Kayıp Bebek Açelya ~ Gerçek aile

14

Ay ne ara 14.bölüme geldik ben daha dün yazmamış mıydım ilk bölümüüü

Neyse neyse bu kadar dram yeter

12k olmuşuz bize kocaman bir alkış 👏🏻👏🏻👏🏻

Yani ben ilk bölümlerden sonra bu Açelya yı kaçıran adamlar nerede diye sorgulamanızı beklemiştim ama baktım ki tık yok dedim o zaman ben şunları bir yavaştan mevzuya dahil edeyim.

Hadi bakim

°°°

Yola devam ediyorduk.

Yaşanan gergin andan sonra babam gözlerimdeki korkuyu görmüş olacak ki annemin elinden tuttuğu gibi yanımızdan uzaklaştırmış ve bir süre uzun uzun konuşmuşlardı. Annem döndüğünde daha sakin görünse de gözleri yanında olduğumdan emin olmak ister gibi sık sık bana kayıyordu ve bu da gözümden kaçmamıştı.

Muhtemelen aniden ortaya çıkan Antalya ziyaretimizin sebebi de o adamın kaçmasıydı.

Marketten alınan atıştırmalıkları kendi aramızda bölüştürdükten sonra araçlara dağılmıştık. Herkes hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu ve bende buna uyum sağlıyordum. Söz konusu benim hayatım olsa da babama güveniyordum, tatilimizin zehir olmasına izin vermeme kararı almıştım.

Evet, tam şu an o kararı aldım. Benim inanılmaz gücüm ve inancım da vardı, kimseden korkmazdım.

"Abiciğim, niye cama kaşlarını çatarak öfkeyle bakıyorsun? Bir hatası olduysa söyle icabına bakalım."

Birden irkilerek Emir'e döndüğümde söylediği şeyle kendime geldim. Kendi kendime motivasyon konuşması yapıp hayallere dalarken kim bilir nasıl bakmıştım cama?

Keşke yer yarılsa da bende artık bir içine girsem ya.

"Hiç," dedim uzatarak. Üçüde bana baktığı için "Size öyle gelmiş," diye ekledim.

Tabi yerlerse.

Ali ve Karan hafif bir gülümsemeyle önüne döndüğünde Emir yanaklarımı sıkıp kolları arasına aldı bedenimi. "Senin yalanını yesinler."

Kollarım belini sararken varmamıza az kalsa da milli sporumu yaptım.

Yine uyudum.

°°°

"Açelya, geldik anneciğim."

Duyduğum sesle arabanın kapısını açmış bana bakan annemle göz göze geldim. Esneyerek "Saat kaç," diye sorduğumda gülümseyerek cevap verdi. "Akşam oldu çoktan, en son baktığımda sekizi çeyrek geçiyordu."

Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp yavaşça araçtan indiğimde diğerlerinin çoktan araçlardan çıktığını ve bir arada toplandıklarını gördüm. Etrafa kısaca göz gezdirdiğimde hava kararsa da ışıklandırmalar sayesinde her yeri seçebiliyordum. Burası yazlık gibi bir yerdi ve sanırım biz arka bahçesinin olduğu kısımdaydık çünkü hem araçlar buradaydı hemde giriş sadece bahçeye açılan kapıdan yapılıyordu. Geniş bahçenin ortasındaki yazlık ev ise bulunduğumuz yerin tersine bakıyordu. Babamın dediğine göre diğerlerine sürpriz olacaktı, buraya geleceğimizi bilseler de bugün geleceğimizi bilmiyorlardı ve resmen baskın yapmaya gelmiştik.

Karan, bu yazlığın babaanneme dedemden kaldığını ve onun çoğu zaman burada olduğunu söylemişti. Annemin babası olan dedem ve anneannem ise yine bu semtin biraz daha ilerisinde yaşıyorlardı fakat bugün hep birlikte burada toplanmışlardı ve bizde bunu bilerek özellikle gizli gelmiştik.

Kalabalık olması beni gerse de göz ardı etmeye çalışıyordum. Aman canım ne olacak sanki?

Hıh.