှိုက်လာသောကောင်လေးကိုနမ်ဂျွန်းသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်လိုက်သည်။
"အချစ်ကလိုက်ရင်ပြေးတယ်တဲ့ ငါဒီတစ်ပတ်လုံးသူ့မြင်ကွင်းထဲကပျောက်နေလည်းသူတစ်စက်လေးတောင်လိုက်မရှာခဲ့ပါဘူး အဲ့ဒီအစားကိုကိုနဲ့ဘဲတစ်ပတ်လုံး အင့်"
ရှိုက်သံအဆုံးဘာစကားမှထပ်မထွက်လာတော့သောခေါင်းလုံးလုံးကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
Bro
Fanfictionဟေ့လူ ကိုကြီးကိုမထိနဲ့ !! ဒီမှာတွေ့လားး အာဂလက်သီး~ Kim Seok Jin အဟွန်းး Jeon Jungkook
