Açelya hiç hatırlamasa da henüz 5 yaşındayken ailesinin düşmanları tarafından kaçırılmış ve gözlerini bir yetimhanenin revirinde açmıştı.
Ailesi senelerce kayıp kızlarını ararken Açelya'nın bildiği tek bir şey vardı o ise ismiydi. Seneler sonra kav...
Bir süre abilerle takılmacalar falan olacak ama sonra okul hayatı devreye girecek veeee
Gelsin kaoscuklarrr
Neyse şimdilik benden bu kadar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Karan Karayel
°°°
Bugün epey dolu geçmişti.
Salonda bir süre daha muhabbet ettikten sonra babam, annem ve ben hazırlanıp okul işlerim için evden ayrılmıştık.
Yeni okuluma kaydımı aldırırken resmen mimarisine aşık olmuştum.
Kolej olmasının getirdiği imkanlar sağolsun yüzme havuzu vardı ve bu en sevdiğim özelliğiydi çünkü okul çıkışında direkt orada antrenman da yapabilirdim. Babam bu düşünceme evimizde var diye karşı çıksa da -aynen baba hiç anlamadık kıskandığını- annem de benim gibi değerlendirilebileceğini düşünmüştü.
Okuldan ayrıldıktan sonra kimlik işimi de halledip birlikte yemek yemiştik. İkiside benimle iletişim kurmak ve tanımak için elinden geleni yapıyordu ki bu beni çok mutlu ediyordu. Kendimi bildim bileli o kadar ilgisiz büyümüştüm ki şimdi birilerinin benim gözlerimin içine bakmasını belli etmemeye çalışsam da garipsiyordum.
İnsanın ailesinin olması böyle bir şey miydi?
Biraz daha oturup tatlılarımızı yedikten sonra okul için gerekli olan birkaç şeyi alıp eve gelmiştik ve çoktan akşam olmuştu. Salona geçtiğimizde abi tayfasının hepsi buradaydı, tek eksik Barlas'tı.
Emir'in dediğine göre o da ders çalışıyordu ve bir ara yardıma ihtiyacı olursa çekinmemesini söylemek için yanına uğramalıydım. Barlas benim tek kardeşimdi ve istemsizce ona ablalık yapma hevesiyle doluyordum. Acaba bana abla diyecek miydi?
Annem hevesle bugün yaptıklarımızı diğerlerine anlatırken bende gülümseyerek onu dinliyordum. Aşırı neşeli ve heyecanlı bir kadındı, kesinlikle babamın ona neden aşık olduğu belliydi ki şu an bile gülümseyerek annemi izliyordu. Babam, birden onları izlediğimi fark etmiş gibi bana döndü ve bir an bile düşünmeden kolunu omzuma sararak başımı göğsüne yasladı. Çekinerekte olsa bende ellerimi beline sarmıştım. Parfümü çok güzeldi.
Acaba ben nasıl kokuyordum?
Başımın tepesine öpücük kondurduğunda dudaklarımda saklayamadığım bir gülümseme vardı. Annem "Kıskanıyorum ama," dediğinde ilk başta bunu babama yönelik yaptığını sansam da birden beni babamdan çekip başımı omzuna yaslayarak sıkı sıkı sarıldı. "Azıcık da ben sarılayım kızıma."
Abimlerde bize eşlik ettiğinde bir süre konuşmalarını takip etsemde bir yerden sonrasını uyku bastırınca yakalayamamıştım. Bilincim neredeyse kapanmak üzereyken birinin beni kucağına aldığını hissettim. Çok geçmeden yumuşak yatağıma kavuştuğumda gözlerim aralanır gibi oldu.
