Açelya hiç hatırlamasa da henüz 5 yaşındayken ailesinin düşmanları tarafından kaçırılmış ve gözlerini bir yetimhanenin revirinde açmıştı.
Ailesi senelerce kayıp kızlarını ararken Açelya'nın bildiği tek bir şey vardı o ise ismiydi. Seneler sonra kav...
Evet geçmişten sonra davet demiştik bizde sözler tutulur icabında
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Asil Alp Sipahi
Hadi bakem
°°°
"Açelya?"
Tam şu an, Asil Alp Sipahi'nin kolları arasındaydım.
Etrafta dansın bittiğini belli eden alkış sesleri duyulurken biz hâlâ aynı pozisyonda duruyorduk. Ben hafifçe yere doğru eğiktim ve yüzlerimiz karşı karşıyaydı. Gözlerimi ondan alamazken sebepsiz bir burukluk hissediyordum içimde.
Oysa onu hayatımın hiçbir evresinde tanımıyordum.
Öyleyse o neden bana beni tanıyormuş gibi bakıyordu?
Hâlâ sahnenin ortasında öylece durduğumuzu fark ettiğimde kendine gelmesi adına "Tanışıyor muyuz," diye sordum. Konuşmamla kısa bir an dudaklarıma kayan gözleri çok geçmeden tekrar gözlerimle buluştuğunda kendine gelerek doğrulmamızı sağladı. Şimdi ikimiz karşı karşıya dururken davetteki neredeyse herkesin bize baktığını bilmek gerilmeme sebep oluyordu.
İşte bu kadarını abi tayfasına açıklamakta sorun yaşayabilirdim.
Onun gözleri benim aksime etrafımıza bir an bile dönmezken bize bakan gözlere aldırmadan "Hayır," dedi. "Daha önce hiç tanışmadık."
Benim sorarcasına ona baktığımı fark ettiğinde "Yani ailenden dolayı seni biliyordum, birden karşımda görmek afallattı sadece," dediğinde başımı sallasamda ikna olmuş sayılmazdım.
"Anladım," diye çekingen bir sesle mırıldandığımda bu gergin atmosferi dağıtmak ister gibi tanışmak adına elini uzattı.
"Asil Alp Sipahi."
Ses tonunun güzelliği kısa bir an dikkatimi dağıtırken hızla uzattığı elini tutup "Açelya Karayel," dedim.
İki saat arkadaşımla dedikodusunu yaptığım çocuğu ilk defa tanıyormuş gibi yapmaya giderken ben;
"Memnun oldum Açelya," dediğinde gözlerinde çözemediğim bir ifade vardı.
Hayal kırıklığı? Mutluluk? Anlayamıyorum.
"Bende, Asil," derken herkes o adını kullandığından onu tercih etmiştim ama kaşları yanlış bir şey yapmışım gibi hızla çatıldı. "Alp demeni tercih ederim."
