Kayıp Bebek Açelya ~ Gerçek aile

1

LAN NİYE HALA AÇIKLAMAMI OKUYORSUN BAŞLASANA

°°°

"Baba lütfen bende geleyim, bak söz hiç yaramazlık yapmam."

Yeşim, yüzünde tatlı bir gülümsemeyle oğlunun babasına yalvarışlarını dinliyordu. Bugün doğum için hastaneye geçeceklerdi eşiyle ve herkeste derin bir heyecan vardı.

İlk kez kızları olacaktı.

Kendi kendine düşünen Yeşim, göz devirmeden edemedi. Kızı olana kadar tam 5 canavarla baş etmek zorunda kalmıştı.

Yine de şükretti haline, çocukları onun en değerli varlığıydı.

"Olmaz diyorum Karan, daha fazla zorlama yalnızca abiniz gelecek. Seni alırsam Alaz da ister. Hepinizi birden götürecek halim yok ya?"

Yeşim kahkahasını tutamayarak bütün ciddi ortamın dağılmasına sebep oldu. 5 çocuk yaparsak olacağı buydu.

"Off banane ya abimde gelmesin o zama-"

Karan'ı durduran şey hele bi lafını tamamla der gibi bakan abisiydi. Ali Asaf aylardır ve hatta senelerdir kız kardeşinin olmasını bekliyordu ve şimdi gitmek elbette onun hakkıydı.

Kardeşleri annesinin her hamile kalışında kız olacak ümidiyle yanıp tutuştuğunu ve kundakta gördüğü her erkek bebekle bir kez daha hayal kırıklığına uğradığını bilmiyordu tabi.

Dile kolay 4 kere yaşamıştı o acıyı.

(Bizde derdimiz var sanıyoruz be Ali..)

"Tabiki ben gideceğim yer cücesi, abinizim ben sizin!"

Babası hakaretinden dolayı sahte bir kızgınlıkla ona baktığında hızla gözlerini kaçırdı. Bir yandan da boynundaki atkıyı çekiştiriyordu sıcakladığı için.

Annesi dün yarın hastaneye geçeceklerini söylemiş ve onun gelmesine izin vermişti vermesine ama kimse kaçta geçileceğini söylememişti. Gece boyunca heyecandan uyuyamadığı yetmiyormuş gibi sabah erkenden üstünü giyinip, havalar soğuk olduğu için atkısına varana kadar örtünmüştü ve şimdi sıcaktan yanıyordu.

Çünkü saat 12'ydi ve hâlâ yola koyulmamışlardı!

Gurundan ödün vermeyen Ali Asaf ise tabiki kahvaltısını bile üstünde mont ve atkıyla yapmıştı, bir abi olarak kardeşlerinin önünde küçük düşmeyi gururuna asla yediremezdi.

Oda sonradan giren Alaz, abisinin atkısını çekiştirdiği görünce muzur bir gülümsemeyle "Sıcaklamış gibi görünüyorsun abi," dedi.

Ali Asaf bıkkınlıkla göz devirdi.

2 numaradan nefret ediyordu.

Aile arasında kendilerine koyulan lakaplar vardı ve Alaz'a ikinci çocuk olduğu için 2 numara denirdi. Karan 3 numarayken ondan sonra gelen Emir ise evi birbirine kattığı için mikser diye anılırdı. Diğerlerine tezat bir şekilde sessiz sakin takılan Toprak ise o kadar içine kapanık biriydi ki ona henüz bir lakap bulunabilmiş değildi. Şimdilik evin en küçüğü olsada 6 numara gelmek üzereydi.

Tabi kendisi henüz 2 yaşında olduğu için bundan habersiz şaşkın şaşkın etrafına bakıyordu.

"Geç sen dalganı, günün sonunda kardeşimi ilk kucaklayan ben olacağım ne de olsa." Bu sefer gülme sırası Ali Asaf'a geçerken bozulan yalnızca Alaz değildi. Karan ve Emir de mutsuzdu.

Gerçi Emir tam olarak neyi paylaşamadıklarını anlayamıyordu fakat yine annesinin karnında önemli bir şey olduğunun farkındaydı.

Umarım bu sefer oradan bol bol çikolata gelir diye düşündü. Annesinin karnı en son şiştiğinde içinden Toprak çıkmıştı ve ikincisine hiç gerek yoktu.