Açelya hiç hatırlamasa da henüz 5 yaşındayken ailesinin düşmanları tarafından kaçırılmış ve gözlerini bir yetimhanenin revirinde açmıştı.
Ailesi senelerce kayıp kızlarını ararken Açelya'nın bildiği tek bir şey vardı o ise ismiydi. Seneler sonra kav...
Arkadaşlar hatırlıyorsanız eğer önceki bölümlerde Açelya il genelindeki yarışmaların bir hafta sonra başlayacağı tarzında bir şey söylemişti, orada kast edilen kayıtlardı yoksa yarışma sene sonundaydı yani kafanız karışmasın
Neyse devam
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Barlas Karayel
°°°
Yemekhaneden çıktıktan sonra kütüphaneye gitmek için merdivenlere doğru yürürken karşıdan gelen annemi görmemle "Anne," diye seslenerek hızla yanına ulaştım. Seslenmemle bana dönen gözleri yanına gelmemi sabırla beklerken yanına ulaşmamla yanağıma bir öpücük kondurması bir olmuştu.
Okul saatinde burada olmasını garipseyerek "Bir şey mi oldu," diye sordum.
Gülümseyerek koluma girip az önce çıkmak için yöneldiğim merdivenlere doğru tekrar ilerlememi sağladı. "Hayır bebeğim, her şey yolunda. Son iki dersinin boş olduğu mesaj olarak gelince dedim ki neden bu zaman aralığını kızımı kaçırarak değerlendirmiyorum ki?"
Bir şeyler yapacak olmanın heyecanıyla hızla ona döndüm. Bu sırada hâlâ merdivenleri çıkıyorduk. "Çıkabilecek miyim yani okuldan?"
"Çıkarsın tabiki. Ben gelir gelmez izin kağıdı çıkartmıştım, sınıfta göremeyince çantanı aldığım gibi etrafta seni aradım ama anca bulabildim." Sahte bir kızgınlıkla kolumu cimcikledi. "Yemekhaneden çıkarken gördüm seni, neden geç yeniyor bakiyim bu yemek."
Annem daha öncede birkaç kez ağzımı aramıştı yeni okulumda arkadaş edinip edinmememle ilgili. Yalnız hissetmemden çok korkuyordu ve bende bu konuda endişesini haklı bulduğum için elimden geldiğince rahatlatmaya çalışıyordum. "Tenefüs başında çok sıra oluyor yemekhanede, bende beklemek yerine önce biraz antrenman yapıp öyle yemeğe geçiyorum. Aslında Asel ile birlikte inmiştik ama kulüp saati gelince sattı beni."
Annem bir süre söylediğim ismi kafasında tartarken "Asel dediğin kızın soyadı Arıkan mı," diye sordu. Yoklama alınırken duyduğum için evet der gibi başımı salladım. Bahçeye çıktığımızda annemin aracına doğru yönelmiştik. "Arıkan ailesi iyidir, severim Asel'i de." Benim ne düşündüğümü de merak etmiş olacak ki konuşmasını bir soruyla noktaladı. "Çok tatlı bir kız değil mi?"
Araca binerken kısa bir an konuşmamız bölünse de ön koltuğa oturur oturmaz cevap verdim. "Çok sıcakkanlı biri, okulu gezdirmişti zaten daha önce, bende sevdim Asel'i."
Tabiki okulun 'hoş' çocuklarını kestiğimizden bahsedemezdim. Zaten kesmek de değildiki sadece bilgi aktarımı yaparken görsel hafızamızın da devreye girmesini sağlamıştık sadece.
